Ιστορίες Ζεν

Το Ζεν του Βούδα
Ο Βούδας είπε: «θεωρώ τις θέσεις το βασιλέων και των κυβερνητών σωματίδια σκόνης. Παρατηρώ τους θησαυρούς χρυσού και πολυτίμων λίθων σαν πολλά τούβλα και χαλίκια. Κοιτώ τους καλύτερους μεταξωτούς μανδύες σαν κουρέλια. βλέπω μυριάδες κόσμους του σύμπαντος σαν μικρούς σπόρους φρούτων και την μεγαλύτερη λίμνη στην Ινδία σαν μια σταγόνα λαδιού στο πόδι μου. Αντιλαμβάνομαι ότι οι διδασκαλίες του κόσμου είναι οι αυταπάτες των μάγων. Διακρίνω την υψηλότερη σύλληψη της απελευθέρωσης σαν ένα χρυσό ύφασμα (μπροκαρ) σε ένα όνειρο και βλέπω το Άγιο μονοπάτι των φωτισμένων σαν λουλούδια που εμφανίζονται στα μάτια κάποιου. βλέπω τον διαλογισμό σαν ένα στυλό που στηρίζει ένα βουνό, τη Νιρβάνα σαν εφιάλτη ημέρας. Παρατηρώ την κτίση του σωστού και του λάθους σαν τον φιδίσιο και παραπλανητικό χορό ενός δράκου, και την άνοδο και πτώση των δοξασιών σαν ίχνη που έμειναν από τις τέσσερις εποχές».

Όχι Μακριά από τον Βουδισμό
Ένας φοιτητής πανεπιστήμιου, ενώ είχε επισκεφτεί τον Gasan τον ρώτησε:
«Έχεις διαβάσει ποτέ την Χριστιανική Βίβλο;»
«Όχι, διάβασε τη μου» του απάντησε ο Gasan.
Ο φοιτητής άνοιξε τη Βίβλο και διάβασε από τον Ματθαίο:
«Και γιατί να σκέφτεστε την ενδυμασία; Σκεφτείτε τα κρίνα του λιβαδιού, πως μεγαλώνουν. Δεν μοχθούν, ούτε στριφογυρίζουν αλλά και πάλι σας λεω ότι ούτε ο Σολόμωντας με όλη του τη δόξα δεν ήταν στολισμένος όπως είναι ένα από αυτά τα κρίνα… Επομένως μην σκέφτεστε την επόμενη μέρα, γιατί η επόμενη μέρα θα σκεφτεί τα πράγματα μόνη της».
Kαι ο Gasan του είπε: «Όποιος είπε αυτά τα λόγια τον θεωρώ φωτισμένο άνθρωπο».
Ο φοιτητής συνέχισε να διαβάζει: «Ζήτα και θα σου δοθεί, ψάξε και θα βρεις, χτύπα και θα ανοίξει για σένα. Για τον καθένα που ζητάει θα δοθεί, και αυτός που ψάχνει θα βρει και γι’ αυτόν που χτύπησε θα ανοίξει».
Και ο Gasan παρατήρησε: «Αυτό είναι τέλειο. Όποιος είπε αυτά τα λόγια είναι ένα φωτισμένο ον. Αυτά που μου διάβασες είναι η ουσία όλων όσα προσπάθησα να σου διδάξω εδώ!»

Αυτός που κρεμόταν στον γκρεμό
Μια μέρα ένας άνθρωπος ενώ περπατούσε στην ερημιά, συνάντησε μια επιθετική τίγρη. Έτρεξε αλλά σύντομα έφτασε στην άκρη ενός ψηλού γκρεμού. Απελπισμένος θέλοντας να σώσει τον εαυτό του, έπιασε ένα αμπέλι και άρχισε να κατεβαίνει, αιωρούμενος πάνω από τον γκρεμό. Όπως ήταν κρεμασμένος εκεί, δυο ποντίκια εμφανίστηκαν από μια τρύπα του βράχου και άρχισαν να μασάνε το αμπέλι. Ξαφνικά, ο άνθρωπος παρατήρησε πάνω στο αμπέλι μια παχουλή άγρια φράουλα. Την άρπαξε και την έβαλε στο στόμα του. ήταν απίστευτα νόστιμη!

