Νεφέλη Posted July 26, 2005 Report Share Posted July 26, 2005 ~ απόσπασμα από άρθρο του Περιοδικού ΣΦΑΙΡΑ ~ Στο δρόμο της πνευματικής αναζήτησης, κάποια στιγμή, συναντά κανείς την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Ναστραντίν Χότζα, εκείνου του δερβίση που ο Γκουρτζίεφ έχει ονομάσει «υπερμοναδικό αμίμητο διδάσκαλο». Τα ανέκδοτα τού Ναστραντίν είναι κατασκευάσματα μεγάλων δασκάλων της Ανατολής. Το κάθε ένα μπορεί να γίνει κατανοητό σε πολλά επίπεδα. Πέρα από το προφανές αστείο που μεταφέρουν, πάντοτε ξαφνιάζουν επειδή κρύβουν μια βαθιά αλήθεια για τις ψεύτικες αξίες που έχουν συχνά οι άνθρωποι. ~~~ Ένας ευσεβής γέροντας προσευχόταν δυνατά: «Θεέ μου, Θεέ μου, γενηθήτω το θέλημά σου! γενηθήτω το θέλημά σου!» «Τώρα πλάκα μας κάνεις;», τού φώναξε ο Ναστραντίν Χότζας. «Έτσι κι αλλιώς γίνεται και τίποτα άλλο! «Δηλαδή, τι θέλεις να πεις Χότζα;», ρώτησε δύσπιστα αυτός. «Κοντεύω να γεράσω», απάντησε ο Χότζας, «κι ακόμα δεν είδα μια φορά να γίνεται το δικό μου θέλημα, να γίνεται αυτό που θέλω εγώ!» ~~~ Ο Ναστραντίν Χότζας είχε χάσει το κλειδί του σπιτιού του. Πήγε κάτω από μια κολώνα που έφεγγε ένας γλόμπος κι έψαχνε μέσα στη νύχτα, κάνοντας μεγάλη φασαρία. Μαζεύτηκε κόσμος κι όλοι ήθελαν να τον βοηθήσουν. Άρχισαν να ψάχνουν κι αυτοί μαζί του. «Πες μου Χότζα», τον ρώτησε στο τέλος κάποιος, «είσαι σίγουρος πως έχασες το κλειδί εδώ, σ' αυτό το μέρος;» «Όχι», απάντησε ο Χότζας. «Αλλά μόνο εδώ έχει φως. Εγώ θέλω πάντα να βλέπω τι κάνω». ~~~ Μια μέρα μερικοί πιτσιρικάδες προσπαθούσαν να μοιράσουν καρύδια, που είχαν σε ένα σακί. Αλλά δεν συμφωνούσαν και ξέσπασε ανάμεσά τους μεγάλος καυγάς. Στο τέλος αποφάσισαν να πάνε στον Ναστραντίν Χότζα που είχε φήμη ανθρώπου δίκαιου, να κάνει αυτός τη μοιρασιά. «Θέλετε να σας τα μοιράσω με τον τρόπο που μοιράζει τα πράγματα ο Θεός ή με τον τρόπο που τα μοιράζουν οι άνθρωποι;»«Με τον τρόπο που μοιράζει ο Θεός, ο Θεός!», φώναξαν οι πιτσιρικάδες. Ο Χότζας πήρε το μισό σακί, πάνω από διακόσια καρύδια, και τα έδωσε στον πρώτο. Στο δεύτερο έδωσε μόνο δύο καρύδια. Στον τρίτο έδωσε είκοσι. Οι πιτσιρικάδες άρχισαν να φωνάζουν. «Τι κάνεις εκεί πέρα; Εμείς θέλουμε να πάρει καθένας τα ίδια». Αλλά ο Ναστραντίν δεν καταλάβαινε τίποτα. «Μόνο οι αφελείς πιστεύουν σε τέτοιες ανοησίες. Ο Θεός μοιράζει τα πράγματα όπως εγώ σας μοιράζω τώρα τα καρύδια». ~~~ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted July 26, 2005 Report Share Posted July 26, 2005 Μεγιστοτεράστιος!!! Ο Ναστρεντίν χρειαζόταν ένα καινούργιο παντελόνι. Πάει το λοιπόν στο ράφτη. Του παίρνει τα μέτρα και τον ρωτάει ο Ναστρεντίν: -Πότε θα είναι έτοιμο; -Σε μια εβδομάδα, αν θέλει ο Αλλάχ. Περνάει έτσι ο Ναστρεντίν την επόμενη εβδομάδα από το ραφτάδικο. Αλλά... -Δεν είναι έτοιμο το παντελόνι σου Ναστρεντίν, ατυχίες, αναποδιές... -Καλά, πότε θα το έχεις έτοιμο; -Αν θέλει ο Αλλάχ, σε τρεις μέρες. Περνάει μετά από τρεις μέρες ο Ναστρεντίν, αλλά