«…Εγώ Είμαι αυτός που Είναι,
που βλέπω το Φως,
που γίνομαι το Φως
και το φανερώνω…»
ESOTERIC ASTROLOGY, Alice Bailey
«…Και ένας από τους πρεσβύτερους μου λέει:
Μη κλαις• πρόσεξε: υπερίσχυσε το λιοντάρι,
που είναι από τη φυλή τού Ιούδα, η ρίζα τού Δαβίδ,
ν’ ανοίξει το βιβλίο και να λύσει τις επτά σφραγίδες του…»
Αποκάλυψη 5:5
Την εποχή που ο Ήλιος μπαίνει στον οίκο του Λέοντα, που απεικονίζεται ως ένα ενήλικο, δυνατό αρσενικό λιοντάρι, έχουμε το λεγόμενο «μεσοκαλόκαιρο» όπου η κυριαρχία του Ήλιου βρίσκεται στο ζενίθ της. Οι μέρες είναι ιδιαίτερα ζεστές, τα σπαρτά έχουν πια ωριμάσει και πλησιάζει ο θερισμός. Όπως λοιπόν το αρσενικό λιοντάρι είναι ο «βασιλιάς» όλων των ζώων, έτσι και ο Λέων είναι ο «βασιλιάς» των Ουρανών, εξ’ ου και το όνομα του λαμπρότερου αστεριού του αστερισμού, που ονομάζεται «Regulus» που σημαίνει «βασιλιάς».
Όντας όμως ο Ήλιος ο πραγματικός βασιλιάς του ουράνιου στερεώματος, ο αστερισμός του Λέοντα συνδέθηκε άμεσα με τον Ήλιο. Την εποχή λοιπόν που ο Ήλιος βρισκόταν στον Οίκο του αστερισμού του Λέοντα, όλες οι αρχαιότερες ηλιακές θρησκείες έσφυζαν από εορτές προς τιμήν του «βασιλιά Ήλιου».
Για την αρχαία Ελλάδα, ο αστερισμός του Λέοντα συνδέθηκε μυθολογικά με τον άθλο του Ηρακλή ενάντια στο λιοντάρι της Νεμέας. Ο Λέων της Νεμέας ήταν ένα τεράστιο λιοντάρι με δέρμα τόσο σκληρό που κανένα όπλο δεν μπορούσε να διαπεράσει. Ο Ηρακλής κατάφερε να το σκοτώσει πνίγοντάς το, αλλά δεν μπορούσε να βρει τρόπο να το γδάρει από το δέρμα του ώστε να το επιστρέψει ως διαπιστευτήριο του άθλου του. Τότε εμφανίστηκε Θεά της Σοφίας Αθηνά και τον συμβούλεψε να χρησιμοποιήσει τα νύχια του λέοντα για να μπορέσει να τον γδάρει. Πράγματι, ο Ηρακλής χρησιμοποιώντας τα νύχια του λέοντα μπόρεσε να τον γδάρει και αργότερα χρησιμοποίησε το δέρμα του ως πανοπλία.
Το μήνυμα του μύθου είναι πολύ απλό: Όπως μονάχα το νύχι του Λέοντα μπορούσε να διαπεράσει το ίδιο του το δέρμα, ομοίως μονάχα εμείς οι ίδιοι μπορούμε να απαλλαγούμε από το «σκληρό πετσί» της θνητής μας φύσης, με τη βοήθεια της Θείας Σοφίας.
Το ζώδιο του Λέοντα είναι το πέμπτο κατά σειρά ζώδιο του ζωδιακού κύκλου κι έτσι κατέχει τη φιλοσοφία ενός σπουδαιότατου αριθμού. Ο αριθμός πέντε σχετίζεται με τις πέντε συνειδητές αισθήσεις (όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή) και θεωρείται ο αριθμός που συνδέει το Θείο με το επίγειο, το Πνεύμα με την ύλη. Γι’ αυτό για τους αρχαίους Έλληνες ο αριθμός πέντε κυβερνάται από τον Ερμή, τον αγγελιοφόρο Θεό και ψυχοπομπό.
Με το πέρασμα των αιώνων, ο αριθμός πέντε συνδέθηκε την λεγόμενη «πέμπτη μορφή της Φύσης», αυτήν δηλαδή που δίνει ζωή στην ύλη. Άλλωστε, είναι πασίγνωστη η λεγόμενη «Πεντάλφα», η σχηματική παρουσίαση της φιλοσοφίας του αριθμού πέντε και του μηνύματός του, το αρχαιότατο σύμβολο που εμφανίζεται σ’ όλες τις θρησκείες του κόσμου, αρχαιότερες και νεότερες. Αρχικά συμβόλιζε τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Αέρας, Νερό, Φωτιά) και τον αιθέρα (το στοιχείο που πιστεύονταν ότι προηγήθηκε των πάντων) και λίγο αργότερα συμβόλιζε τα τέσσερα στοιχεία και το Πνεύμα (το «στοιχείο» που δίνει ζωή στα άλλα τέσσερα στοιχεία).
Αξίζει να γίνει μια σύντομη αναφορά σ’ αυτό το σπουδαίο σύμβολο, που από πολύ νωρίς οι νεότερες θρησκείες -μεταξύ τους φυσικά και ο Χριστιανισμός- συμπεριέλαβαν στον μυστικισμό τους. Συνήθως, συνέδεαν τα «πέντε Άλφα» της Πεντάλφας με ‘πέντε Αρετές’ ή ‘πέντε Αρχές’. Αγάπη, Αγνότητα, Αφοσίωση, Αλληλεγγύη, και Αδελφοσύνη είναι οι συνηθέστερες αρετές ή αρχές που αναφέρονταν στις χριστιανικές αδελφότητες.