Ο φωτισμένος
Μια μέρα ο δάσκαλος ανάγγειλε ότι ένας νεαρός μονάχος έφτασε μια προχωρημένη κατάσταση διαφώτισης. Τα νέα προκάλεσαν κάποια αναταραχή. Κάποιοι μονάχοι πήγαν να δουν το νεαρό μονάχο.
«Ακούσαμε ότι είσαι φωτισμένος. Είναι αλήθεια;» τον ρώτησαν.
«Είναι» τους απάντησε.
«Και πως νιώθεις;»
«Πιο δυστυχισμένος από ποτέ» είπε ο μονάχος.

Πηγαίνοντας με το ρεύμα
Μια Ταοϊστικη ιστορία λεει για έναν γέροντα που κατά λάθος έπεσε μέσα σε ένα ορμητικό ποτάμι που οδηγούσε σε ένα ψηλό και επικίνδυνο καταρράκτη. Κοιτάζοντας παθητικά, φοβόταν για την ζωή του. Σαν από θαύμα όμως, βγήκε σώος και άβλαβης από το ρεύμα στον πυθμένα του καταρράκτη. Οι άνθρωποι τον ρωτούσαν πως κατάφερε να επιβιώσει. «Προσάρμοσα το σώμα μου στο νερό, κι όχι το νερό στο σώμα μου. Χωρίς να το σκεφτώ, επέτρεψα στον εαυτό μου να διαμορφωθεί από το νερό. Βουτώντας μέσα στην δίνη, βγήκα έξω μαζί της. Έτσι επέζησα».

Το δάχτυλο του Gutei
Όποτε κάποιος τον ρώταγε για το Ζεν, ο μεγάλος δάσκαλος Gutei σήκωνε αθόρυβα ένα δάχτυλο του στον αέρα. Ένα αγόρι στο χωριό άρχισε να μιμείται αυτήν την συμπεριφορά. Όποτε άκουγε ανθρώπους να μιλάνε για τις διδασκαλίες του Gutei τους διέκοπτε την συζήτηση και σήκωνε το δάχτυλο του. Ο Gutei άκουσε για την σκανταλιά του αγοριού. Όταν το είδε στον δρόμο το άρπαξε και του έκοψε το δάχτυλο. Το αγόρι έκλαψε και πήγε να φύγει, αλλά ο Gutei τον κάλεσε πίσω. Όταν το αγόρι γύρισε να κοιτάξει ο Gutei ύψωσε το δάχτυλο του στον αέρα. Εκείνη την στιγμή το αγόρι διαφωτίστηκε.

Άγιος άνθρωπος
Φήμες απλώθηκαν σε όλη την επαρχία για τον σοφό Άγιο άνθρωπο που ζούσε σε ένα μικρό σπίτι στην κορυφή του βουνού. Ένας άντρας από το χωριό αποφάσισε να κάνει το μακρύ και δύσκολο ταξίδι για να τον επισκεφτεί. Μόλις έφτασε στο σπίτι είδε έναν γέρο υπηρέτη που τον καλωσόρισε στην πόρτα. «Θα ήθελα να δω τον σοφό Άγιο άνθρωπο» είπε στον υπηρέτη. Ο υπηρέτης χαμογέλασε και τον οδήγησε μέσα. Όπως περπατούσαν μέσα στο σπίτι, ο άντρας από το χωριό κοιτούσε ανυπόμονα γύρω-γύρω, προσδοκώντας την συνάντηση του με τον σοφό Άγιο άνθρωπο. Πριν το καταλάβει όμως, είχε οδηγηθεί στη πίσω πόρτα και είχε βγει από το σπίτι. Σταμάτησε και γύρισε στον υπηρέτη:
«Μα θέλω να δω τον σοφό Άγιο άνθρωπο!»
«Τον έχεις δει ήδη» του είπε ο γέρος. «Οποίον συναντάς στην ζωή σου, ακόμα για φαίνονταν απλοί και ασήμαντοι… να τους βλέπεις όλους σαν να είναι σοφοί Άγιοι άνθρωποι. Αν το κανείς αυτό, τότε οποίο πρόβλημα έφερες εδώ σήμερα, θα λυθεί».

