Αδελφές Ψυχές

«Κάθε άνθρωπος δημιουργήθηκε σαν μια ψυχή ολόκληρη και αυτόνομη, χωρίς την ανάγκη άλλων. Όμως το μάθημά μας για να μπορέσουμε να αγγίξουμε το Όλον και να γίνουμε ένα μαζί Του υπήρξε το να διαχωριστούμε και να αναζητούμε συνέχεια το κομμάτι που μας λείπει. Ενώ προσπαθούμε να ξαναγίνουμε ολόκληροι, μαθαίνουμε πολλά, διότι μόνο έτσι θα μπορούσαμε να δώσουμε σημασία στο τι συμβαίνει γύρω μας και όχι μόνο μέσα μας. Έτσι, όσο ζούμε σε αυτήν την υλική υπόσταση που ονομάζουμε ζωή, γεννιόμαστε μαζί με την ανάγκη της παρουσίας άλλων και αναζητούμε συνέχεια την συντροφιά τους, προσπαθούμε να συμβιώνουμε αρμονικά, διότι δεν είμαστε ολόκληροι, δεν είμαστε αυτόνομοι. Αλλά στην ουσία αναζητούμε απεγνωσμένα τα κομμάτια που μας λείπουν και όχι την οποιαδήποτε συντροφιά…»
Αυτή είναι η ασιατική φιλοσοφία που αφορά τις αδελφές ψυχές και προσπαθεί να εξηγήσει τον λόγο ύπαρξής τους, λαμβάνοντας βέβαια ως δεδομένο ότι υπάρχουν… υπάρχουν όμως;

Τι συμβαίνει με τις αδελφές ψυχές;
«Σε γνωρίζω μόλις λίγες ώρες/μέρες, αλλά αισθάνομαι σα να σε ξέρω χρόνια!» Άραγε πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή τη κουβέντα και άλλες πόσες την έχουμε πει οι ίδιοι; Πόσες από αυτές τις φορές είναι πράγματι η αλήθεια και όχι ο ενθουσιασμός που γνωρίσαμε έναν άνθρωπο που να επικοινωνούμε ή πολύ απλά ο… κεραυνοβόλος έρωτας;
Εάν «φιλτράρουμε» όλες αυτές τις φορές, θα δούμε ότι πολύ λίγες ήταν ειλικρινής, ίσως και καμία! Σύντομα, αυτός ο ξαφνικός ενθουσιασμός για έναν άλλο άνθρωπο, που λανθασμένα ερμηνεύουμε αρχικά ως «αδελφή ψυχή», καταλαγιάζει και ατονεί. Δεν αποκλείεται μάλιστα να μην κρατήσουμε καν επαφές, αντίθετα σιγά-σιγά να επιτρέψουμε το να «χαθούμε».
Αρχικά λοιπόν ας μην μπερδεύουμε τον ενθουσιασμό για τον νέο φίλο/φίλη ή τον κεραυνοβόλο έρωτα με την ανάγκη μας να βρούμε την αδελφή ψυχή μας. Καλλίτερα ν’ αφήνουμε τον χρόνο να κυλήσει για να μπορέσουμε να κρίνουμε τα συναισθήματά μας καλλίτερα και πιο αντικειμενικά αργότερα.
Οι αδελφές ψυχές δεν περιορίζονται σε μια έντονη επικοινωνία ή/και ερωτική έλξη, οι ρίζες είναι πολύ πιο βαθιές και δεν ατονούν με τον χρόνο. Υπάρχει η ανάγκη του να βρίσκονται μαζί συνέχεια και ούτ’ αυτό ατονεί με τον χρόνο, αντίθετα ενδυναμώνεται διαρκώς, όπως ενδυναμώνεται και η επικοινωνία, που μπορεί να φτάσει σε επίπεδα τηλεπάθειας τέτοια, που κάποια στιγμή πλέον τα λόγια περιττεύουν. Η ερωτική επιθυμία -εάν υπάρχει- ατονεί και εξαφανίζεται πολύ γρήγορα και την θέση της παίρνει μια αγάπη με έννοια βαθιά και ειλικρινής, όμοια με αυτή που δένει τον γονιό με το παιδί του ή τα αδέλφια μεταξύ τους. Τα ίδια γούστα, προτιμήσεις, σκέψεις, είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου.

