All dressed in gold and purple the beauty awaits the night
Knowing what will satisfy
Aware of Her delight
The thought of young fresh blood makes the hours go so slow
But the yearn for eternal life and beauty makes her hazelbrown eyes glow
Woman of Dark Desires
Woman of Eternal Beauty
Woman of Dark Desires
Elizabeth Bathory……
Η Erzsebet Bathory, γνωστή ως Elizabeth, γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1560, έναν αιώνα περίπου μετά το θάνατο του Vlad Tepes, και ήταν κόρη του Βαρόνου George Bathory και της Βαρόνης Anna Bathory. Οι γονείς της ήταν και οι δύο του γένους Bathory, ο πατέρας της πλευράς των Ecsed και η μητέρα της πλευράς Somlyo. Αιμομιξίες σαν αυτή δεν ήταν ασυνήθιστες στην αριστοκρατία της ανατολικής Ευρώπης του 16ου αιώνα, καθώς η καθαρότητα των αριστοκρατικών γενεών θεωρούταν κάτι σπουδαίο.
Οι Bathory ήταν μία από τις πιο ισχυρές προτεσταντικές οικογένειες στην Ουγγαρία και μεταξύ των μελών της υπήρχαν πολλοί πολέμαρχοι, πολιτικοί και κληρικοί. Ένας ξάδερφός της ήταν πρωθυπουργός στην Ουγγαρία, ένας άλλος συγγενής της ήταν καρδινάλιος και ο θείος της Stephan έγινε αργότερα βασιλιάς της Πολωνίας. Η οικογένεια Bathory εκτός του ότι ήταν πολύ πλούσια και διάσημη, είχε και κάποιους πολύ περίεργους συγγενείς. Ένας θείος ήταν γνωστός ως σατανιστής, άλλα μέλη της οικογένειας ήταν φρενοβλαβείς και έκφυλοι.
Η Elizabeth ήταν αρκετά μορφωμένη για την εποχή της, μιλώντας άπταιστα ουγγρικά, λατινικά και ελληνικά, σε μια περίοδο όπου οι περισσότεροι Ούγγροι της αριστοκρατικής γενιάς ήταν αγράμματοι. Λέγεται ακόμη ότι ήταν κοπέλα με εξαιρετική ομορφιά.
Η ιδιόρρυθμη συμπεριφορά της αρχίζει από την παιδική της ηλικία. Λέγεται ότι ως μικρό κορίτσι έχανε συχνά τον έλεγχό της και είχε ξαφνικά ξεσπάσματα οργής και θυμού, τα οποία πολύ πιθανόν να οφειλόταν σε επιληψία, αποτέλεσμα της αιμομιξίας.
Ο γάμος της Elizabeth Bathory και του Ferenc Nadasdy
Στην ηλικία των 11 αρραβωνιάστηκε τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερό της κόμη Ferenc Nadasdy και στα 15 τον παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε στο κάστρο Sarvar. Υπάρχουν αναφορές που λένε ότι η μητέρα του Ferenc, Ursula, κανόνισε αυτόν τον αρραβώνα, καθώς ένα τέτοιο γεγονός θα έδινε ένα αξιοσημείωτο κύρος στην οικογένεια Nadasdy. Ο κόμης προσέθεσε στο όνομά του το επίθετο της Elizabeth, ώστε εκείνη να μπορέσει να κρατήσει το όνομα της οικογένειάς της. Λέγεται ότι μετά από δέκα χρόνια γάμου του χάρισε τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες και έναν γιο. Ο Κόμης Ferenc ξόδευε πολλές μέρες μακριά από το σπίτι του, συχνά πολεμώντας ενάντια στους Τούρκους. Τον είχαν ονομάσει μάλιστα «Μαύρο ήρωα της Τρανσυλβανίας», λόγω της φριχτής αντιμετώπισης που είχε στους αιχμάλωτους πολέμου.
Τα εγκλήματα της Bathory
Ενώ ο σύζυγός της κυνηγούσε το πάθος του για τον πόλεμο, και τα 25 χρόνια του γάμου τους, η Elizabeth έμενε συχνά μόνη της, και η ζωή της γινόταν όλο και περισσότερο βαρετή. Για να σκοτώνει το χρόνο της, εκτός από το να θαυμάζει την ομορφιά της στον καθρέφτη για ώρες, προσλάμβανε νεαρούς άνδρες σαν εραστές. Μάλιστα μια φορά το έσκασε με έναν από αυτούς, αλλά σύντομα επέστρεψε σπίτι και ο κόμης τη συγχώρησε. Ένα άλλο πράγμα που έκανε για να διασκεδάσει ήταν να επισκέπτεται τη κόμισα θεία της Klara Bathory, η οποία ήταν αμφιφυλόφιλη και να συμμετέχει μαζί της σε λεσβιακά όργια.