Έτσι είναι;
Ένα όμορφο κορίτσι στο χωριό ήταν έγκυος. Οι θυμωμένοι γονείς της απαίτησαν να μάθουν ποιος ήταν ο πατέρας. Στην αρχή αντιστεκόταν να ομολογήσει, το ανήσυχο και ντροπιασμένο κορίτσι, και τελικά είπε πως ήταν ο Hakuin, ο δάσκαλος Ζεν που μέχρι τότε όλοι τον σέβονταν γιατί ζούσε μια αγνή ζωή. Όταν οι εξαγριωμένοι γονείς αντιμετώπισαν τον Hakuin με την κατηγόρια της κόρης τους αυτός απλά απάντησε: «Έτσι είναι;»
Όταν το παιδί γεννήθηκε, οι γονείς το πήγαν στον Hakuin, ο οποίος τώρα θεωρούνταν παρίας από όλο το χωριό. Απαίτησαν ότι έπρεπε να φροντίσει το παιδί αφού ήταν ευθύνη του.
«Έτσι είναι;» είπε ο Hakuin ήρεμα καθώς δεχόταν το παιδί.
Για πολλούς μήνες το φρόντιζε πολύ καλά μέχρι που το κορίτσι δεν μπορούσε άλλο ν’ αντέξει το ψέμα που είχε πει. Ομολόγησε ότι ο πραγματικός πατέρας του παιδιού ήταν ένας νεαρός άντρας από το χωριό από τον οποίο προσπάθησε να προφυλαχθεί. Οι γονείς πήγαν κατευθείαν στον Hakuin να δουν αν θα τους επέστρεφε το παιδί. Με πολλές απολογίες του εξήγησαν τι είχε γίνει.
«Έτσι είναι;» είπε ο Hakuin όπως τους έδινε το παιδί…

Μόνο δυο λέξεις
Κάποτε υπήρχε ένα μοναστήρι που ήταν πολύ αυστηρό. Ακολουθώντας όρκο σιωπής, κανένας δεν επιτρεπόταν να μιλήσει. Αλλά υπήρχε μια εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα. Κάθε δέκα χρόνια οι μονάχοι μπορούσαν να πουν δυο λέξεις. Αφού πέρασε τα δέκα πρώτα χρόνια στο μοναστήρι, ένας μοναχός πήγε στον ηγούμενο.
«Πέρασαν δέκα χρόνια» του είπε ο ηγούμενος. «Ποιες είναι οι δυο λέξεις που θα ήθελες να πεις;»
«Κρεβάτι… σκληρό…» του είπε.
«Κατάλαβα» του είπε ο ηγούμενος.
Δέκα χρόνια αργότερα ξαναγύρισε στο γραφείο του ηγούμενου.
«Πέρασαν αλλά δέκα χρόνια, ποιες είναι οι δυο λέξεις που θα ήθελες να πεις;»
«Φαγητό… χαλιά…» είπε ο μοναχός
«Κατάλαβα»
Πέρασαν ακόμα δέκα χρόνια και ο μονάχος συνάντησε ξανά τον ηγούμενο που τον ρώτησε:
«Ποιες είναι οι δυο λέξεις σου μετά από αυτά τα δέκα χρόνια;»
«Εγώ… παραιτούμαι…» είπε ο μοναχός.
«Λοιπόν, βλέπω το γιατί» είπε ο ηγούμενος «το μόνο που κανείς είναι να παραπονιέσαι!»

