Η λέξη «πόλτεργκαϊστ» είναι γερμανική και που σημαίνει «φασιαριόζικο πνεύμα» ή «θορυβώδες πνεύμα». «Πόλτερ» σημαίνει «κάνω θόρυβο χτυπώντας πράγματα», και «γκάϊστ» σημαίνει «φάντασμα/πνεύμα». Ο όρος έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται για να περιγράψει «αόρατο πνεύμα που υλοποιείται και μετακινεί άψυχα αντικείμενα» και οι γενικές αναφορές σε πόλτεργκαϊστ αφορούν γδούπους, χτυπήματα, άκουσμα βημάτων, ταρακούνημα κρεβατιών, ανοιγόκλεισμα φώτων και μετακίνηση αντικειμένων και επίπλων, χωρίς φανερή λογική εξήγηση. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί έως και αιωρήσεις ανθρώπων ή αντικειμένων. Σε ιδιαίτερα σπάνιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί πόλτεργκαϊστ που επικοινωνούσαν λεκτικά.
Η έρευνα του φαινομένου «πόλτεργκαϊστ» μέχρι πρόσφατα περιορίζονταν στον χώρο της παραψυχολογίας. Όμως, οι νεότερες μελέτες και πειράματα, δείχνουν να υπάρχει σύνδεση του φαινομένου «πόλτεργκαϊστ» με το φαινόμενο της ψυχοκίνησης. Κι έτσι, τα πολτεργκαϊστ μπορούν να πάρουν μια διάσταση λιγότερο μεταφυσική και περισσότερο… φυσική.
Η ιστορία του φαινομένου πόλτεργκαϊστ
Το φαινόμενο πόλτεργκαϊστ είναι τόσο αρχαίο, που πρώτο καταγεγραμμένο γεγονός μας έρχεται από την αρχαία Αίγυπτο. Μέχρι και τον 18ο αιώνα μ.Χ., το φαινόμενο ήταν τυλιγμένο στις δεισιδαιμονίες, καθώς σχετιζόταν άμεσα με τον Σατανά, με δαίμονες, με μάγισσες, με φαντάσματα και νεκρούς. Ακόμα και μέχρι την αρχή του 19ου αιώνα, δεν είχε ακόμα ξεκάθαρα διαχωριστεί από αυτές τις δεισιδαιμονίες.
Τη δεκαετία του 1930 όμως, ο Nandor Fodor, ψυχολόγος και ένας από τους πρώτους παραψυχολόγους, για πρώτη φορά διατύπωσε την θεωρία ότι το φαινόμενο πόλτεργκαϊστ δεν έχει καμία σχέση με δαίμονες και φαντάσματα. Αντίθετα, έχουν άμεση σχέση με άτομα διαταραγμένη ψυχολογική κατάσταση, έχοντας ως κύρια χαρακτηριστικά την καταπιεσμένη οργή και σεξουαλικότητα. Κατάφερε να υποστηρίξει με επιτυχία την θεωρία του χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα διάσημες υποθέσεις πόλτεργκαϊστ της εποχής, μερικές εκ των οποίων είχε ο ίδιος προσωπικά ερευνήσει. Παρόλο που η θεωρία του Fodor κατακρίθηκε έντονα από τους συνάδελφους παραψυχολόγους και πνευματιστές, τριάντα χρόνια αργότερα η παραψυχολογία αποφάσισε να ξαναεξετάσει αυτήν την πιθανότητα.
Τη δεκαετία του 1960, ο William G. Roll, διευθυντής του Psychical Research Foundation της Βόρειας Καρολίνας, ενδιαφέρθηκε να ερευνήσει την εγκυρότητα της θεωρίας του Fodor. Αφ’ότου εξέτασε 116 υποθέσεις πόλτεργκαϊστ που είχαν καταγραφεί σε διάρκεια τεσσάρων αιώνων σε δεκάδες χώρες του κόσμου, κατέληξε στο ότι υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος και λόγος εκδήλωσης του φαινομένου, και το μετονόμασε από «πόλτεργκαϊστ» σε «επαναληπτική αυθόρμητη ψυχοκίνηση» («recurrent spontaneous psychokinesis» – RSPK). Τα γενικά χαρακτηριστικά που ανακάλυψε ότι έχουν οι εκδηλώσεις του φαινομένου, είναι αρχικά ότι εμφανίζεται γύρω από ένα συγκεκριμένο άτομο, το οποίο καλείται «στόχος», «κέντρο» ή «πηγή». Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αυτό το άτομο είναι θηλυκού γένους και νεαρής ηλικίας, παιδί ή έφηβη, χωρίς βέβαια αυτό να αποκλείει το άτομο-«πηγή» να είναι ενήλικας.
