Δροσουλίτες

Κάθε χρόνο από το 1828, στα τέλη Μάη με αρχές Ιούνη, νότια της Κρήτης, στην χώρα των Σφακιών, παρατηρείται ένα φαινόμενο. Έξω από το βενετσιάνικο κάστρο “Φραγκοκάστελο” μεταξύ της θάλασσας και των οροσειρών, λίγο πριν ο ήλιος φωτίσει το τοπίο, εμφανίζονται μέσα στην δροσιά και στην πρωινή ομίχλη, σκιές πολεμιστών που ξεκινούν από το παλιό μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους και κατευθύνονται προς το την παραλία της περιοχής.

Οι “Δροσουλίτες”, όπως ονομάζουν οι ντόπιοι τις σκιές αυτές, λόγω του ότι εμφανίζονται στην δροσιά του πρωινού, δείχνουν να είναι στρατιώτες αρματωμένοι, ωθούμενοι προς το πεδίο της μάχης, με μαύρες φορεσιές και με τα σπαθιά και τις ασπίδες τους να λάμπουν. Καθώς προχωράνε, άλλοι είναι πεζοί και άλλοι ιππεύουν πάνω στα άλογα, ο ένας πίσω από τον άλλο. Αλλά το φαινόμενο αυτό δεν διαρκεί πάνω από δέκα λεπτά, μέχρι οι πρώτες αχτίδες του ήλιου να φτάσουν στην παραλία, όπου μετά εξαφανίζονται όπως ακριβώς διαλύεται και η πρωινή καταχνιά.

Πολλοί τουρίστες, επισκέπτονται αυτό το μέρος για να παρατηρήσουν το φαινόμενο αυτό, οι οποίοι μένουν άναυδοι όταν το αντικρίζουν. Οι περισσότερες μαρτυρίες όμως προέρχονται από τους ντόπιους κατοίκους που ξυπνάνε πολύ νωρίς για τις καθημερινές τους δουλειές.

Λέγεται ότι το 1890, ένα τμήμα του Τουρκικού στρατού, έφυγε τρέχοντας όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τους “Δροσουλίτες” και κατά την Γερμανική κατοχή, ένα απόσπασμα, άνοιξε πυρ κατά αυτών, νομίζοντας ότι ήταν στρατεύματα. Το 1928 έγινε η πρώτη αναφορά του φαινομένου στην Εταιρεία ψυχικών ερευνών, από τον Χρήστο Χατζημιχάλη δισέγγονο του Χατζημιχάλη Νταλιάνη (αναφορά παρακάτω), όπου και χαρακτηρίστηκε ως μεταφυσικό.

Οι μύθοι γύρω από τους Δροσουλίτες.

Υπάρχουν δύο διαφορετικές εικασίες για το τι ακριβώς συμβαίνει και από πού προέρχονται αυτές οι σκιές.Ο ένας από τους δύο θρύλους, αναφέρει ότι οι “Δροσουλίτες” είναι τα φαντάσματα των στρατιωτών που σκοτώθηκαν σε αυτό το σημείο με στρατηγό των Χατζημιχάλη Νταλιάνη. Στην σύγκρουση που είχαν με ένα απόσπασμα του Τουρκικού στρατού, τον Μάιο του 1828, 335 στρατιώτες χάθηκαν στη μάχη. Δυστυχώς δεν θάφτηκαν ποτέ παρά μόνο ο αέρας έφερε άμμο από την παραλία και τους σκέπασε. Έτσι, λέγεται ότι είναι τα πνεύματα αυτών των αντρών που επιστρέφουν στο σημείο αυτό κάθε χρόνο.

Ο δεύτερος μύθος γύρω από αυτό το φαινόμενο, λέει ότι οι “Δροσουλίτες” είναι αντικατοπτρισμός ιππέων και πεζών από την Λιβύη, γιατί κάποιες μαρτυρίες αναφέρουν ότι καβαλούν καμήλες και άλογα…

Δυστυχώς, ο δεύτερος μύθος έχει απορριφθεί, λόγω του ότι ο αντικατοπτρισμός, δεν ξεπερνάει τα 40 χιλιόμετρα, κάτι που στην συγκεκριμένη περίπτωση συμβαίνει, αφού η Λιβύη βρίσκεται πολύ πιο μακριά.