Η σημαντικότερη διδασκαλία
Ένας μεγάλος δάσκαλος του Ζεν είπε ότι η μέγιστη διδασκαλία ήταν η ακόλουθη: «Ο Βούδας είναι το δικό σας μυαλό.»
Έτσι εντυπωσιασμένος από το πόσο βαθιά αυτή η ιδέα ήταν, ένας μοναχός αποφάσισε να αφήσει το μοναστήρι και πήγε στο δασός για να διαλογιστεί σε αυτή την διδασκαλία. Πέρασε 20 έτη ως ερημίτης, να εξετάζει τη μεγάλη διδασκαλία. Μια ημέρα συνάντησε έναν άλλο μοναχό που ταξίδευε στο δάσος. Ο ερημίτης μοναχός έμαθε ότι ο ταξιδιώτης επίσης είχε μελετήσει κάτω από τον ίδιο δάσκαλο Ζεν, οπότε πήγε και τον ρώτησε: «Παρακαλώ, μου λέτε τι ξέρετε για τη μέγιστη διδασκαλία του δασκάλου;» Τα μάτια του ταξιδιώτη φωτίστηκαν και είπε, «A, ο δάσκαλος ήταν σαφής. Είπε ότι η μέγιστη διδασκαλία του είναι ότι: ‘Ο Βούδας δεν είναι το δικό σας μυαλό’»

Ομορφιά της φύσης
Ένας ιερέας ήταν υπεύθυνος για τον κήπο μέσα σε έναν διάσημο ναό Ζεν. Του είχε δοθεί αυτή η εργασία επειδή αγαπούσε τα λουλούδια, τους θάμνους, και τα δέντρα. Δίπλα στο ναό υπήρξε ένας άλλος, μικρότερος ναός, όπου εκεί ζούσε ένας γηραιός δάσκαλος του Ζεν.
Μια ημέρα, όταν ο ιερέας ανέμενε φιλοξενουμένους, φρόντισε τον κήπο με ιδιαίτερη προσοχή. Τράβηξε τα ζιζάνια, κτένισε τους θάμνους και ξόδεψε αρκετό χρόνο να μαζέψει σχολαστικά με τη τσουγκράνα όλα τα ξερά φύλλα φθινοπώρου και να τα τακτοποιήσει. Όπως εργαζότανε, ο γηραιός δάσκαλος τον πρόσεχε με ενδιαφέρον από τοίχο που χώρισε τους ναούς.
Όταν τελείωσε, ο ιερέας στάθηκε να θαυμάσει την εργασία του.
«Δεν είναι όμορφο;» ρώτησε τον γηραιό δάσκαλο.
«Ναι» του απάντησε ο ηλικιωμένος, «αλλά λείπει κάτι. Βοήθησε με να περάσω τον τοίχο και θα το φτιάξω εγώ για σένα.»
Με δισταγμό, ο ιερέας βοήθησε τον γέροντα να περάσει. Αργά, ο δάσκαλος περπάτησε προς το δέντρο κοντά στο κέντρο του κήπου, τον άρπαξε από τον κορμό και το τίναξε δυνατά. Τα φύλλα απλώθηκαν κάτω από το δέντρο και σε όλο τον κήπο. «Ορίστε,» είπε ο δάσκαλος, «βοήθησε με τώρα να περάσω.»

Η εξάσκηση οδηγεί στην τελειότητα
Ένας οχι και τόσο καλλίφωνος τραγουδιστής ήταν υπό την επίβλεψη ενός αυστηρού δάσκαλου που επέμεινε ότι έπρεπε να μελετάει κάθε μέρα για μήνες το ίδιο μέρος του τραγουδιού, χωρίς να του επιτρέπει να προχωρήσει περαιτέρω. Τέλος, συντριμμένος από την απογοήτευση και την απελπισία, ο νεαρός άνδρας έψαξε για να βρει ένα άλλο επάγγελμα. Μια νύχτα, σταμάτησε σε ένα πανδοχείο, όπου γινόταν έναν διαγωνισμό απαγγελίας. Μην έχοντας τίποτα να χάσει, πήρε μέρος στον διαγωνισμό και, φυσικά, τραγούδησε το ένα και μόνο κομμάτι που ήξερε τόσο καλά. Όταν τελείωσε, ο χορηγός του διαγωνισμού εγκωμίασε ιδιαίτερα την απόδοσή του. Παρά τις αμήχανες αντιρρήσεις του σπουδαστή, ο χορηγός αρνήθηκε να πιστέψει ότι είχε ακούσει την εκτέλεση ενός αρχάριου. «Πείτε μου,» είπε ο χορηγός, «ποιος είναι ο εκπαιδευτής σας; Πρέπει να είναι μεγάλος δάσκαλος.»
Ο σπουδαστής έγινε αργότερα γνωστός ως μεγάλος εκτελεστής Koshiji…