Ερευνώντας την ψυχολογία αυτών των ατόμων, εντόπισε ότι είχαν ως κοινό χαρακτηριστικό την καταπιεσμένη οργή ή σεξουαλικότητα. Τα άτομα αυτά ονόμασε «πηγές» και κατέληξε ότι προκαλούν το φαινόμενο αθέμιτα, ως ένας ασυνείδητος τρόπος εκτόνωσης της καταπιεσμένης οργής τους.
Τι είναι η ψυχοκίνηση;
Ο όρος «ψυχοκίνηση» κυριολεκτικά σημαίνει «κίνηση με την σκέψη». Πρόκειται για την ικανότητα επιρροής στην ύλη με μονάχα την δύναμη της σκέψης. Στην κατηγορία της ψυχοκίνησης ανήκουν κι άλλες ικανότητες, όπως η δυνατότητα αλλαγής θερμοκρασίας ενός κλειστού χώρου (κρυοκίνηση), πρόκληση και έλεγχος φωτιάς (πυροκίνηση), η πρόκληση μικρών δονήσεων στο έδαφος σαν σεισμούς (γαιοκίνηση) και η προσωρινή μεταβολή των καιρικών συνθηκών (υδροκίνηση).
Η ψυχοκίνηση παραμένει μια ικανότητα της ανθρώπινης σκέψης που είναι υπό συζήτηση για το εάν είναι πράγματι εφικτή ή όχι. Ολοένα και περισσότεροι σοβαροί επιστήμονες διευθύνουν έρευνες γύρω από την εγκυρότητα ή μη της ψυχοκίνησης και τα αποτελέσματα των ερευνών τους ποικίλουν, έχοντας πολλές αποδείξεις, αλλά και πολλές απορρίψεις του φαινόμενου.
Μια από τις πιο πρόσφατες και έγκυρες έρευνες που έγιναν για το φαινόμενο της ψυχοκίνησης, διεξάχθηκε στο γνωστό Πανεπιστήμιο του Πρίνστον των Η.Π.Α. Από 25 άτομα, ζητήθηκε να προσπαθήσουν να επηρεάσουν με την σκέψη τους την διαδρομή που θα έκαναν συγκεκριμένα μπαλάκια. Ένας ειδικός χώρος είχε διαμορφωθεί, όπου 9.000 πανομοιότυπα μπαλάκια απελευθερώνονταν σε μια πλατφόρμα με 330 πασαλάκια και κατέληγαν σε 19 ξεχωριστές τρύπες. Από τους εθελοντές ζητήθηκε να προσπαθήσουν να επηρεάσουν την διαδρομή έτσι ώστε τα μπαλάκια να καταλήγουν στις τρύπες που βρίσκονταν αριστερά της πλατφόρμας. Μετά από 3.000 επαναλήψεις του ιδίου πειράματος, η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου κατέληξε σε σημαντικά στατιστικά αποτελέσματα, που όπως δηλώθηκε δεν μπορούσαν να εξηγηθούν από οποιαδήποτε γνωστή φυσική στατιστική ασυμμετρία. Τα μπαλάκια φαινόταν να… προτιμούν τις τρύπες στην αριστερή πλευρά της πλατφόρμας.
Στο Πανεπιστήμιο Μπίρκμπεκ του Λονδίνου, διεξάχθηκε έρευνα με επικεφαλή τον Φυσικό John Hasted, για την ικανότητα ή μη της σκέψης να επηρεάζει μεταλλικά αντικείμενα. Στο πείραμα έλαβαν μέρος έφηβοι που, επηρεασμένοι από την τότε επιτυχία του γνωστού ταχυδακτυλουργού Uri Geller, είχαν αρχίσει να εξασκούνται στην ικανότητα της ψυχοκίνησης. Στους εθελοντές τοποθετήθηκαν σένσορες και ζητήθηκε να λυγίσουν με την σκέψη τους μικρά μεταλλικά αντικείμενα, όπως κλειδιά ή μικρές ράβδους αλουμινίου. Παρόλο που επιτυχία στο να λυγίσουν το αντικείμενο είχε μονάχα μια μικρή μειοψηφία των εθελοντών (γεγονός που από μόνο του θα μπορούσε να αποτελέσει απόδειξη της ύπαρξης του φαινομένου της ψυχοκίνησης), οι σένσορες κατέγραψαν απ’όλους τους εθελοντές μια παράδοξη συχνότητα, την οποία έλαβαν και οι σένσορες που είχαν εγκατασταθεί στον χώρο που βρίσκονταν οι εθελοντές για τα πειράματα. Αυτή η παράδοξη ηλεκτρική συχνότητα, οδήγησε την ερευνητική ομάδα στην υπόθεση ότι το ίδιο το σώμα των εθελοντών μπορούσε να εκπέμψει ηλεκτρικά σήματα στον χώρο, με «εντολή» του νου.
