Archive for the Category » 15 – Θέσεις & Απόψεις «

Το Μονοπάτι του Σοφού

Βαδίζουμε σ’ ένα μονοπάτι χιλιοπατημένο από άλλους, που μας το χάραξαν. Πλατύ ξεκινά το μονοπάτι και όσο πάει στενεύει, διότι είναι λιγότερο πατημένο. Κάποιοι στην πορεία κουράστηκαν, και σταμάτησαν στην άκρη. Άλλοι βαρέθηκαν και αποφάσισαν να ξεφύγουν από το μονοπάτι, χαράζοντας άλλους δρόμους, άγνωστους σε εμάς. Άλλοι πάλι τρόμαξαν ίσως, και αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω. Κάποιοι όμως κατάφεραν και έφτασαν στον προορισμό τους. Αυτοί είναι οι σοφοί. Εμείς, που θα φτάσουμε; Πόσο μακριά τελικά θα πάμε; Θα φτάσουμε ποτέ στον προορισμό μας;

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει, πως σου μοιάζει…

Γεννηθήκαμε και υπήρξαμε μωρά. Κλαίγαμε, τρώγαμε, γελάγαμε, κοιμόμασταν, ξυπνάγαμε, λερωνόμασταν. Μεγαλώσαμε λίγο και υπήρξαμε παιδιά. Φωνάζαμε, τσακωνόμασταν, γνωρίζαμε, βρίζαμε, παίζαμε, χαιρόμασταν, λυπόμασταν. Μεγαλώσαμε κιάλλο και υπήρξαμε νέοι. Ερωτευτήκαμε, τσακωθήκαμε, γελάσαμε, κλάψαμε, παρατηρήσαμε, εναντιωθήκαμε, επαναστατήσαμε, αμφισβητήσαμε, αδιαφορήσαμε, ενδιαφερθήκαμε. Τώρα που είμαστε μεγάλοι (σχετικά και όχι σχετικά) ας δούμε…

Τεχνολογία: Φίλος ή Εχθρός;

  Ζούμε στην εποχή της ταχείας προόδου της τεχνολογίας και όλοι φαίνεται να παλεύουμε για να προλάβουμε αλλά και να συγκρατήσουμε τις επιπτώσεις. Οι καθημερινές τεχνολογικές εξελίξεις μπορούν να είναι για την καθημερινότητά μας τόσο συναρπαστικές όσο και αποπροσανατολισμένες. Άραγε, θα πρέπει να καλωσορίζουμε κάθε νέα εξέλιξη ή να την φοβόμαστε;

Παραμυθισμοί

“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις ταξιδιώτες”. Και αυτό πρόκειται για την βάση κάθε αξιοπρεπούς παραμυθιού. Μια ιδέα απλή και εύπεπτη. Τρεις ταξιδιώτες μια φορά κι έναν καιρό, ναι. Αλλά ποιοι ήταν, ποιος ήταν ο δρόμος τους, γιατί τρεις οι ταξιδιώτες και πάνω απ’ όλα γιατί μια φορά κι έναν καιρό; Ίσως φαίνεται παράξενο, αλλά τα ερωτηματικά στην αρχή κάθε παραμυθιού έχουν σημασία πολύ μεγαλύτερη από το ίδιο το παραμύθι. Γιατί τα παραμύθια έχουν μια ιδιοτροπία. Λατρεύουν τις ερώτησεις.

ΕΛ-Ευθερία, Η Απαρχή του Ελληνικού Πνεύματος

Πρόλογος Αναρωτιέστε πόσες φορές γεμίζετε με άχρηστες πληροφορίες την ζωή σας; Καλή η γνώση, και συγχαρητήρια για την επιλογή σας στην βαθύτερη κατανόηση του ελληνικού πνεύματος. Αλλά αυτοί οι περίεργοι γραφικοί τύποι με τις χλαμύδες, το πνεύμα και τον αδιαμφισβήτητο πολιτισμό τους, που συχνά τα έκαναν θάλασσα γιατί ήσαν και αυτοί άνθρωποι και όχι υπερ-όντα όπως πολλοί πιστεύουν σήμερα μπερδεύοντας την μυστική γνώση και την μυητική ιδιοτέλεια κάποιας μικρής κάστας ανθρώπων εκείνης της εποχής με τον γενικότερο τρόπο ζωής του καθημερινού “αρχαίου” έλληνα, που μοιάζει αρκετά κατά προσέγγιση  [ ... ]