Ευημερία
Ένας πλούσιος ζήτησε από έναν δάσκαλο Ζεν να του γράψει κάτι που θα μπορούσε να ενδυναμώσει την ευημερία της οικογένειάς του για τα επόμενα έτη. Θα μπορούσε να ήταν κάτι που η οικογένεια θα μπορούσε να εκτιμήσει για γενεές. Σε ένα μεγάλο κομμάτι του χαρτί, ο δάσκαλος έγραψε: «Πατέρας απεβίωσε, γιος απεβίωσε, εγγονός απεβίωσε.»
Το πλούσιο άτομο έξω φρένων όταν είδε την εργασία του δάσκαλου. «Σας ζήτησα να γράψω κάτι που θα μπορούσε να φέρει την ευτυχία και την ευημερία στην οικογένειά μου. Γιατί μου δίνετε κάτι τόσο καταθλιπτικό όπως αυτό;»
«Εάν πέθαινε ο γιος σας ενώπιον σας» ο κύριος που απάτησε, «αυτό θα έφερνε την αφόρητη θλίψη στην οικογένειά σας. Εάν πέθαινε ο εγγονός σας ενώπιον του γιου σας, αυτό επίσης θα έφερνε τη μεγάλη θλίψη. Εάν η οικογένειά σας, γενεά μετά από την γενεά, εξαφανίζεται με την σειρά που έχω περιγράψει, θα είναι η φυσική πορεία της ζωής. Αυτό είναι αληθινή ευτυχία και ευημερία.»

Αναζήτηση για το Βούδα
Ένας μοναχός ξεκίνησε για ένα μακρύ και μακροχρόνιο προσκύνημα να βρει το Βούδα. Αφιέρωσε πολλά έτη στην αναζήτησή του, έως ότου έφθασε τελικά στο μέρος όπου ο Βούδας λεγόταν ότι έζησε. Διασχίζοντας τον ποταμό αυτής της χώρας, ο μοναχός κοίταξε γύρω καθώς ο λεμβούχος κωπηλατούσε. Παρατήρησε κάτι προς το μέρος τους. Καθώς πλησιάζανε πιο κοντά, συνειδητοποίησε ότι ήταν το πτώμα ενός ανθρώπου. Όταν πλησίασε τόσο κοντά που μπορούσε σχεδόν να το αγγίξει, αναγνώρισε ξαφνικά ότι το νεκρό σώμα, ήταν το δικό του. Χάνοντας τον έλεγχο στη θέα του νεκρού σώματος του, ακόμα και άψυχος, σύρθηκε κατά μήκος των ρευμάτων του ποταμού. Εκείνη η στιγμή ήταν η αρχή της απελευθέρωσής του.

Ήχοι της σιωπής
Τέσσερις μοναχοί αποφάσισαν να διαλογιστούν σιωπηλά χωρίς ομιλία για δύο εβδομάδες. Από το σούρουπο την πρώτη ημέρα, το κερί άρχισε να τρέμει και έσβησε έπειτα. Ο πρώτος μοναχός είπε, «Ω, όχι! Το κερί έσβησε.» Ο δεύτερος μοναχός είπε, «δεν είπαμε να μην μιλήσουμε;» Ο τρίτος μοναχός τότε είπε, «γιατί έπρεπε εσείς οι δύο να διαταράξετε την σιωπή;» Ο τέταρτος μοναχός γέλασε και είπε, «Χααα! Είμαι ο μοναδικός που δεν μίλησε!»