Παρόμοια πειράματα έχουν διεξαχθεί και συνεχίζουν να διεξάγονται σε πολλά Πανεπιστήμια. Παρόλο που ακόμα δεν έχει καταγραφεί μια ξεκάθαρη επιβεβαίωση ή απόρριψη του φαινομένου, τα παράδοξα που καταγράφονται από τις έρευνες, αφήνουν ακόμα το θέμα ανοιχτό για περαιτέρω έρευνες. Και όντας η ψυχοκίνηση ακόμα υπό συζήτηση ανάμεσα στους επιστήμονες, το φαινόμενο πόλτεργκαϊστ θα πρέπει να περιμένει την σειρά του για να ξεκινήσουν οι σχετικές έρευνες. Έτσι, προς το παρόν παραμένει στον χώρο έρευνας της παραψυχολογίας.
Ο εντοπισμός του ατόμου-«πηγή»
Μετά την έρευνα και παρουσίαση της θεωρίας του Roll, η παραψυχολόγια πλέον στράφηκε πιο σοβαρά στην εξέταση του φαινομένου μέσω της Ψυχολογίας και της ψυχοκίνησης. Το Κέντρο Ερευνών Rhine της Βόρειας Καρολίνας, διεξήγαγε ενδελεχή έρευνα διάρκειας 70 ετών, η οποία κατέληξε στο ότι πρόκειται για εκδήλωση ψυχολογικού τραύματος του ατόμου μέσω της ψυχοκίνησης, και χαρτογράφησε με περισσότερες λεπτομέρειες την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου-«πηγή». Αναγνωρίστηκαν προβλήματα όπως μακροχρόνιο και έντονο άγχος, υστερία, φοβίες, μανίες, κατάθλιψη και σχιζοφρένεια.
Περαιτέρω έρευνες επιβεβαίωσαν αυτά τα συμπεράσματα και επιπλέον εντόπισαν ότι το φαινόμενο δεν είναι απαραίτητο να προκαλείται από ένα μόνο άτομο, αλλά από ολόκληρη οικογένεια ή ομάδα ανθρώπων. Φαίνεται ότι αυτό που συμβαίνει είναι η συν-δημιουργία ψυχολογικής δυναμικής, τόσο δυνατής που πλέον γίνεται ψυχοκινητική.
Οι πιο σύγχρονες έρευνες, εντόπισαν κι άλλα κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων-«πηγή», που σχετίζονταν με την οργανική τους λειτουργία, η οποία προκαλούνταν λόγω της ψυχολογικής τους διαταραχής, αλλά και την επιβάρυνε. Δηλαδή, παρατηρήθηκαν δυσλειτουργίες όπως ενδοκρινολογική διαταραχή με κυριότερο γνώρισμα την συχνά υψηλή έκκριση αδρεναλίνης, ασθενή μεταβολισμό, υψηλές τιμές σακχάρου στο αίμα, ταχυκαρδίες και ιλίγγους.
Ο τρόπος εκδήλωσης του φαινομένου μπορεί επίσης να βοηθήσει στον εντοπισμό του ατόμου-«πηγή», μιας και σχετίζονται με τον λόγο που φτάνει το άτομο-«πηγή» σε σημείο τέτοιο ώστε να εκδηλώσει το φαινόμενο. Για παράδειγμα, το ταρακούνημα του κρεβατιού συνήθως μαρτυρά καταπιεσμένη σεξουαλικότητα του ατόμου-«πηγή». Η καταπιεσμένη οργή του ατόμου-«πηγή» ενάντια συγκεκριμένου ατόμου μπορεί να εκδηλωθεί με καταστροφή αντικειμένων που ανήκουν σ’αυτό άτομο. Τα βραχυκυκλώματα με μικρής εστίας φωτιές, συνήθως μαρτυρούν μια γενικότερα καταπιεσμένη οργή που δεν έχει συγκεκριμένο παραλήπτη. Οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει νερό να χυθεί (πέφτουν βάζα με νερό, σπάνε σωληνώσεις) μαρτυρά βαθιά θλίψη. Τέλος, οι τύψεις στρέφουν το φαινόμενο εναντίον του ίδιου του ατόμου-«πηγή», έχοντας εκδηλώσεις που θα του προκαλέσουν φυσικά τραύματα (όπως για παράδειγμα, αντικείμενα να πέφτουν πάνω του).