Εκείνη η περίοδος ήταν όταν άρχισε να αναπτύσσει ενδιαφέρον για τον εσωτερισμό. Μία παλιά υπηρέτρια, της οποία το όνομα ήταν Dorothea Szentes, και την φώναζαν Dorka, και η οποία ήταν αληθινή μάγισσα, την καθοδήγησε στα μονοπάτια της μαγικής τέχνης και της Μαύρης Μαγείας. Αργότερα η Dorka έγινε το δεξί χέρι της Elizabeth, όταν άρχισε να ενθαρρύνει τις σαδιστικές της τάσεις, όπως να προκαλεί πόνο σε ανθρώπους. Μαζί με τη Dorka η Elizabeth άρχισε να τιμωρεί τις γυναίκες υπηρέτριες και να τις βασανίζει σε υπόγεια δωμάτια. Ακόμη συνεργοί της κόμισσας στις μακάβριες τιμωρίες ήταν η προσωπική της νοσοκόμα Iloona Joo, ο οικονόμος του σπιτιού Johannes Ujvary και η υπηρέτρια Anna Darvula, η οποία κιόλας λέγεται ότι ήταν ερωμένη της Elizabeth.
Με τη βοήθεια αυτών των ανθρώπων η Elizabeth έκανε το κάστρο της μέρος του απόλυτου κακού. Θα έβρισκε πάντα δικαιολογίες και αφορμές για να προκαλέσει πόνο στις νεαρές υπηρέτριες. Προτιμούσε να έχει τα θύματά της ολόγυμνα και να τα μαστιγώνει περισσότερο στο μπροστινό μέρος του σώματός τους παρά στο πίσω, όχι μόνο επειδή θα τους προσκαλούσε περισσότερο πόνο, αλλά και για να μπορεί να βλέπει τα πρόσωπά τους να σφαδάζουν από πόνο. Μία άλλη αγαπημένη της συνήθεια ήταν να μπήγει βελόνες σε ευαίσθητα σημεία του σώματος, όπως για παράδειγμα κάτω από τα νύχια ή στα γεννητικά όργανα. Το χειμώνα βασάνιζε τα θύματά της διατάζοντας τα να ξεγυμνωθούν έξω στο κρύο, να αλυσοδεθούν και να περιλούσουν το σώμα του με νερό μέχρι να παγώσουν στην κυριολεξία. Το καλοκαίρι έκανε κάτι άλλο. Τις γύμνωνε, τις περιέλουζε με μέλι, τις έγλυφε και τις άφηνε δεμένες έξω στη φύση για να τσιμπηθούν από άπειρα έντομα.
Όταν το 1604 ο σύζυγός της πέθανε -ο οποίος λέγεται ότι συμμετείχε συχνά στα βασανιστήρια- η Elizabeth μετακόμισε στο κάστρο Csejthe, στο γαμήλιο δώρο τους, ένα φρούριο στην κορυφή του βουνού, χωμένο μέσα στα δάση. Έτσι θα είχε την ησυχία να ασχοληθεί με τις σκοτεινές συνήθειές της. Τότε άρχισε η πραγματική εποχή τρόμου της Elizabeth.
Λίγο πριν το θάνατο του συζύγου της κάτι συνέβη που άλλαξε ριζικά τη ζωή της. Ήταν πλέον κοντά στα 40 και, όπως ήταν φυσιολογικό, ο χρόνος είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του στο παρουσιαστικό της. Προσπάθησε να καλύψει τις ρυτίδες με καλλυντικά, αλλά δε μπορούσε να καλύψει το γεγονός ότι μεγάλωνε και ήταν κοντά στο να χάσει τη νεανική της ομορφιά.
Μέχρι που μια μέρα η νεαρή καμαριέρα τράβηξε κατά λάθος τα μαλλιά της Elizabeth την ώρα που της τα ξέμπλεκε. Το συμβάν αυτό εξόργισε την Κόμισσα που χαστούκισε την κοπέλα τόσο δυνατά ώστε να βγει αίμα από τη μύτη της. Στα σημεία που το αίμα της καμαριέρας άγγιξε το σώμα της, η Elizabeth κατευθείαν είχε την αίσθηση ότι απέκτησε τη φρεσκάδα της νεαρής κοπέλας. Τότε έβαλε τον Johannes Ujvary και την Dorka να ξεντύσουν την κοπέλα, να τη δέσουν μέσα και να της κόψουν τις αρτηρίες. Όταν πέθανε η κοπέλα η Bathory μπήκε μέσα στο βαρέλι και έκανε μπάνιο μέσα στο αίμα της καμαριέρας. Από τη στιγμή εκείνη πίστεψε ότι ανακάλυψε το μυστικό της αιώνιας νεότητας και της αθανασίας. Ανακάλυψε πως το αίμα είναι ζωή και πως μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μαγικό μέσο για την αναζωογόνηση οργανισμού και σώματος.
