Η Τέχνη του Χάους

“Όλα στο Χάος γεννιούνται και όλα στο χάος καταλήγουν…” Πριν γεννηθώ (εγώ και ο κάθε άνθρωπος), πριν τα ζώα, πριν γεννηθεί η Φύση, πριν την ύπαρξη της ίδιας της ύλης, πριν έρθουν στο παρασκήνιο ακόμα και οι Θεοί, υπήρχε μόνο ένα πράγμα, ή ορθότερα η απουσία του όποιου “πράγματος”. Υπήρχε μόνο Χάος! Και σήμερα; Αν κοιτάξουμε στον πυρήνα της ίδιας της ύπαρξης, θα δούμε πως τα πάντα είναι ενέργεια (βασικές αρχές κβαντικής φυσικής), και το Χάος δεν είναι τίποτα πέραν μιας συσσώρευσης ενέργειας. Οπότε θα λέγαμε πως το Χάος δεν πέθανε ποτέ; Γιατί όχι… μιας και ούτε γεννήθηκε ποτέ!

Τι είναι η Τέχνη του Χάους
Χμμμ… Πολύ καλή ερώτηση! Τι είναι, ή τι δεν είναι Χαοτική Τέχνη; Δυστυχώς είναι μια ερώτηση δίχως απάντηση, διότι η Χαοτική Μαγεία μπορεί να είναι τόσο τα πάντα, όσο και τίποτα. Η ίδια η έννοια της λέξης Χάος, “περιορίζει” το μυαλό στο να μην περιορίζει τίποτα! Τα πάντα είναι αποδεκτά, αρκεί να φαίνονται χρήσιμα σε αυτόν που τα χρησιμοποιεί. Δεν υπάρχει παράδοση διότι δεν χρειάζεται παράδοση… Είναι βασικά όλες οι παραδόσεις του κόσμου, όσο και καμία! Δεν υπάρχει δόγμα, εκτός αν συμφέρει τον Χαοτικό για εκείνη την στιγμή… αύριο πάλι βλέπουμε! Δεν είναι φιλοσοφία, μα μπορεί να την εφαρμόσει κάποιος στον τρόπο ζωής του και στις φιλοσοφικές του αντιλήψεις. Δεν έχει κανόνες, τους δημιουργεί…
Ο Χαοτικός μπορεί να μάθει κάλλιστα όσες παραδοσιακές πρακτικές θέλει, παίρνοντας κάθε φορά το στοιχείο που του αρέσει και τον εξυπηρετεί, ή πλάθοντας ο ίδιος κάποιο στοιχείο. Φυσικά όσες περισσότερες γνώσεις έχει τόσο το καλύτερο! Μα δεν περιορίζεται σε αυτές… Κάλλιστα μπορεί να δημιουργήσει τρόπους για να επιτύχει τον σκοπό του, όπως πολύ απλά θα έβρισκε μία έτοιμη λύση/τρόπο. Πολύ εύκολα μπορεί να χρησιμοποιήσει, αναθεωρήσει, ανατρέψει, δημιουργήσει κάποια μέθοδο πρακτικής γιατί απλά δεν αποδέχεται καμία αλήθεια ως την μοναδική αλήθεια. Το μόνο που χρειάζεται ως βάση είναι πως υπάρχει το Σύμπαν, δηλαδή το Χάος, και από κει και πέρα όλα υπάρχουν επειδή τα πιστεύουν πως υπάρχουν. Οπότε γίνεται κατανοητό πως δεν πιστεύουν στην ύπαρξη δαιμόνων ή Θεών(εκτός και αν τους συμφέρει προς στιγμή ή τον δημιούργησαν)
Πάντως αν θα μπορούσαν να υπάρχουν κάτι σαν  “κανόνες” της Χαοτικής μαγείας, αυτοί πιστεύω θα ήταν:
– Δεν πιστεύω σε καμία υποτιθέμενη Αλήθεια
– Γνωρίζω αυτό που γνωρίζω και από κει και πέρα επιλέγω τα κομμάτια από παραδώσεις και πρακτικές που θα συμπεριλάβω, ή μη, ή θα παραποιήσω, ή θα δημιουργήσω ώστε να μου είναι ποιο χρήσιμα.
– Δεν υπάρχουν Θεότητες ή Δαίμονες, εκτός από αυτές που με συμφέρει να πιστεύω προς το παρών και που έχω δημιουργήσει για μένα
– Καλές οι γνώσεις, μα προτιμότερο και καλύτερο το ένστικτο
– “Τίποτα δεν είναι πραγματικό, όλα επιτρέπονται”!!!
Λοιπόν, μπερδευτήκατε ή ακόμα; Εν τέλη γίνεται τόσο πολύπλοκο επειδή είναι τόσο απλό!