Παράλληλη… Σκέψη

Κατά καιρούς, η ανθρώπινη περιέργεια που μας χαρακτηρίζει, μας ωθεί στο να κάνουμε συνδυασμούς και να σχετίζουμε καταστάσεις, φαινόμενα, νόμους και σκέψεις. Νίωθουμε την ανάγκη να εξηγήσουμε τα πάντα γύρω μας γιατί αναζητούμε μια ουσία, έναν υποφαινόμενο στόχο τον οποίο καλούμαστε να υπηρετήσουμε μέχρι το τέλος. Μελετώντας, ας πούμε, κάποια ανατολικά φιλοσοφικά συστήματα, διαπιστώνουμε πως είμαστε «καταδικασμένοι» να επιστρέφουμε συνεχώς σε παλιά γνώριμα μέρη, με παρόμοιες μορφές σε διαφορετικούς χρόνους ή χώρους. Αυτή η ιδέα όμως προϋποθέτει να έχουμε ορίσει το χώρο και το χρόνο, πράγμα που είναι φυσικά σχετικό. Έτσι [ ... ]

Υπέρ Υπεροψίας

Υπερόπτης, ο: χαρακτηρισμός προσώπου που με τη συμπεριφορά του δείχνει να περιφρονεί και να υποτιμά τους άλλους. (Λεξικό Τριανταφυλλίδη) Το κείμενο αυτό γράφεται υπό το περιρέον καταπιεστικό καθεστώς που επιβάλλει την αποδοχή όλων (ανθρώπων και καταστάσεων) ως ένδειξη προσωπικής δημοκρατικής εντιμότητας. I gotta admit that I’m a little bit confused Sometimes it seems to me as if I’m just being used Gotta stay awake, gotta try and shake off this creeping malaise If I don’t stand my own ground, how can I find my way out of this [ ... ]

Τα Κόκκινα, τα Ροζ, οι Κούκλες, τα Αυτοκινητάκια κι ο Θεός του Θεού

Ήθελαν να με ντύσουν στα ροζ. Εμένα μου άρεσαν τα κόκκινα και τα μαύρα! «Είσαι κοριτσάκι. Το ροζ είναι ωραίο!» έλεγε η μαμά. «Η γιαγιά φοράει μαύρα» έλεγα και μου απαντούσε «Η γιαγιά είναι μεγάλη» Στο τέλος η μαμά πλήρωνε και το ροζ και το κόκκινο φόρεμα. Έτσι, η ντουλάπα μου ήταν σχεδόν μισή ροζ μισή κόκκινη. Μερικά χρόνια μετά, περίμενα ντυμένη στα κόκκινα –παραμονή Χριστουγέννων- τη νονά μου. Την αγαπούσα πολύ τη νονά μου! Της άρεσαν τα κόκκινα και μου έφερνε δώρα αυτοκινητάκια και όχι κούκλες όπως οι περισσότεροι! [ ... ]

Σατανισμός και Μπαμπούλες

Είπα να γράψω πάνω σε ένα θέμα τόσο ποια “κοινότυπο” με ένα λίγο διαφορετικό τρόπο… και όχι μόνο. Γιατί πως να το κάνουμε, αυτός ο κερατούκλης ο “μπαμπούλας” τόσο μας έχει ταλαιπωρήσει… ή μήπως τελικά εμείς είμαστε που τον ταλαιπωρούμε? Χμμμ… Και έτσι αρχίζω και σκέφτομαι με χαρακτήρα εύθυμο μιας και έχω όρεξη για “παιχνίδια” του μυαλού… Πόσες και πόσες φορές έχουμε αναλογιστεί την υποτιθέμενη απειλή των Σατανιστών με τον “κακό” θεό τους, με τους ίδιους και την άπρεπη συμπεριφορά τους, με την έλλειψη λογικής θα έλεγα εγώ για δικούς μου λόγους… Αχ! Τόσα και τόσα έχουμε πει για τον [ ... ]