Η εκδήλωση του φαινομένου
Κατά την δεκαετία του 1970, οι παραψυχολόγοι Alan Gauld και A. D. Cornell, με την βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών επεξεργάστηκαν τις αυθεντικές υποθέσεις εκδήλωσης του φαινομένου πόλτεργκαϊστ, από το 1800 έως το 1970. Κατέληξαν σε 63 γενικά χαρακτηριστικά της εκδήλωσης, τα οποία ταξινόμησαν με βάση το ποσοστό εμφάνισής τους:
Το 64% των περιπτώσεων συμπεριλαμβάνανε κίνηση μικρών αντικειμένων.
Το 48% των περιπτώσεων συμπεριλαμβάνανε παράξενους ήχους και γδούπους.
Το 36% των περιπτώσεων συμπεριλαμβάνανε κίνηση μεγάλων αντικειμένων.
Το 24% των περιπτώσεων είχαν διάρκεια εμφάνισης τουλάχιστον ένα έτος.
Το 16% των περιπτώσεων συμπεριλαμβάνανε επικοινωνία του ατόμου-»πηγή» με το υποτιθέμενο «πνεύμα-πόλτεργκαϊστ».
Και το 12% των περιπτώσεων συμπεριλαμβάνανε άνοιγμα και κλείσιμο πορτών και παραθύρων.
Με περαιτέρω έρευνες από τους παραψυχολόγους, η εκδήλωση του φαινομένου κατηγοριοποιήθηκε σε επίπεδα, με βάσει την ένταση της εκδήλωσης και την συχνότητα. Όσο υψηλότερο το επίπεδο, τόσο πιο έντονη η εκδήλωση αλλά και τόσο πιο σπάνιο να εμφανιστούν:
~ Επίπεδο 1: Παράξενοι και ανεξήγητοι ήχοι όπως χτυπήματα, γδούποι και βήματα, παράξενες και δυσάρεστες οσμές, ανεξήγητα κρύα σημεία αέρα.
~ Επίπεδο 2: Αιώρηση ή/και κίνηση ή/και ανακατάταξη αντικειμένων, αντικείμενα παράδοξα ζεστά στην αφή. Ανεξήγητες εμφανίσεις υγρών όπως λάδι ή νερό. Απόκοσμες φωνές ή ψίθυροι και αναστεναγμοί. Ανεξήγητες ηλεκτρικές και μηχανικές μεταβολές. Εξαφάνιση αντικειμένων. Χτυπήματα πορτών και παραθύρων. Συχνές βλάβες ή/και βραχυκυκλώματα σε ηλεκτρικές συσκευές. Απότομη και ανεξήγητη αύξηση στην κατανάλωση ρεύματος. Παράξενες ζωγραφιές σε επιφάνειες. Όπου υπάρχουν κατοικίδια, φαίνονται μόνιμα ανήσυχα, νευρικά ή/και επιθετικά.
~ Επίπεδο 3: Υλοποιήσεις και εμφανίσεις άμορφων μαζών ή/και φώτων.
~ Επίπεδο 4: Ταρακουνήματα βαριών επίπλων όπως κρεβάτια ή καναπέδες, αγγίγματα ή σκουντήματα, βαριά αντικείμενα σπάνε χωρίς λόγο, αίσθηση ζαλάδας ή/και ναυτίας στον χώρο.
~ Επίπεδο 5: Αίσθηση σεξουαλικής επαφής με αόρατο πλάσμα, αίσθηση βάρους στο στήθος ή στο κεφάλι κατά την διάρκεια ξεκούρασης, χτυπήματα και γρατζουνιές. Σε σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει αίσθηση παράλυσης.
~ Επίπεδο 6: Συμπεριφορά «δαιμονισμένου». Ιδιαίτερα σπάνια περίπτωση το φαινόμενο να φτάσει σ»αυτό το επίπεδο.
~ Όλα τα επίπεδα συμπεριλαμβάνουν τις δραστηριότητες των επιπέδων που προηγούνται. Δηλαδή, το επίπεδο [2] περιλαμβάνει και το επίπεδο [1]. Το επίπεδο [3] περιλαμβάνει και τα επίπεδα [1] και [2], κ.ο.κ. Συνήθως, όταν οι δραστηριότητες φτάσουν στο επίπεδο [5] εξασθενούν σταδιακά μέχρι να σταματήσουν τελείως και κατόπιν ξαναρχίζουν πάλι από την αρχή, δηλαδή από το επίπεδο [1].