πάλι δεν ήταν έτοιμο το παντελόνι. -Ξέρεις Ναστρεντίν μου, μου είχε πέσει περισσότερη δουλειά από τις προηγούμενες μέρες που δεν είχα τελειώσει... -Εντάξει, πότε θα το έχεις έτοιμο; -Αν θέλει ο Αλλάχ, μεθαύριο. -Βρε, βγάλε τον Αλλάχ απ' έξω και πες μου, πότε θα το έχεις έτοιμο; ************** Μια φορά, ο Ναστραδίν Χότζας ήταν νηστικός για πολλές μέρες. Μα πιο νηστική από την κοιλιά του, ήταν η τσέπη του. Τι να κάμει; Έξυνε το κεφάλι του να κατεβάσει καμιά ιδέα. Εκεί που λιαζόταν και σκεφτόταν κι έξυνε τη γη με το ραβδί του, βλέπει ένα σκουριασμένο καρφί. Αμέσως κάτι έλαμψε στο μυαλό του. Το βρήκε! Συμμαζεύει το καρφί, το σκουπίζει, το τυλίγει στο μαντήλι και το βάζει στην τσέπη της καρδιάς. Μια και δυο ξεκινά για το χωριό. Στην πλατεία βρήκε αρκετούς τεμπέληδες που ρουφούσαν ραχατλίδικα το ναργιλέ τους. Παίρνει κι ο Χότζας μια καρέκλα και κάθεται κοντά τους. Γρήγορα έπιασε κουβέντα και δεν άργησε να γίνει το κεντρικό πρόσωπο της συζητήσεως. Τους έλεγε διάφορα άσχετα και κυρίως για τα μυστήρια του σύμπαντος. Πως ο ήλιος βουτάει πίσω απ' τα βουνά και χάνεται στη θάλασσα χωρίς να πνιγεί, πως ταξιδεύει όλη νύχτα για ν' ανατείλει το πρωί, πως το φεγγάρι μικραίνει γιατί το τρώει ένα μεγάλο ποντίκι σαν αυτά που τρώνε το τυρί, πως η καρυδιά που είναι θεόρατο δέντρο έπρεπε να κάνει τα καρπούζια ενώ η καρπουζιά που δε μπορεί να σταθεί όρθια αλλά σέρνεται έπρεπε να κάνει καρύδια κι άλλα τέτοια μυστηριώδη και θαυμαστά. Οι χωριάτες παράτησαν τους ναργιλέδες και κρεμάστηκαν απ' τα χείλη του. ?Έφθασε η στιγμή? σκέφτηκε ο Χότζας και συνεχίζει: -?Φανταστείτε τι περίεργα και θαυμαστά υπάρχουν σ' αυτό το ντουνιά... σαν αυτό το καρφί παραδείγματος χάριν? και με αργές, μεγαλοπρεπείς κινήσεις βγάζει από την τσέπη της καρδιάς το μαντήλι. Όλων τα μάτια έπεσαν πάνω σ' αυτό. Με ακόμη πιο προσεκτικές κινήσεις, σα να ήταν κάτι πολύτιμο που μπορούσε να σπάσει, ξετυλίγει το μαντήλι, παίρνει με προσοχή το σκουριασμένο καρφί και το υψώνει μπρος στα έκπληκτα μάτια όλων. -?Το βλέπετε αυτό το καρφί; Μ' αυτό μπορώ να κάνω τη νοστιμότερη σούπα του κόσμου!?. -?Πάψε Χότζα? πετάγεται ο μουχτάρης του χωριού, ?αυτό είναι μεγάλο παραμύθι?. Ατάραχος ο Χότζας αρχίζει να ξανατυλίγει το καρφί του, δήθεν στενοχωρημένος. -?Αφού δε με πιστεύετε το διπλώνω στο μαντήλι και φεύγω. Αλλά δε μου λέτε, τι θα σας στοιχίσει να δοκιμάσετε; Ένα τσουκάλι, μια κουτάλα και δυο δαυλιά για φωτιά χρειάζομαι. Είναι πολλά αυτά;? -?Όχι, όχι? φώναξαν όλοι εν χορό. Για να μην τα πολυλογούμε, ανάβουν φωτιά στη μέση της πλατείας, στήνουν τη πυροστιά, το τσουκάλι με το νερό. Όλα έτοιμα περίμεναν. Εν τω μεταξύ το νέο μαθεύτηκε σ' όλο το χωριό και πολλοί μαζεύτηκαν γύρω-γύρω. Άντρες, γυναίκες, παιδιά. Όλοι περίμεναν να δουν το θαύμα! Όταν το νερό πήρε να βράσει ο Χότζας ρίχνει στο τσουκάλι με κινήσεις μεγαλοπρεπείς, το καρφί. Και αρχίζει ν' ανακατεύει, ν' ανακατεύει... Σε λίγο φέρνει τη κουτάλα στο στόμα, φυσάει για να μη καεί και ρουφά λίγο απ' την... σούπα! Γύρω σιγή νεκρική. ?