Επιστημονική επεξήγηση του φαινομένου

Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ώστε οι “Δροσουλίτες” να γίνουν ορατοί.

Καταρχήν το φαινόμενο αυτό γίνεται ορατό σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όπου ο ήλιος βρίσκεται ελάχιστα πιο χαμηλά και φυσικά υποστηρίζεται πάντα από την πρωινή ομίχλη. Δυστυχώς, αν και κινούνται στην παραλία οι σκιές των στρατιωτών, μπορούν να ειδωθούν μόνο αν κάποιος βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς και κοιτάζει προς τα εκεί με κλίση 40 μοιρών.

Τώρα, μερικοί επιστήμονες αναφέρουν ότι το φαινόμενο αυτό είναι κάτι παρόμοιο με το ουράνιο τόξο, κάτι που στηρίζουν στα σταγονίδια που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα και στην διάθλαση του φωτός. Αν πας να πλησιάσεις τους “Δροσουλίτες” αυτοί φεύγουν μακριά. Επίσης, για την κίνηση των σκιών, στηρίζονται στην ιδιομορφία του εδάφους και στους λόφους τις περιοχής. Αλλά η βασική τους θεωρία, έχει να κάνει ότι, με τις κατάλληλες συνθήκες και της ίδια ιδιομορφία του εδάφους, αυτό το φαινόμενο μπορεί να δημιουργηθεί και σε άλλα σημεία.

Δυστυχώς αν και έχουν γίνει μία δύο αναφορές ότι κάτι παρόμοιο έχει υλοποιηθεί και σε άλλα σημεία της Κρήτης, δεν έχει γίνει καταγραφεί των δεδομένων και οι στιγμές υπήρξαν μεμονωμένες.

Οι “Δροσουλίτες” σχεδόν κάθε χρόνο μπορούν να γίνουν ορατοί…

Ένα συμπέρασμα

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν είναι ένα φυσικό φαινόμενο που εμείς το παρουσιάζουμε σαν σκιές, αν είναι όντως οι σκιές των στρατιωτών που σκοτώθηκαν στην μάχη ή αν είναι αντικατοπτρισμός από την έρημο. Οι “Δροσουλίτες” όμως είναι εκεί, κάθε τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου, λίγα λεπτά πριν φωτίσει ο ήλιος, για όποιον θέλει να επισκεφτεί το μέρος και να δει μόνος του, πόσο αληθή είναι αυτά που λέγονται.

Α, και κάτι τελευταίο, σε όποιον θελήσει να παρατηρήσει το φαινόμενο από κοντά. Μην φοβηθεί αν ακούσει τα πέταλα των αλόγων ή τους ήχους που κάνουν τα σπαθιά καθώς τρίβονται πάνω στις πανοπλίες…

“…Μ’ ακόμη και το σήμερο,
Στις 17 του Μάη
Ούλο τα’ ασκέρι φαίνεται με τον Χατζημιχάλη
Και πολεμούν στα σύννεφα
Κι ακούγονται οι μπουρμπάδες
Φωνές κι αλογοπεταλιές στου Καστελιού τσι μπάντες
Ούλοι οι γιαλαφρόστρατοι
Θωρούν τσι και τρομάζουν
Μα κείνοι Θεός σχωρέσει των, κανέναν δεν πειράζουν
Άραγες είντα θέλουσι και είντα μας εθυμίζουν
Αυτούς που εσφάχτηκαν εκειά και τα βουνά ραΐζουν…”

(Κρητική Μαντινάδα)

Βιβλιογραφία:
www.kairatos.com
www.explorecrete.com
www.heraklionblogs.gr
www.greektube.org