Η εκδήλωση του φαινομένου εμφανίζεται χωρίς προειδοποίηση και μπορεί να έχει διάρκεια από ένα μεμονωμένο γεγονός λίγων δευτερολέπτων έως μια ακολουθία γεγονότων επί πολλά χρόνια. Όσο μεγαλύτερη η διάρκεια, τόσο πιο έντονα γίνονται σταδιακά τα γεγονότα.
Σε όλες τις καταγεγραμμένες περιπτώσεις, το φαινόμενο σταμάτησε να εκδηλώνεται όταν θεραπεύτηκαν οι ψυχολογικές διαταραχές του/ων ατόμου/ων-«πηγή», μέσω της ψυχολογίας ή της ψυχιατρικής. Επίσης, οι εκδηλώσεις του φαινομένου σταματούν απότομα όταν το άτομο-«πηγή» αναγνωρίσει ότι είναι αυτό υπεύθυνο για τα όσα παράδοξα συμβαίνουν.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι το φαινόμενο «πόλτεργκαϊστ» σε μεγάλη έκταση είναι γενικά σπάνιο, αλλά μεμονωμένα γεγονότα συμβαίνουν στον καθένα, τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του. Απλά δεν τα προσέχουμε ή -επειδή ακριβώς είναι μεμονωμένα- εύκολα τα αποδίδουμε σε «τυχαία γεγονότα», «συγκυρίες», κ.ο.κ.
Τα γενικώς αναφερόμενα ως «μικρο-πόλτεργκαϊστ» φαινόμενα, φαίνεται να εστιάζονται περισσότερο σε μικρά ή μεσαία αντικείμενα που είναι γνωστά για την ευαισθησία τους σε μεταβολές ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Τέτοια αντικείμενα είναι τα ηλεκτρονικά ρολόγια, τα κινητά και ασύρματα τηλέφωνα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κλπ.
Την επόμενη φορά που κάποιο αντικείμενο πέσει από την θέση του χωρίς προφανή λόγο ή πέσουν οι ηλεκτρικές ασφάλειες ή… γεμίσει η μπαταρία του κινητού σας χωρίς να έχετε χρησιμοποιήσει τον φορτιστή, την στιγμή που είστε οργισμένοι και προσπαθείτε να μην εκδηλώσετε την οργή σας… μην βιαστείτε να χαρακτηρίσετε το γεγονός «τυχαίο».
Διάσημες υποθέσεις Πόλτεργκαϊστ
Η υπόθεση Rosenheim
Ερευνητής: Δρ. Friedbert Karger, παραψυχολόγος
Η υπόθεση «Rosenheim» αναφέρεται ως η πλέον αξιόπιστη εκδήλωση του φαινομένου πόλτεργκαϊστ και η πρώτη που καταγράφηκε σε βίντεο. Την υπόθεση ερεύνησε ο Δρ. Friedbert Karger του Ινστιτούτου Max Planck Institute. Μια 19χρονη γραμματέας νομικής εταιρίας στο Rosenheim, μικρής πόλης νότια της Γερμανίας, φαίνεται να ήταν άθελά της η πηγή χάους στην εταιρία. Έπεφτε το ρεύμα και οι τηλεφωνικές γραμμές, στριφογύριζαν εικόνες και λάμπες, και ακούγονταν περίεργοι ηλεκτρικοί ήχοι. Κατόπιν προσεχτικής έρευνας από παραψυχολόγους, φυσικούς, δημοσιογράφους και αστυνομικούς, η πιθανότητα απάτης αποκλείστηκε.
Όταν η νεαρή γραμματέας άλλαξε χώρο εργασίας, τα φαινόμενα σταμάτησαν στην νομική εταιρία και ξεκίνησαν στην νέα της εργασία, μέχρι που σταδιακά σταμάτησαν τελείως.
Ο Δρ. Friedbert Karger αργότερα δήλωσε «ότι είδαμε στο Rosenheim, φαίνεται να είναι 100% ανεξήγητο από την φυσική».
Εκτός από την καταγραφή των φαινομένων σε βίντεο, αυτόπτες μάρτυρες υπήρξαν ο παραψυχολόγος Hans Bender, αστυνομικοί, δημοσιογράφοι και φυσικοί επιστήμονες. Το 1975 γυρίστηκε σχετικό ντοκιμαντέρ της υπόθεσης.
Η υπόθεση Thornton Heath (1938)
Ερευνητής: Δρ. Nandor Fodor, παραψυχολόγος
«Πηγή»: η κυρία Forbes.