Υπέροχη σούπα? κραυγάζει ο Χότζας πλαταγίζοντας τα χείλη και μισοκλείνοντας από ευχαρίστηση τα μάτια. -?Ωραία, ωραία, πολύ ωραία σούπα. Μα αν είχε και λίγο σέλινο θα γινόταν θαύμα?. -?Εγώ θα σου φέρω λίγο σέλινο? πετάχτηκε μια νοικοκυρά απ' το πλήθος. Ήλθε το σέλινο και ψιλοκομμένο έπεσε στο τσουκάλι. Ξανά ανακάτεμα με την κουτάλα, ξανά δοκίμασμα, ξανά επιδοκιμασίες. -Μωρέ τι θαύμα σούπα είναι αυτή; Αν είχα και λίγο καρότο θα ήταν απίθανη! -Θα σου φέρω εγώ Χότζα μου! πετάχτηκε άλλη νοικοκυρά. Ήλθε το καρότο κι αυτό ψιλοκομμένο κι έπεσε στο τσουκάλι. Ήλθε με τον ίδιο τρόπο το λάδι, η τομάτα, το ρύζι, το αλάτι, η πιπεριά και ότι άλλο κάνει μια σούπα να μοσχοβολά. Και δώστου ανακάτεμα ο Χότζας, και δώστου δοκίμασμα με την κουτάλα όλο και πιο γεμάτη. Δοκιμάζοντας και ρουφώντας, ρουφώντας και δοκιμάζοντας χόρτασε ο Χότζας. Αφού χόρτασε ρούφηγμα, τραβάει με πολύ προσοχή το καρφί, το σκουπίζει με ευλάβεια, το δείχνει σε όλους με επισημότητα και λέει: -?Πράγματι θαυματουργό καρφί. Δοκιμάστε και θα δείτε. Αυτό το καρφί πρέπει να το προσκυνάτε?. Και το βάζει μετά πολλής προσοχής στην τσέπη της καρδιάς. ?Θα χρειαστεί? σκέφτηκε ?και γι' άλλο χωριό?. Σκοτωμός στο δοκίμασμα. Επιδοκιμασίες. Θαυμασμός. Μπράβο στο καρφί. ?Χότζα το καρφί και τα μάτια σου!?. Ο Χότζας, ικανοποιημένος για το θαυματουργό καρφί και κυρίως χορτάτος, ξαπλωμένος στη σκιά της καρυδιάς που κακώς δε κάνει καρπούζια, καμαρώνει ακόμη την εξυπνάδα των χωριανών του. ***************** Ο γάιδαρος του Χότζα είχε πεθάνει κι ο Ναστρεντίν έκλαιγε απαρηγόρητος. Περνούσαν οι χωρικοί και τον ρωτούσαν: -Βρε Χότζα, τι θρηνείς και κλαις τόσο πολύ; Τόσο πολύ δεν έκλαψες ούτε για την πρώτη σου γυναίκα! -Ναι, αλλά όταν έχασα την πρώτη μου γυναίκα όλοι μου λέγατε "δεν πειράζει Χότζα, θα σου βρούμε άλλη γυναίκα". Τώρα κανείς δε μου λέει πως θα μου βρει γάιδαρο! ***************** Περνάει ένας γείτονας του Χότζα. -Ναστρεντίν, θα μου δανείσεις το γάιδαρό σου που χρειάζεται να πάω σήμερα στο παζάρι; -Αχ, τι άτυχος είσαι, πριν από λίγο τονε δάνεισα σε έναν άλλο γείτονα που μου τον ζήτησε. Εκείνη την ώρα, ατυχής σύμπτωση, αρχίζει ο γάιδαρος να γκαρίζει... από την πίσω αυλή του σπιτιού του Χότζα! -Βρε Ναστρεντίν, γιατί μου λες ψέμματα; Αφού εδώ τον έχεις το γάιδαρό σου! -Πωπωωωω τι παράξενος άνθρωπος που είσαι! Δεν πιστεύεις εμένα και πιστεύεις το γάιδαρό μου; ***************** -Ναστρεντίν, γιατί απαντάς στις ερωτήσεις με άλλη ερώτηση; -Έτσι κάνω; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted July 26, 2005 Author Report Share Posted July 26, 2005 Κερατάκι, αυτό το thread είναι μια ευγενική προσφορά σε σένα, διότι ήμουν σίγουρη ότι θα το λάτρευες! :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted July 27, 2005 Report Share Posted July 27, 2005 Ο γάιδαρος του Χότζα είχε πεθάνει κι ο Ναστρεντίν έκλαιγε απαρηγόρητος. Περνούσαν οι χωρικοί και τον ρωτούσαν:-Βρε Χότζα, τι θρηνείς και κλαις τόσο πολύ; Τόσο πολύ δεν έκλαψες ούτε για την πρώτη σου γυναίκα! -Ναι, αλλά όταν έχασα την πρώτη μου γυναίκα όλοι μου λέγατε "δεν πειράζει Χότζα, θα σου βρούμε άλλη γυναίκα". Τώρα κανείς δε μου λέει πως θα μου βρει γάιδαρο! Black humor!