Χάος και Εκλεκτισμός
Οι περισσότεροι μπερδεύουν τον εκλεκτισμό με τον χαοτισμό. Σίγουρα, οι ομοιότητες μπορούν να είναι (και είναι πολλές φορές) σημαντικές. Μα αυτό που διαχωρίζει τα δύο είναι μια μικρή “λεπτομέρεια”… Η Χαοτική Μαγεία είναι εκλεκτική, μα η Εκλετική μαγεία δεν είναι απαραίτητα χαοτική. Βέβαια, θα πείτε «από την στιγμή που και τα δύο συστήματα χρησιμοποιούν εκλεκτικά τα όποια κομμάτια παραδόσεων επιθυμούν, δεν τα κάνει όμοια; Οπότε ποια η διαφορά!» Η διαφορά είναι κυρίως στο σύστημα αρχών. Ο εκλεκτικός συλλέγει κάποιες βασικές “αλήθειες” από τα διάφορα συστήματα και τα λαμβάνει ως έχουν ή τα τροποποιεί ώστε να τα ακολουθεί κατά την δικιά του προτίμηση. Ο χαοτικός δεν συλλέγει τις βασικές αυτές “αλήθειες”, διότι πολύ απλά δεν τις χρειάζεται. Η μοναδική “αλήθεια” που χρειάζεται ο χαοτικός, είναι πως δεν υπάρχουν αλήθειες, σίγουρα όχι απόλυτες. Οπότε σε κάθε περίπτωση οι αρχές και η αντιμετώπισή του είναι ανάλογες, διαφορετικές και πολλές φορές αντίθετες με προηγούμενες που είχε ασπαστεί… για την στιγμή εκείνη τουλάχιστον! Οπότε βλέπουμε πως στην Χαοτική πρακτική, ο χαοτικός δεν περιορίζεται καν στους περιορισμούς του εκλεκτισμού. Το Χάος είναι πολυδιάστατο και οι δυνατότητές του απεριόριστες. Και γι’ αυτό ο Χαοτικός μπορεί να χρησιμοποιήσει “κανόνες” τόσο υπαρκτούς από την ποιο πιθανή ή απίθανη παράδοση, ή και καθαρά δημιουργημένους από τον ίδιο, με την ίδια αποτελεσματικότητα, ακόμα και αν δεν πιστεύει σε αυτούς (σε αντίθεση με τους εκλεκτικούς όπου βασική προϋπόθεση είναι να πιστεύεις…)! Ο λόγος είναι απλός, το Χάος ΔΕΝ έχει κανόνες, οπότε και οι κανόνες δεν υφίστανται… Οι εκλεκτικοί πράττουν χρησιμοποιώντας κανόνες στους οποίους πιστεύουν, ενώ οι χαοτικοί κάνουν την ΊΔΙΑ λειτουργία, με τους ΙΔΙΟΥΣ κανόνες ή/και με δικούς τους, με τα ΊΔΙΑ αποτελέσματα, μα ΧΩΡΙΣ να πιστεύουν σε αυτούς… Δεν τους είναι αναγκαίο.

Συμπεράσματα
Σε τι καταλήγουμε εν τέλη; Στο όμορφο, πολυδιάστατο, δημιουργικό, ανεξάντλητο, απεριόριστο… ΧΑΟΣ. Δεν υπάρχουν συμπεράσματα. Οι Χαοτικοί μύστες είναι πρακτικοί αγνωστικιστές. Δεν ξέρουν ποια θα μπορούσε να είναι η “απόλυτη” απόκρυφη Αλήθεια και υποπτεύονται πως στην ουσία δεν υπάρχει… Και το βασικότερο; Ότι πολύ απλά δεν τους νοιάζει!