Η κυρία Forbes ήταν η οικοδέσποινα της οικείας των Thornton Heath. Ήταν 35 ετών και παντρεμένη με έναν γιό. Την πρώτη φορά που ο Fodor εξέτασε την κυρία Forbes και τα γεγονότα που συνέβαιναν γύρω της, υπέθεσε ότι πρόκειται για φυσικά φαινόμενα. Αποφάσισε να την εξετάσει καλύτερα στο εργαστήριό του, στο Διεθνές Ινστιτούτο Ψυχικής Έρευνας, του οποίου ήταν Διευθυντής. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του παρακολουθούσαν τις ενέργειές της. Της φόρεσαν και ειδικά ρούχα, τα οποία επέτρεπαν να παρακολουθούνται οι ενέργειές της πιο εύκολα.
Μέσα στο εργαστήριο, πιάτα αιωρούνταν και έσκαγαν στο πάτωμα. Ποτήρια έφευγαν από τα χέρια της κυρίας Forbes. Αντικείμενα που άνηκαν στην οικεία Thornton εμφανίζονταν μέσα στο Ινστιτούτο. Ο Δρ. Fodor επέμενε ότι η κυρία Forbes προκαλούσε όλ’αυτά τα φαινόμενα με φυσικό τρόπο. Την υπέβαλε σε ακτίνες Χ και αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο. Η κυρία Forbes κρυφά μετέφερε πάνω της αντικείμενα που αργότερα εμφανίζονταν «από το πουθενά» στα χέρια της.
Ισχυριζόταν ότι ένα φάντασμα προσπάθησε να την πνίξει με το κολιέ της. Βρέθηκαν σημάδια στον λαιμό της που έμοιαζαν με εγκαύματα. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ένα βαμπίρ την δάγκωσε στο λαιμό. Βρέθηκαν δύο πληγές σαν από τρύπημα στο λαιμό της. Ισχυρίστηκε ότι μια τίγρης της επιτέθηκε και σημάδια σαν από νυχιές εμφανίστηκαν στο μπράτσο της.
Ο Δρ. Fodor κατέληξε ότι η κυρία Forbes έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα που της προκαλούσαν υστερία, έντονη κυκλοθυμία, ψευδαισθήσεις και ήταν νευρωτική. Τα γεγονότα με το φάντασμα, το βαμπίρ και την τίγρη ήταν υποσυνείδητες προσπάθειες της ίδιας να βλάψει τον εαυτό της, που καταδεικνύει σε διαταραγμένη προσωπικότητα. Η κυρία Forbes είχε περισσότερο ανάγκη ψυχολόγου παρά παραψυχολόγου. Η υπόθεση της κυρίας Forbes τον έπεισε ότι είναι αναγκαία η ψυχολογική έρευνα στα άτομα που σχετίζονται με παραψυχολογικά φαινόμενα, ακόμα κι αν αυτά αποδεικνύονται απάτες.
Η υπόθεση του Τζούλιο της Φλόριδας (1966)
Ερευνητές: William G. Roll και J. Gaither Pratt, παραψυχολόγοι
«Πηγή»: ο Τζούλιο
Ο Τζούλιο ξεκίνησε να δουλεύει στην αποθήκη «Tropican Arts» που άνηκε σε έμπορο αντικειμένων τέχνης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν λίγο μετά την πρόσληψή του Τζούλιο. Πράγματα έσπαγαν, κουτιά άνοιγαν ή μετακινούνταν μόνα τους. Αρχικά, κατηγορήθηκαν οι μεταφορείς για απροσεξία. Τον Ιανουάριο, ο υπεύθυνος αποθήκης Alvin Laubheim ειδοποίησε την αστυνομία. Όταν ήρθε ο αστυνόμος, είδε κάποια από τα γεγονότα. Τα media δημοσίευσαν τα γεγονότα κι έτσι βρέθηκαν στην υπόθεση οι Roll και Pratt. Ο Roll εστίασε την προσοχή του στον 19χρονο Τζούλιο, πιστεύοντας ότι αυτός ήταν η «πηγή» του φαινομένου, μιας και τα πάντα συνέβαιναν μόνο όταν ήταν και εκείνος παρών. Τα γεγονότα μάλιστα ήταν πιο έντονα όταν ο νεαρός ήταν εκνευρισμένος. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι τον ευχαριστούσε όταν έβλεπε πράγματα να σπάνε, αλλά αρνήθηκε την οποιαδήποτε ευθύνη.
