Ήθελαν να με ντύσουν στα ροζ. Εμένα μου άρεσαν τα κόκκινα και τα μαύρα!
«Είσαι κοριτσάκι. Το ροζ είναι ωραίο!» έλεγε η μαμά.
«Η γιαγιά φοράει μαύρα» έλεγα και μου απαντούσε
«Η γιαγιά είναι μεγάλη»
Στο τέλος η μαμά πλήρωνε και το ροζ και το κόκκινο φόρεμα. Έτσι, η ντουλάπα μου ήταν σχεδόν μισή ροζ μισή κόκκινη.
Μερικά χρόνια μετά, περίμενα ντυμένη στα κόκκινα –παραμονή Χριστουγέννων- τη νονά μου. Την αγαπούσα πολύ τη νονά μου! Της άρεσαν τα κόκκινα και μου έφερνε δώρα αυτοκινητάκια και όχι κούκλες όπως οι περισσότεροι!
«Μα τα κοριτσάκια παίζουνε με κούκλες!» έλεγε η μαμά.
«Εμένα μου αρέσουν τα αυτοκινητάκια.»
Ύστερα από καιρό, η ντουλάπα μου ήταν πολύχρωμη. Είχε και ροζ! Αυτήν την περίοδο βρισκόμουν σε αναζήτηση, συνειδητοποίηση, πως το λένε! Το βασικό μου πρόβλημα βρισκόταν στη θρησκεία και το Θεό. Βασάνιζα το μυαλό μου να αποφασίσει, να καταλάβει! Δεν καταλάβαινα! Μεγάλωσα σε μια χώρα με ανεξιθρησκία που ήταν χριστιανική. Δεν καταλάβαινα! Γιατί τέτοια ιστορία της θρησκείας; Γιατί φανατισμός; Γιατί πλήθη ανθρώπων έχουν καταλήξει στο ίδιο μοτίβο πίστης; Πρέπει η θρησκεία με την πίστη να είναι διαφορετικά πράγματα. Δε γίνεται αλλιώς! Δε γίνεται.
Μα…η ανεξιθρησκία τι είναι; Η ελευθερία στην επιλογή της ήδη υπάρχουσας θρησκείας; ‘Η η πίστη σε ό,τι καταλήγουμε μετά από πνευματική αναζήτηση; Και, δηλαδή, η πνευματική αναζήτηση συμπεριλαμβάνει την αναζήτηση της καταλληλότερης για εμάς θρησκείας; Κι αν μας άφηναν ελεύθερους, χωρίς να γνωρίζουμε την ύπαρξη θρησκειών, τι θα κάναμε; Από πού θα επιλέγαμε;
Στοίχημα! Ο καθένας τη δικιά του! Μερικές θα μοιάζανε, θα ενώνονταν άνθρωποι και να η μαζοποιημένη πίστη! Θρησκεία! Ανάλογα με τις ανάγκες του, ο καθένας θα δημιουργούσε τη δική του πίστη! Άλλοι έχουν ανάγκη από μεγάλη υποστήριξη (πολυθεΐα), άλλοι από υποστήριξη του ενός, του τέλειου (μονοθεϊσμός) και άλλοι βασίζονται στον εαυτό τους (αθεΐα). Ανάλογα τα ψυχολογικά κενά του καθένα. Όσο μεγαλύτερα, τόσο μεγαλύτερη δύναμη έχει ο Θεός τους ή οι Θεοί τους.
Και δεν είναι κακό! Δεν είναι άσχημο, ούτε αρνητικό για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες. Αν είναι πνευματικά ολοκληρωμένος ο άνθρωπος, όσο πιο τέλεια είναι η πίστη του, τόσο πιο δυνατός είναι. Όταν ενισχύεται η πίστη μας, μέχρι και θαύματα γίνονται.
Δηλαδή, απ’ ό,τι έχω καταλάβει στο μπερδεμένο μου μυαλό, είμαστε οι δημιουργοί της πίστης μας, δηλαδή του Θεού μας. Είμαστε οι Θεοί του Θεού μας. Είμαστε οι Δημιουργοί.
Και κατέληξα μες στο συλλογισμό μου ότι, τελικά, τα ροζ φορεματάκια αντιπροσωπεύουν τις θρησκείες των χωρών που γεννιόμαστε. Αυτές που μας δίνουν έτοιμες.
Τα μαύρα της γιαγιάς αντιπροσωπεύουν την κατάληξη των ανθρώπων που δέχτηκαν το ροζ χωρίς να πραγματοποιήσουν πνευματική αναζήτηση.
Τα κόκκινα είναι η διαίσθηση που έχουμε, η οποία θα γίνει η πίστη μας αν στην αναζήτησή μας ψάξουμε ελεύθερα.
Τα ροζ φορεματάκια και οι κούκλες είναι το ίδιο πράγμα. Οι κούκλες ενισχύουν την προπαρασκευασμένη θρησκεία.
Τα κόκκινα και τα αυτοκινητάκια ενισχύουν την πρώτη αυτή διαίσθηση. Πρέπει να την αναπτύξουμε.
……
Μάλλον θα καταλήξω στη μη δημιουργία Θεού. Δε θα γίνω η Θεά του Θεού μου! Προτιμώ να είμαι κύρια και Θεά του εαυτού μου. Εσωτερικός σεβασμός και αυτοκυριαρχία.
Είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου. Να είσαι η Θεά, ο Θεός.
Τελικά, προτιμώ το κόκκινο και τα αυτοκινητάκια!
Leave a Reply