Ενεργειακή / Αυρική συμβατότητα
Ο κάθε άνθρωπος έχει μια ξεχωριστή αύρα και ενέργεια, η οποία του αποδίδει μια συγκεκριμένη ταυτότητα. Νιώθουμε πολλές φορές σαν να γνωρίζουμε κάποιον, χωρίς καλά καλά να του έχουμε μιλήσει. Αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερη αίσθηση που μας αποδίδει η αύρα του.
Η θεωρία της ενεργειακής συμβατότητας συνδέεται με αυτήν των αδερφών ψυχών. Η συμβατότητα αυτή, όταν είναι σχεδόν απόλυτη, συμβαίνει μεταξύ αυτού που ονομάζουμε αδερφές ψυχές και είναι ιδιαίτερα σπάνια.
Συνήθως, η σύνδεση που νιώθουν μεταξύ τους τα άτομα και πολλές φορές λανθασμένα την αποδίδουν ως την εύρεση της αδερφής ψυχής τους, είναι λόγω μερικής αυρικής/ενεργειακής ταύτισης και έτσι “δημιουργούνται” οι σχέσεις μεταξύ “ψευτο-αδερφών ψυχών”.
Ο δεσμός αυτός, απόλυτος ή μη, υφίσταται συνήθως σε δύο περιπτώσεις:
1. Οι ενέργειες είναι ταυτόσημες -ή παρόμοιες- οπότε ανακαλύπτουν τα άτομα μεταξύ τους κοινά σημεία και ενδιαφέροντα, όμοια ψυχολογία και συναισθήματα (πάνω σε αυτό το σημείο έρχεται το λάθος του ερωτισμού), ακόμα και παρόμοιες εμπειρίες, το οποίο είναι λογικό, αν σκεφτούμε το πόσο επηρεάζουν οι εμπειρίες μας την συναισθηματική, οπότε και την ενεργειακή, ταυτότητά μας.
2. Οι ενέργειες είναι πολικά αντίθετες. Εδώ έχουμε την ενεργειακή πολικότητα (θετικό-αρνητικό, αρσενικό-θηλυκό) και την μεταξύ των ατόμων έλξη λόγω αυτής. Σε αυτές τις περιπτώσεις βλέπουμε τον καθρεφτισμό μας στο πρόσωπο του άλλου και ταυτιζόμαστε αντιθετικά λέγοντας π.χ. “είμαι δειλός, μα κοίτα πόσο θαρραλέος είναι ο Τάδε!” και “ας ήμουν και ‘γω όπως ο Τάδε…” Ως κοινώς, είναι αυτό που λέμε “βρήκα/είδα/γνώρισα (επιτέλους?) τον evil tween μου…”

Πόσες είναι; Γιατί εμφανίζονται;
Μπορεί να ζήσουμε μια ολόκληρη ζωή χωρίς να συναντηθούμε με την αδελφή ψυχή μας, μπορεί να την γνωρίσουμε σε πολύ νεαρή ηλικία ή σε πιο προχωρημένη. Αυτός ο διαχωρισμός λέγεται πως άμεσα συνδεδεμένος με το πότε είμαστε έτοιμοι να συναντηθούμε. Οι αδελφές ψυχές δεν συναντιούνται ποτέ σε κάποιο τυχαίο χρονικό σημείο, αντιθέτως εμφανίζονται όταν είναι ώρα όλα τα «κομμάτια» να μάθουν κάτι. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι μια «άλλη μας πλευρά» και κυρίως μια πλευρά που έχει κάτι να μας διδάξει.