Φοίνικα! Μέσω της Πεταλούδας σε καλούμε

Phoenix! Through the Butterfly we Invoke thee! Ο γκρίζος ουρανός βρυχιόταν σαν ανήμερο θηρίο και τα πελώρια κύματα μαστίγωναν ανελέητα τον πανύψηλο βράχο. Οι δύο αντίπαλοι κοίταζαν κατάματα ο ένας τον άλλον. Ο μεταλλικός ήχος των σπαθιών αντήχησε ολόγυρα, καθώς βγήκαν απ’τις θήκες τους. Ήξεραν ότι μονάχα ένας απ’αυτούς θα έφευγε ζωντανός, αλλά ο καθένας με την ξεροκεφαλιά του πίστευε ότι αυτός θα ήταν ο νικητής. Επιστήμονας: «Πολεμήσαμε αμέτρητες φορές στο παρελθόν χωρίς κανένας μας να νικήσει οριστικά. Έχω βαρεθεί, ας το τελειώσουμε εδώ και τώρα.» Μάγος: «Ναι είναι από [ ... ]

Μια φορά και έναν καιρό…

Όχι, δεν είναι παραμυθάκι που θα λέμε στα παιδιά μας, ή που κάποιος έλεγε σε μας. Αλλά δε βαριέσαι, μιας και είναι ευκολοχώνευτη μέθοδος ας την δοκιμάσουμε. Ποιος ξέρει, ίσως κάπως έτσι να γίνει ποιο ευχάριστο. Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, ζούσαμε ήρεμα και ωραία σε οικοδομήματα χτισμένα από μάρμαρο, πραγματικά μεγαλουργήματα αρχιτεκτονικής. Πιστεύαμε σε ποικιλία θεοτήτων μιας και είμαστε άνθρωποι αναποφάσιστοι από την φύση μας και ως κοινώς μαζοχιστές! Πάλι καλά που ήρθανε αργότερα οι καλοί Ρωμαίοι και μας κατέκτησαν. Και τελικά τι κατάφεραν; Χειρότερα τα έκαναν. Οι ίδιοι [ ... ]

Χάρτινος Ουρανός

Επέλεξες να ξεχωρίζεις. Δεν ξέρεις όμως αν τα κατάφερες. Διαβάζεις, συζητάς, σκέφτεσαι. Αναλύεις, αμφισβητείς, κρίνεις. Κατανοείς; Πόσοι από τους γύρω σου, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου, έχουν αναλώσει τον χρόνο τους σε βιβλία, συζητήσεις και αναλύσεις; Πόσοι από τους γύρω σου, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου, έχουν κρίνει τους τρέντιδες που πάνε στα κλαμπ; Αυτοί όμως το Σάββατο που μας πέρασε έζησαν. Είχαν μια εμπειρία. Εσύ που ήσουνα; Κάθε τρίμηνο, παθαίνεις ψύχωση με διαφορετικό θέμα. Και δίνεις όλο το είναι σου στην έρευνα αυτού. Μετά το τρίμηνο που πήγε το είναι σου; Κι [ ... ]

Ζεστή Σοκολάτα

Καλησπέρα, Απόψε, είναι το βράδυ τής Παρασκευής, 28 Δεκεμβρίου τού 2007 και σε σκεφτόμουνα. Έξω φυσά και κάνει κρύο και δεν είχα την διάθεση να προγραμματίσω έξοδο. Ένας κύκλος – μια χρονιά – κλείνει και νιώθω την ανάγκη να ανασυνταχθώ. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, η πείρα με δίδαξε ότι, είναι καλύτερα να αρχίζω από το παρελθόν…!