Όταν οι ερευνητές παραψυχολόγοι προσπάθησαν να βιντεοσκοπήσουν τα γεγονότα, δεν συνέβη τίποτα. Επίσης, το φαινόμενο δεν ήταν τόσο έντονο όταν ο Roll ήταν παρών, πράγμα πολύ συνηθισμένο να κάνει το άτομο-«πηγή» όταν ο ερευνητής είναι παρών.
Οι Roll και Pratt έλεγξαν τα κιβώτια για να αποκλείσουν την πιθανότητα οι δονήσεις της μεταφοράς τους να προκαλούν ζημιές στο περιεχόμενο. Επίσης, σε ράφια που βρίσκονταν γυάλινα αντικείμενα, τοποθέτησαν μπροστά τους βιβλία. Όταν άκουσαν σπάσιμο γυαλιών και βρήκαν τα αντικείμενα θρυμματισμένα στο πάτωμα, τα βιβλία βρίσκονταν στην θέση τους, πράγμα που σημαίνει ότι τα αντικείμενα έπρεπε πρώτα να αιωρηθούν περνώντας πάνω από τα βιβλία και μετά να πέσουν στο πάτωμα.
Ο Τζούλιο συμφώνησε να κάνει κάποια ψυχολογικά τεστ. Αυτά έδειξαν ότι έπασχε από ενοχές, αίσθημα απόρριψης, χαμηλή αυτοεκτίμηση και μοναξιά. Παραδέχτηκε ότι δεν συμπαθούσε το αφεντικό του και ότι ήταν εκνευρισμένος επειδή η μητέρα του τον ήθελε να φύγει από το σπίτι. Έπασχε από εφιάλτες και είχε τάσεις αυτοκτονίας.
Οι Roll και Pratt επιβεβαίωσαν τον ισχυρισμό του Δρ. Fodor για την σχέση του φαινομένου πόλτεργκαϊστ με την ψυχολογία του ατόμου-«πηγή».
Η υπόθεση του Μεγάρου Ash (δεκαετία του 1930)
Ερευνητής: Δρ. Nandor Fodor, παραψυχολόγος
«Πηγή»: το ζεύγος Keel
Το Μέγαρο Ash στην Μ. Βρετανία είχε χτιστεί περίπου το 1200. Όταν η οικογένεια Keel το αγόρασε το 1934, ένα μέρος του αρχικού κτίσματος στεκότανε ακόμα. Μετακομίσανε με την κόρη τους και τους υπηρέτες τους.
Τα φαινόμενα ξεκίνησαν με γδούπους να ακούγονται από την σοφίτα. Ο κύριος Keels επίσης άκουσε καθαρά τρία χτυπήματα στην πόρτα της κρεβατοκάμαράς του. Όταν πήγε στην κρεβατοκάμαρα της συζύγου του να της το πει, του είπε ότι κι εκείνη τα άκουσε καθαρά. Τα χτυπήματα στην πόρτα συνεχίστηκαν και τις επόμενες δύο βραδιές. Όταν ο κύριος Keel βρέθηκε μακριά από το σπίτι για δουλειές, τα χτυπήματα σταμάτησαν. Όταν επέστρεψε, ένιωθε παράξενα.
Ένα βράδυ ξύπνησε από ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα της κρεβατοκάμαράς του. Ανακάθισε στο κρεβάτι του και είδε μπροστά του έναν ξένο που φορούσε πράσινη ποδιά, βράκα με λάσπες, περικνημίδες και μαντήλι στο λαιμό. Ο κύριος Keel τον πέρασε για κάποιον από τους υπηρέτες του και τον ρώτησε τι θέλει. Ο ξένος δεν απάντησε. Ο κύριος Keel προσπάθησε να τον πιάσει από τον ώμο, αλλά το χέρι του βρήκε αέρα.
Έτρεξε τρομαγμένος στην κρεβατοκάμαρα της συζύγου του και άρχισε να της μιλά για τον παράξενο ξένο σε κατάσταση πανικού. Εκείνη πήγε να του φέρει λίγο μπράντυ για να τον ηρεμήσει, όταν βρέθηκε μπροστά στον ξένο να την κοιτά με μίσος και να τρέχουν τα σάλια του. Η κυρία Keel τον νόμισε για κάποιον αλήτη που μπήκε στο σπίτι και προσπάθησε να τον χτυπήσει, αλλά το χέρι της βρήκε αέρα.
Το φάντασμα συνέχισε να εμφανίζεται στον κύριο Keel, συνήθως στην κρεβατοκάμαρά του. Επίσης, οι παράξενοι θόρυβοι στο μέγαρο συνεχίζονταν και οι υπηρέτες παραιτούνταν κι έφευγαν από το μέγαρο φοβισμένοι.