Για να συνδέσουμε το θέμα «γιατί εμφανίζονται» με το «πόσες είναι» θα πρέπει να αναφερθούμε στην θεωρία που υποστηρίζει ότι έχουμε 8 εγώ. Μπορεί ν’ ακούγεται ως… σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας, αλλά εάν το καλοσκεφτείτε, δεν είστε μόνο μια προσωπικότητα μέσα σε αυτό το σώμα που σας φιλοξενεί:
1 & 2 – Η πλευρά που δείχνουμε στον ευρύ κόσμο την οποία διχάζουμε σε αυτήν για τους κοντινούς μας ανθρώπους και αυτήν για όλους τους άλλους (σίγουρα θα έχετε προσέξει ότι άλλος άνθρωπος είστε π.χ. με το αφεντικό στην δουλειά σας και άλλος με το φιλαράκι σας),
3 – η συνειδητή πλευρά (όλες οι συνειδητές μας σκέψεις που συχνά δεν συμβαδίζουν με τις συνειδητές μας πράξεις),
4 – η ασυνείδητη πλευρά (όλα όσα κρύβονται βαθύτερα μέσα μας και επηρεάζουν άμεσα την κρίση μας και τις συνειδητές μας σκέψεις),
5 – η σκοτεινή πλευρά (όταν θυμώνουμε, στεναχωριόμαστε κλπ. και πως αντιδράμε τότε),
6 – η φωτεινή πλευρά (όταν είμαστε χαρούμενοι, όταν αγαπάμε κλπ. και πως αντιδράμε τότε),
7 – η ανώτερη (η «σοφή» μας πλευρά, ο ανώτερος εαυτός εάν θέλετε)
8 – και η κατώτερη (η «κακιά» μας πλευρά, όλα τα βαθιά βίαια, πρωτόγονα συναισθήματα που όλοι μας διαθέτουμε δυστυχώς).
Καμία όμως από αυτές δεν είναι ολοκληρωμένες, από κάθε μια λείπει κάτι. Αυτό το υπόλοιπο «κάτι» είναι που κατέχουν οι αδελφές μας ψυχές, που και από αυτές λείπει αυτό που εμείς κατέχουμε. Έτσι, καλούνται όταν είναι ώρα να… ενωθούν τα κομμάτια και να γνωριστούν καλλίτερα.
Μάλλον σας μπέρδεψα λίγο, γι αυτό ας μιλήσουμε πιο απλά:
Ίσως έχετε ακούσει κάποιος να σας λέει ή να έχετε πει εσείς σε κάποιον άλλο «μου βγάζεις ότι καλλίτερο έχω μέσα μου» ή το αντίστροφο ή κάτι παρόμοιο. Κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα θέματος αδελφών ψυχών, έχει κάτι να μας προσφέρει και κατά κανόνα αυτό που προσφέρει είναι τα συναισθήματα και σκέψεις που μας προκαλεί και που από αυτά μπορούμε να μάθουμε πολύ περισσότερα για εμάς και όχι μόνο. Όταν συναντιούνται οι αδελφές ψυχές, αυτή η «πρόκληση» είναι πολύ πιο έντονη και δραστική. Πέρα από την εντυπωσιακή επικοινωνία, συμφωνία σε γούστα, προτιμήσεις, τρόπο σκέψης κλπ, προκαλούν, «ταρακουνάνε» θα μπορούσα να πω, η μια στην άλλη μια πλευρά τους που βρίσκεται σε «νάρκη» να ξυπνήσει και να βγει στην επιφάνεια, να επηρεάσει το συνειδητό, με σκοπό να αντιμετωπισθεί και έτσι ή να εξορκιστεί (εάν πρόκειται για κάτι κακό) ή να συνειδητοποιηθεί και ασπαστεί (εάν πρόκειται για κάτι καλό). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι την πλευρά που προκαλούν, αυτήν και αντιπροσωπεύουν, αντιθέτως! Εάν αντιπροσωπεύουν για παράδειγμα τον ανώτερο εαυτό, τότε θα προκαλέσουν τον κατώτερο να «ξυπνήσει», από άμυνα και αντίδραση μαζί, όπως και το αντίστροφο και η πάλη ουσιαστικά συμβαίνει μέσα μας, όχι ανάμεσά μας.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο ερώτημα «πόσες είναι οι αδελφές ψυχές;». Η απάντηση είναι: από 1 έως 8! Υπάρχουν έως 8 άνθρωποι στον κόσμο που κρατούν ένα κομμάτι σας και κρατάτε εσείς ένα δικό τους! Ίσως να μην τους γνωρίσετε ποτέ σ’ αυτή τη ζωή… ίσως κάποιους από αυτούς να τους γνωρίσετε αλλά να μην το καταλάβετε και οι δύο, διότι το κομμάτι που κρατούσαν ή κρατούσατε ήταν εύκολο να «πάρετε πίσω», μιας και ίσως αυτό το μικρούλι κομματάκι που λείπει από το συνειδητό σας για παράδειγμα, ίσως να μην χρειαστεί καν να γνωρίσετε την αδελφή ψυχή σας για να καταλάβετε ότι λείπει και να το «ξαναχτίσετε» μόνοι σας.
Το πραγματικό «ταρακούνημα» έρχεται από αυτούς τους 3 ανθρώπους που κρατούν τα κομμάτια του ανώτερου εαυτού, του κατώτερου εαυτού και του υποσυνείδητού σας. Αυτή είναι και η πραγματική πρόκληση της γνωριμίας σας. Είναι αυτοί οι 3 άνθρωποι που θα βγάλουν στην επιφάνεια ότι βαθύτερο έχετε, ότι πιο άγνωστο και ότι πιο δυνατό μέσα σας. Αντίστοιχα και εσείς σε αυτούς.

Από πού έρχονται οι αδελφές ψυχές;
Για την ασιατική φιλοσοφία πάνω σε αυτό το ερώτημα, μιλήσαμε ήδη. Πέρα όμως από αυτήν την θεωρία, υπάρχει και μια άλλη που υποστηρίζει ότι κάποια από αυτά μας τα «κομμάτια» δεν είχαν διαχωριστεί από την αρχή του κύκλου μας στην επίγεια ζωή, αλλά κατά την διάρκεια. Δηλαδή, μετά από την ολοκλήρωση κάποιας ζωής, δημιουργήθηκε η ανάγκη να διαχωριστεί ένα κομμάτι, είτε ως τιμωρία, είτε ως λύτρωση! Έτσι, ενώ αρχικά ήταν μια ψυχή ολόκληρη σε ένα ανθρώπινο σώμα, αργότερα ήταν μία σε 2 ανθρώπινα σώματα ή 3 ή 4… Αυτή όμως η θεωρία αναιρεί την μη αυτονομία της ψυχής αρχικά, επομένως ματαιώνεται ο λόγος της επίγειας ύπαρξής της, μιας και είναι ήδη αυτόνομη! Αυτό το «κενό» καλύπτεται με την πίστη ότι ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο ναι μεν ολόκληροι, αλλά με κάποιο «βάρος», κάποιο χρέος που πρέπει να πληρώσουμε ή κάποια μαθήματα που πρέπει να μάθουμε ή πολύ απλά, ακριβώς για να αποδιώξουμε αυτά τα κομμάτια μας ώστε να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε ένα με το Αιώνιο. Αυτή είναι η κάπως πιο πεσιμιστική θεωρία πάνω στο θέμα.