Μιλά η Ψυχή…

«Μα εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει, κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί, θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει» – απόσπασμα από το ποίημα του Νίκου Καββαδία «Mal Du Depart» – Μιλά η Ψυχή: Κοίτα γύρω σου, πρόσεξε κάθε μικρή λεπτομέρεια της μεγαλοφυής δημιουργίας σου. Κοίτα την θάλασσα που δημιούργησες για να ποθείς την ελευθερία της. Κοίτα την φύση που γέννησες για να λαχταράς να ξεχυθείς μέσα της. [ ... ]

Υγεία Ψυχής και Σώματος

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ, ΠΟΛΛΑ ΒΗΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΙΣΩ….. ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΕΜΠΡΟΣ, ΠΟΛΛΑ ΒΗΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ! Παρ΄όλο πού η ζωή είναι ωραία, τά προβλήματα υγείας, στό σώμα καί στήν «ψυχή» πού αντιμετωπίζουν καθημερινά οι άνθρωποι, έχουν τήν αιτία τους στόν τρόπο αντιμετώπισης αυτής καθ΄εαυτής τής ζωής.Έχουν τήν αιτία τους, στήν αντιμετώπιση τού εαυτού τους, τών προσώπων καί τών καταστάσεων πού συνδέονται μέ τήν ζωή τους. Ο ΦΟΒΟΣ καί τά παράγωγά του οπως η ανασφάλεια, η αντιπάθεια – μίσος, ο θυμός καί η ζήλια είναι η αιτία ενοχλητικών – κατ΄αρχάς – ή καί [ ... ]

Η… Ταμπακιέρα

Εμείς, οι άνθρωποι, διαθέτουμε μία μοναδικότητα. Είμαστε τό μοναδικό – γνωστό – πλάσμα αυτού τού κόσμου, τό οποίο έχει επίγνωση τής «μοίρας» του. Κατά έναν καθ’ όλα ιδιαίτερο λόγο, τήν στιγμή πού καταλαβαίνουμε τί θά πεί ζωή, τήν ίδια στιγμή, συνειδητοποιούμε ότι γιά αυτή τήν ζωή υπάρχει καί ένα τέλος. Καί εκείνη ακριβώς τήν στιγμή, τήν στιγμή πού συνειδητοποιούμε ότι αυτή η ζωή φέρει μία «αόριστη» ημερομηνία λήξης, η ζωή αποκτά γιά μάς μεγάλη αξία. Πέρα από τά όποια ερωτηματικά μάς έχουν δημιουργηθεί, από τήν στιγμή αυτής τής συνειδητοποίησης, δύο έγνοιες αρχίζουν [ ... ]

Ο κύριος Μπαμπούλας, ο καλός Θεούλης, ένας ψυχοτέτοιος κι ένας κύριος με ρόμπες…

Όταν ήμουνα μικρή μου λέγανε: «πιές το γάλα σου γιατί θα έρθει ο μπαμπούλας να σε δείρει!» μου έλεγε η γιαγιά μου, «φάε το φαΐ σου γιατί θα έρθει ο μπαμπούλας να σε φάει!» μου έλεγε ο παππούς μου, «σκεπάσου καλά με την κουβέρτα γιατί θα έρθει ο μπαμπούλας να σου κόψει τα χέρια!» μου έλεγαν οι γονείς μου… «σα πολύ δεν ασχολείται με την μπάρτη μου ο κύριος μπαμπούλας;!» σκέφτηκα εγώ. Έπιασα λοιπόν και του έγραψα ένα γράμμα: «κύριε μπαμπούλα, όλοι μου λένε να κάνω πράματα που δε θέλω [ ... ]

Θεός και Άνθρωπος

(look ma, no hands!) A choir boy is buried on the moors Where we used to go dreaming when we were bored Some kids are best left to fend for themselves And others were born to stack shelves And I may just waste away from doing nothing But I’m a martyr to even less Ο Θεός μού δημιουργεί όλο και περισσότερα αδιέξοδα. Είναι ο μεγαλύτερος φορέας κακού που έχω γνωρίσει. Στο όνομά του έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας και όσο και αν προσπαθώ να βρω κάποιες σταγόνες ανακούφισης ο Θεός σας είναι [ ... ]