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted August 14, 2005 Report Share Posted August 14, 2005 Ο γάιδαρος του Χότζα είχε πεθάνει κι ο Ναστρεντίν έκλαιγε απαρηγόρητος. Περνούσαν οι χωρικοί και τον ρωτούσαν:-Βρε Χότζα, τι θρηνείς και κλαις τόσο πολύ; Τόσο πολύ δεν έκλαψες ούτε για την πρώτη σου γυναίκα! -Ναι, αλλά όταν έχασα την πρώτη μου γυναίκα όλοι μου λέγατε "δεν πειράζει Χότζα, θα σου βρούμε άλλη γυναίκα". Τώρα κανείς δε μου λέει πως θα μου βρει γάιδαρο! Black humor!!! 10215[/snapback] Ααααχχχ... Καλώς σας βρήκα, μόλις γύρισα από τις διακοπές μου και μπαίνω στο ζουμί. Πρόσεξε λοιπόν φίλε Ιχώρ πώς αυτό το μαύρο χιούμορ στηλιτεύει την αντιμετώπιση των γυναικών στην τότε κοινωνία. Και πώς αποδεικνύεται πως πιο εύκολα παραχωρείς την κόρη σου παρά το γάιδαρό σου, αφού η κόρη είναι οικονομικό βάρος, ενώ ο γάιδαρος είναι εργαλείο της δουλειάς. Εν ολίγοις, με πόσο αποστομωτικό τρόπο τους βρίσκει όλους παραδόπιστους. Ευχαριστώ Νεφέλη! :blblbl: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saginie Posted August 14, 2005 Report Share Posted August 14, 2005 κορυφαίος!! Περισσότερο μου άρεσε αυτό: Ναστρεντίν, γιατί απαντάς στις ερωτήσεις με άλλη ερώτηση; -Έτσι κάνω; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted June 16, 2006 Author Report Share Posted June 16, 2006 Ένα ακόμα του Χότζα: Κάποτε ένας φίλος του Ναστραντίν Χότζα του έκανε δώρο μια πάπια. Ο Χότζας τη μαγείρεψε σούπα και κάλεσε το φίλο του σε γεύμα. Μόλις κάθισαν οι δυο τους να φάνε, κτυπάει η πόρτα και εμφανίζεται κάποιος που δηλώνει «φίλος του φίλου που σου έφερε δώρο την πάπια». «Κάτσε και συ να φας», του λέει ο Χότζας. Σε λίγο ξανακτυπάει η πόρτα και εμφανίζεται κάποιος άλλος, που δηλώνει και αυτός «φίλος του φίλου του φίλου που σου έφερε δώρο την πάπια». «Άντε, κάτσε και συ να φας», του λέει ο Χότζας. Πάλι μετά από λίγο εμφανίζεται και νέος μουσαφίρης που δηλώνει φίλος του φίλου του φίλου του φίλου? «Άντε, κάτσε και συ να φας», επαναλαμβάνει ο καλοκάγαθος Χότζας. Έτσι, παρέλασαν από το σπίτι του φιλόξενου Ναστραντίν κάμποσοι ακόμα φίλοι του φίλου του φίλου του φίλου? Σε λίγο ξανακτυπάει η πόρτα και εμφανίζεται και άλλος «φίλος του φίλου του φίλου του φίλου του φίλου» κ.ο.κ. -- «Κάτσε να σε φιλέψω και σένα», του λέει ο Χότζας και του σερβίρει μια κούπα βραστό νερό. -- «Μα αυτό δεν είναι σούπα πάπιας», διαμαρτύρεται έντονα ο νέος μουσαφίρης! -- «Βεβαίως και είναι», του απαντά ο Χότζας. «Είναι η σούπα της σούπας της σούπας της σούπας της σούπας της σούπας της πάπιας?»! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.