Το ζεύγος Keel προσπάθησε να διώξει το φάντασμα με κάθε πιθανό τρόπο, μεταξύ των οποίων καλώντας και έναν ιερέα που έκανε εξορκισμό στο μέγαρο. Το γεγονός αυτό μονάχα αύξησε τα γεγονότα, παρά τα καταλάγιασε. Όταν ένας συγγραφέας θέλησε να γράψει για το φάντασμα του μεγάρου, κάλεσε τον Fodor να ερευνήσει την υπόθεση.
Ο Fodor ζήτησε από μια ταλαντούχα ψυχικό και διάμεσο, την Eileen Garrett, να τον βοηθήσει στην έρευνα. Κατά την διάρκεια της σεάνς, παρουσία του ζεύγους Keel, το φάντασμα εμφανίστηκε και συστήθηκε ως Charles Edward, με μεσαιωνική προφορά. Είπε ότι ο Earl του Huntingdon είχε κλέψει την γη του (αυτήν στην οποία βρισκόταν το μέγαρο). Ο πρώην φίλος του Μπάκινγχαμ τον είχε προδώσει. Η γυναίκα και ο γιός του τον είχαν εγκαταλείψει. Είχε απομείνει να πεθάνει μόνος στην φυλακή. Ήθελε εκδίκηση. Είπε ότι ο γιός του είχε πολεμήσει για τον βασιλιά, αλλά αρνήθηκε να πει για ποιόν βασιλιά. O Fodor και η ενδιάμεσος του είπαν ότι ήταν νεκρός, ότι έπρεπε να φύγει και ότι αυτό ήταν λύτρωση. Τελικά, δέχτηκε να αποχωρήσει απρόθυμα.
Την επόμενη μέρα ο κύριος Keel είπε στον Fodor ότι το φάντασμα τον ξαναεπισκέφτηκε και φαινόταν χαρούμενος γι’αυτό. Ο Fodor οργάνωσε άλλη μια σεάνς στο μέγαρο, αυτή τη φορά όμως χωρίς να είναι παρόν το ζεύγος Keel. Η ενδιάμεσος αποκάλυψε ότι το ζεύγος χρησιμοποιούσε το «φάντασμα» για να ρεζιλεύουν ο ένας τον άλλο. Δεν υπήρχε «φάντασμα»… και δεν το ήθελαν να φύγει. Η κυρία Keel αργότερα αποκάλυψε στον Fodor ότι ο σύζυγός της ήταν ομοφυλόφιλος και γι’αυτό υπήρχε μεγάλη ένταση μεταξύ τους. Ο Fodor υποστήριξε ότι το «φάντασμα» ήταν ένας τρόπος ξεσπάσματος της έντασης αυτής, χωρίς να υπάρξει πραγματική επιθετικότητα μεταξύ τους. Ο κύριος Keel αργότερα αποκάλυψε ότι πράγματι δεν ήθελε το «φάντασμα» να φύγει. Μετά από αυτή του την ομολογία, το «φάντασμα» δεν ξαναεμφανίστηκε.
O Fodor υποστήριξε ότι το «φάντασμα» ήταν δημιουργία του υποσυνειδήτου του κυρίου Keel, χωρίς όμως ν’αποκλείσει την πιθανότητα να υπήρξε και συνδυασμός με μεταφυσικό φαινόμενο, μιας και το «φάντασμα» το είχαν δει και άλλοι, και το αντιλαμβανόταν και ο σκύλος της οικογένειας. Έτσι, κατέληξε στο ότι η ψυχολογία του κυρίου Keel δημιούργησε το μεταφυσικό φαινόμενο.
___________________________________
Βιβλιογραφία:
• Επτά Πειράματα που θα Αλλάξουν τον Κόσμο, του Sheldrake Rupert.
• The Physics of Superheroes, του James Kakalios Ph.D.
• Entangled Minds: Extrasensory Experiences in a Quantum Reality, του Dean Radin.
• The Conscious Universe: The Scientific Truth of Psychic Phenomena, του Dean Radin.
• The Metal Benders, του John B. Hasted.
• Investigating Poltergeist Phenomena, του Lauren Forcella.
• A Short History of Poltergeist Activity, του Brian A. Haughton.
• The Haunted Mind, του Fodor Nandor.
• The Poltergeist and his explainers, του Andrew Lang.
• Hauntings and Poltergeists: Multidisciplinary Perspectives, των James Houran και Rense Lange.
Leave a Reply