Αράχνη
Μια θιβετιανή ιστορία μιλάει για ένα σπουδαστή διαλογισμού. Μια μέρα κατά την διάρκεια του διαλογισμού στο δωμάτιό του, νόμισε ότι είδε μια αράχνη μπροστά του. Κάθε ημέρα το απειλητικό πλάσμα επέστρεφε στα όραμά τα του και κάθε φορά γινότανε όλο και μεγαλύτερο. Έτσι φοβισμένος ο σπουδαστής, πήγε στο δάσκαλό του να αφηγηθεί το όραμα του. Του ανέφερε επίσης ότι σκεφτότανε να τοποθετήσει ένα μαχαίρι δίπλα του, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, έτσι ώστε όταν εμφανιστεί η αράχνη να την σκότωνε. Ο δάσκαλος τον συμβούλεψε άντ’ αυτού, να πάρει ένα κομμάτι κιμωλίας και όταν εμφανιστεί η αράχνη, να την χαράξει με ένα «Χ» στην κοιλιά της.
Ο σπουδαστής επέστρεψε στον διαλογισμό του. Όταν η αράχνη εμφανίστηκε πάλι, αντιστάθηκε να της επιτεθεί και έκανε ακριβώς ότι του πρότεινε ο δάσκαλος.
Όταν επέστρεψε στον δάσκαλο του για να του αναφέρει τη έγινε, ο δάσκαλος του είπε να σηκώσει το πουκάμισό του και να εξετάσει την κοιλιά του. Στην κοιλιά του μαθητή υπήρχε το σημάδι «Χ».

Διάδοχος
Η υγεία του γηραιού δάσκαλου του Ζεν χειροτέρευε. Γνωρίζοντας ότι η ώρα του θανάτου του ήταν κοντά, ανήγγειλε σε όλους τους μοναχούς ότι σύντομα θα παράδιδε την τήβεννο και την κούπα του για να διορίσει τον επόμενο ηγούμενο του μοναστηριού. Η επιλογή του, είπε, θα βασιζόταν σε έναν διαγωνισμό. Καθένας που θα επιδίωκε το διορισμό σε ηγούμενο θα έπρεπε για να καταδείξει την πνευματική του γνώση να υποβάλει ένα ποίημα.
Ο επικρατέστερος μοναχός, ο πιο προφανής για διάδοχος, παρουσίασε ένα ποίημα που ήταν πολύ καλά συντεθειμένο και οξυδερκές. Όλοι οι μοναχοί περίμεναν την επιλογή του ως νέο ηγούμενό τους.
Εντούτοις, το επόμενο πρωί ένα άλλο ποίημα εμφανίστηκε στον τοίχο του διάδρομο, που γράφτηκε προφανώς κατά τη διάρκεια των σκοτεινών ωρών της νύχτας. Όλοι έμειναν κατάπληκτοι με την κομψότητα και εμβρίθεια του, αλλά κανένας δεν ήξερε ποιος ήταν ο συγγραφέας του ποιήματος αυτού.
Αποφασισμένος να βρει τον συγγραφέα του ποιήματος, ο παλαιός ηγούμενος άρχισε να ερευνά ανάμεσα όλων των μονάχων. Προς έκπληξή του, η έρευνα τον οδήγησε στο μάλλον ήρεμο βοηθό μάγειρα του μοναστηριού, που άλεθε το ρύζι για τα γεύματα. Όταν άκουσε τα νέα, ο μονάχος που όλοι περίμεναν να γίνει ηγούμενος και οι σύντροφοί του σχεδίασαν να σκοτώσουν τον ανταγωνιστή τους. Κάτω από μυστικότητα, ο παλαιός ηγούμενος παρέδωσε την τήβεννο και το κύπελλό του ρυζιού στον βοηθό του μάγειρα, και έφυγε γρήγορα από το μοναστήρι.
Πολλά χρόνια μετά ο νέος ηγούμενος του μοναστηριού έγινε ευρέως γνωστός σαν μεγάλος δάσκαλος Ζεν.