Για τα επόμενα δέκα χρόνια οι έμπιστοι συνεργάτες της Elizabeth Bathory της έφερναν νεαρά κορίτσια από τα γειτονικά χωριά, με τη δικαιολογία να προσληφθούν ως υπηρέτριες στο κάστρο. Τα κορίτσια εκεί βασανίζονταν και σκοτώνονταν, έτσι ώστε η κόμισσα να κάνει τα… αιματοβαμμένα μπάνια της. Ορισμένες φορές έπινε το αίμα ώστε να κερδίσει κάποιο είδος εσωτερικής ομορφιάς. Σύντομα η Elizabeth άρχισε να πιστεύει και να νιώθει ότι το αίμα «απλοϊκών» χωριατοκοριτσιών άρχισε να έχει μικρότερο αποτέλεσμα στην ποιότητα του δέρματός της. Χρειαζόταν αίμα καλύτερης ποιότητας. Άρχισε λοιπόν να επιλέγει κορίτσια της κατώτερης αριστοκρατίας. Τα κορίτσια αυτά αντιμετώπιζαν την ίδια βιαιότητα με τα προηγούμενα.
Οι τάσεις αυτές τις Elizabeth κατά κύριο λόγο δεν είχαν ανακαλυφθεί – ή το λιγότερο τις αγνοούσαν- μέχρι το 1609. Στην πραγματικότητα ο κόμης Cuyorgy Thurzo πιθανόν να ήξερε για τις δραστηριότητες αυτές πολύ νωρίτερα, και προκειμένου να διαφυλάξει το όνομα της οικογένειας δεν ακολούθησε καμιά επίσημη κίνηση.
Παρόλα αυτά το 1609 η Darvula πέθανε και η Elizabeth πήρε στο πλάι της μία νέα συνεργάτιδα την Erszi Majorova, ή «Μαύρη Χήρα» όπως την αποκαλούσε, η οποία την ενθάρρυνε να συμπεριλάβει στα θύματά της τις γυναίκες ευγενικής καταγωγής.
Η πτώση της κόμισσας
Παρόλο που με την εξαφάνιση των κοριτσιών αυτών, η Elizabeth άρχισε να γίνεται πολύ προσεχτική στις κινήσεις της, οι άνθρωποι των γειτονικών χωριών άρχισαν να μιλάνε. Και σύντομα η φήμη του τρόμου στο κάστρο Csejthe έφτασε στα αυτιά του Αυτοκράτορα της Ουγγαρίας. Ο Αυτοκράτορας τότε διέταξε τον ξάδερφο της Elizabeth, ο οποίος ήταν κυβερνήτης της επαρχίας να εισβάλει στο κάστρο.
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1610 μία ομάδα στρατιωτών καθοδηγούμενη από τον ξάδερφό της εισέβαλε στο κάστρο. Τρομοκρατήθηκαν από τις φρικτές εικόνες μέσα στο κάστρο. Ένα νεκρό κορίτσι βρισκόταν στον κεντρικό διάδρομο, γεμάτη στο αίμα, ένα άλλο κορίτσι, του οποίου το σώμα ήταν διάτρητο, ήταν ακόμη ζωντανό. Στο υπόγειο ανακάλυψαν πολλά κορίτσια να περιμένουν μέσα σε κελιά, ορισμένα από τα οποία ήταν ήδη βασανισμένα. Στα θεμέλια του κάστρου βρήκαν σωρούς από 50 νεκρές κοπέλες..
Κατά τη διάρκεια της δίκης της το 1611, βρέθηκε μία λίστα ονομάτων από περίπου 650 θύματα της κόμισσας! Οι συνεργάτες της καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Στην Elizabeth όμως λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής της δε της επιβλήθηκε η ίδια τιμωρία. Ο ουγγρικός νόμος έλεγε ρητά ότι άτομα αριστοκρατικών οικογενειών δε μπορούσαν να θανατωθούν. Για το λόγο αυτό η τιμωρία που της δόθηκε ήταν η ισόβια φυλάκιση στο ίδιο της το κάστρο. Την κλείδωσαν σε ένα μικρό δωμάτιο χωρίς παράθυρα, στο οποίο έχτισαν την πόρτα αφήνοντας μία μικρή σχισμή για να μπορούν οι φύλακες να της δίνουν φαγητό.
Στις 31 Ιουλίου του 1614, 3 χρόνια μετά τη δίκη, η Elizabeth υπαγόρευσε για τελευταία φορά την διαθήκη της σε δυο ιερείς. Επιθυμούσε οι οικογενειακές μετοχές να μοιρασθούν εξίσου στα παιδιά της.
Στις 21 Αυγούστου, του ίδιου έτους, ένας δεσμοφύλακας της βρήκε το φαγητό της ανέγγιχτο και είδε την κόμισσα με το κεφάλι κατεβασμένο. Η Elizabeth Bathory, «Ματωμένη Κόμισσα», είχε πια πεθάνει σε ηλικία 54 ετών, στο ίδιο της το κάστρο,
Θάφτηκε συνοδευόμενη από τελετές εξορκισμού στη γη των Bathory στο Ecsed.
Πηγές:
Βρυκόλακες – Εκδόσεις Αρχέτυπο
http://www.theresabathory.com/legend_of_elizabeth_bathory.html
http://hjem.get2net.dk/the_cellar/bathory.htm
http://www.bbc.co.uk/dna/h2g2/A593084
Leave a Reply