Η μοίρα των αδελφών ψυχών
Σε αυτό το σημείο υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ των ανθρώπων που ερευνούν το θέμα:
Άλλοι λένε ότι ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος, μιας και αυτή καθ’ αυτή η συνάντηση ήταν λάθος εξ’ αρχής, διότι οι αδελφές ψυχές δεν πρέπει να συναντηθούν! Υποστηρίζουν ότι δυστυχώς όλ’ αυτά είναι μεν πανέμορφα, αλλά καταδικασμένα. Δεν επιτρέπεται στις πραγματικές αδελφές ψυχές να είναι μαζί για πολύ καιρό. Ο λόγος είναι απλούστατος: εάν παραμείνουν μαζί, θα αποκοπούν από τον υπόλοιπο κόσμο και αυτό δεν θα τους επιτρέψει να προχωρήσουν και να μάθουν όλα όσα πρέπει να μάθουν σε αυτήν την υλική τους υπόσταση. Μαζί, είναι ολόκληροι και αυτόνομοι, δεν έχουν ανάγκη άλλης επικοινωνίας και συναναστροφής με οτιδήποτε άλλο, γι αυτό και πρέπει να χωρίσουν. Ο χωρισμός αυτός μπορεί να έρθει σε μικρό χρονικό διάστημα από την ημέρα συνάντησής τους ή σε πολύ μεγάλο, μα όποτε κι αν συμβεί είναι πάντα επώδυνος, απότομος και όχι τύπου «…απλά χαθήκαμε…».
Άλλοι ναι μεν συμφωνούν στο ότι είναι λάθος το να συναντηθούν, αλλά εάν συμβεί, μπορεί να αποφευχθεί ο χωρισμός τους έαν μπορέσουν να διατηρήσουν τις ισορροπίες και δεν αφεθούν να απομονωθούν η μια στην άλλη κλείνοντας τον υπόλοιπο κόσμο απ’ έξω, εάν επιτρέψουν να εξελιχθούν και δεν απορροφηθούν ο ένας στον άλλο.
Άλλοι διαφωνούν κάθετα και με τις 2 προαναφερόμενες θεωρίες και υποστηρίζουν ότι όταν οι αδελφές ψυχές συναντηθούν είναι σημάδι ότι η ψυχή ως ολότητα εξελίσσεται, πλησιάζει πιο κοντά στο Αιώνιο και ίσως αυτή να είναι η τελευταία της παρουσία στην επίγεια ζωή, μιας και το ταξίδι της ολοκληρώθηκε και ο κύκλος μάθησής της έκλεισε. Υπό τον όρο φυσικά ότι έχει συναντήσει όλα της τα «κομμάτια» (σε μια ή περισσότερες ζωές) και τους έχει επιτρέψει να δράσουν ορθά και να ενωθούν αρμονικά. Όμως, ακόμα κι αν η συνάντησή τους απέτυχε στην εξέλιξή της ως ολότητα και πάλι το γεγονός ότι συναντήθηκαν είναι κάθε άλλο παρά δυσοίωνο. Ίσως αποτύχει σε αυτή τη ζωή, αλλά θα έχει την ευκαιρία της στην επόμενη, αλλά η συνάντησή τους από μόνη της σηματοδοτεί την αρχή του τέλους στο ταξίδι της μάθησης και την «τελική ευθεία» για τον ασπασμό με το Όλον.

Τελικά, υπάρχουν αδελφές ψυχές;
Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο θα πρέπει ο καθένας να δώσει τη δική του απάντηση. Όσοι έχουν αισθανθεί το αίσθημα έστω και των «ψευτο-αδελφών ψυχών», υποστηρίζουν πως ναι, υπάρχουν. Άλλοι είναι πιο κατηγορηματικοί και ορθολογιστές και λένε πως όχι, δεν υπάρχουν, απλά συγχέουμε τα τρυφερά και βαθιά μας συναισθήματα για κάποιους ανθρώπους με τον μύθο των αδελφών ψυχών.
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας, μιας και αυτό το θέμα ανήκει στην μεγάλη κατηγορία των θεμάτων που δεν μπορούν να απαντηθούν με το μυαλό, αλλά με την καρδιά και φυσικά την… ψυχή.