Αγώνας τσαγιού
Ένας δάσκαλος της τελετής του τσαγιού στην παλαιά Ιαπωνία, μία φορά τυχαία έπεσε πάνω σε έναν στρατιώτη. Ζήτησε συγγνώμη γρήγορα, αλλά ο μάλλον βίαιος στρατιώτης απαίτησε να διευθετηθεί το θέμα με μια μονομαχία ξιφών. Ο κύριος του τσαγιού, που δεν είχε καμία εμπειρία με τα ξίφη, ρώτησε τις συμβουλές ενός αλλού δάσκαλου Ζεν που κατείχε τέτοια ικανότητα. Κατά την διάρκεια που τον σερβίριζε ο φίλος του τσάι, ο ξιφομάχος δάσκαλος Ζεν δεν θα μπορούσε παρά να παρατηρήσει την δεξιοτεχνία, την τέλεια συγκέντρωση και ηρεμία, με την οποία εκτελούσε την τέχνη του ο δάσκαλος. «Αύριο» ο ξιφομάχος δάσκαλος Ζεν είπε, «όταν θα μονομαχήσετε με τον στρατιώτη κρατήστε το ξίφος σας επάνω από το κεφάλι σας, σαν να είστε έτοιμος να χτυπήσετε, και αντιμετωπίστε τον με την ίδια συγκέντρωση και ηρεμία με την οποία εκτελείτε την τελετή τσαγιού.» Την επόμενη ημέρα, την ώρα της μονομαχίας, ο δάσκαλος της τελετής του τσαγιού ακολούθησε αυτές τις συμβουλές. Ο στρατιώτης, που περίμενε για να χτυπήσει, κοίταζε επίμονα για πολύ στο πλήρως συγκεντρωμένο αλλά ήρεμο πρόσωπο του δάσκαλου. Τέλος, ο στρατιώτης χαμήλωσε το ξίφος του, ζήτησε συγγνώμη για την υπεροψία του, και έφυγε χωρίς ούτε ένα χτύπημα.

Τσάι ή σίδερο;
Ο δάσκαλος Ζεν Hakuin συνήθιζε να λέει στους σπουδαστές του για μια ηλικιωμένη γυναίκα που είχε ένα κατάστημα τσαγιού στο χωριό. Ήταν ειδικευμένη στην τελετή τσαγιού, όπως είπε ο Hakuin, και η κατανόηση της για το Ζεν ήταν θαυμάσια.
Πολλοί σπουδαστές αναρωτήθηκαν για αυτό και πήγαν στο χωριό οι ίδιοι να το δουν με τα μάτια τους. Όμως, όποτε η ηλικιωμένη γυναίκα τους έβλεπε, καταλάβαινε αμέσως ποτέ κάποιος ερχόταν για να δοκιμάσει το τσάι της, και ποτέ ερχόταν για να εξετάσουν την κατανόησή της για το Ζεν. Εκείνοι που θελαν το τσάι, τους εξυπηρετούσε ευγενικά. Γι’ αυτούς που θέλανε να μάθουν για τη γνώση της στο Ζεν, κρυβόταν έως ότου πλησίαζαν την πόρτα της, και τότε τους επιτεθότανε με ένα σίδερο.
Μόνο ένας από τους δέκα κατόρθωσε να γλυτώσει την επίθεση της.

Πηγές:  

http://www.rider.edu/users/suler/Ζενstory/Ζενstory.html
http://www.maths.utas.edu.au/People/Allison/Ζεν.html
http://www.yakrider.com/Buddha/Ζεν_Stories/Ζεν_stories.htm
http://buddhism.kalachakranet.org/resources/Ζεν_stories.html
http://www.utah.edu/stc/tai-chi/stories.html