Η ιστορία όμως του πέντε και της Πεντάλφας στους κόλπους του Χριστιανισμού, ξεκινά από τον Εβραϊσμό. Στο Καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής ο αριθμός πέντε συνδέεται με τις πέντε Αρχέτυπες Δυνάμεις: Δικαιοσύνη, Έλεος, Σοφία, Κατανόηση και την Ανυπέρβλητη Μεγαλοπρέπεια (του Θεού), ενώ για τον Βασιλιά Σολομώντα η Πεντάλφα υπήρξε σύμβολο των πέντε αισθήσεων και της σχέσης αρσενικού-θηλυκού. Μέχρι σήμερα η Πεντάλφα καλείται επίσης «Σφραγίδα του Σολομώντα» και για τους Εβραίους, είναι το σύμβολο της Πεντάτευχου. Η σφραγίδα της Ιερουσαλήμ κατά τη περίοδο από τον 5ο έως και τον 1ο αιώνα π.Χ., ήταν μια Πεντάλφα κλεισμένη σε κύκλο με τα εβραϊκά γράμματα YRSLM (δηλαδή «Ιερουσαλήμ») να την περικλείουν [1].
Οι μεταγενέστεροι Χριστιανοί Γνωστικοί την αποκαλούσαν «Φλεγόμενο Αστέρι» και στον Χριστιανικό Μυστικισμό συμβολίζει τις πέντε πληγές του Χριστού, την Αγία Τριάδα και τις δύο φύσεις του Χριστού (Ανθρώπινη και Θεϊκή), τα Αγία Θεοφάνεια και την αποκάλυψη του Χριστού ως βρέφος στους τρεις Μάγους. Αναφέρεται επίσης ως «Άστρο του Ιησού» και ‘Άστρο της Δύσης’ που συνδέεται με τον Ιησού ως το Άστρο που λάμπει λίγο πριν την ανατολή.
Αργότερα, στη Μεσαιωνική Αγγλία, η Πεντάλφα συμβόλιζε τις πέντε αρετές της Παναγίας: αγνότητα, έλεος, γενναιοδωρία, συντροφικότητα και ευγένεια, και κατά την περίοδο της Αναγέννησης πάμπολλες Πεντάλφες συναντάμε να φέρουν στα άκρα τα εβραϊκά γράμματα YHSVH, δηλαδή Γεσουά – Μεσσίας/Υιός Θεού [2].
Αυτό το τόσο πλούσιο σε ιστορία και φιλοσοφία σύμβολο, φυσικά συνδέεται και με το ζώδιο του Λέοντα όπως και με τον Ήλιο, όντας σχηματική απεικόνιση του αριθμού πέντε και σύμβολο της ζωής.
Το εσωτερικό μήνυμα του Λέοντα είναι η συγχώνευση με το Φως. Η ύπαρξη όχι πια πλάι στο Φως ούτε μέσα στο Φως, αλλά αυτή που γίνεται ένα με το Φως και ακτινοβολεί Αγάπη σε όλους.
Αφ’ ότου έχουν προηγηθεί και αφομοιωθεί οι διδαχές των Διδύμων και του Καρκίνου, όταν έρχεται ο Λέοντας δεν υπάρχει πια τίποτε άλλο να διδαχθεί. Όσα έπρεπε να ειπωθούν, ειπώθηκαν και όσα έπρεπε να γίνουν, έγιναν. Τώρα πια έρχεται η απόλυτη συγχώνευση με τις διδαχές. Ο Λέοντας γίνεται πλέον το ίδιο το Φως. Γίνεται ο «Βασιλιάς των Ουρανών».
«Ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς, στο όνομα του Κυρίου. στον ουρανό ειρήνη και δόξα στους ύψιστους ουρανούς» (Κατά Λουκά 19:38) έψαλλαν οι άνθρωποι καθώς υποδέχονταν τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ, την ιερότερη πόλη των Εβραίων (αργότρα και των Χριστιανών), που το όνομά της κυριολεκτικά σημαίνει «δίδαγμα ειρήνης». Ο Ιησούς είναι ο ίδιος ο Λέοντας, ο βασιλιάς που εισέρχεται στο δικαιωματικά δικό του σπίτι -την Ιερουσαλήμ.
Σχετικές αναφορές του Λέοντα-Ιησού συναντάμε και στην Αποκάλυψη:
«Και έκλαιγα πολύ, γιατί κανείς άξιος δε βρέθηκε να ανοίξει το βιβλίο ούτε να το βλέπει. Και ένας από τους πρεσβυτέρους μού λέει: ‘Μην κλαις. ιδού, νίκησε ο λέοντας που είναι από τη φυλή του Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ, για να ανοίξει το βιβλίο και τις εφτά σφραγίδες του’.
Και είδα στο μέσο του θρόνου και των τεσσάρων ζωντανών όντων και στο μέσο των πρεσβυτέρων ένα Αρνίο να έχει σταθεί σαν σφαγμένο, έχοντας κέρατα εφτά και οφθαλμούς εφτά, οι οποίοι είναι τα εφτά πνεύματα του Θεού αποσταλμένοι σε όλη τη γη. Και ήρθε και το έχει λάβει από το δεξί χέρι εκείνου που κάθεται πάνω στο θρόνο. Και όταν έλαβε το βιβλίο, τα τέσσερα ζωντανά όντα και οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι έπεσαν μπροστά στο Αρνίο έχοντας καθένας κιθάρες και φιάλες χρυσές γεμάτες θυμιάματα, που είναι οι προσευχές των αγίων. Και τραγουδούν ωδή καινούργια λέγοντας:
‘Άξιος είσαι να λάβεις το βιβλίο και ν’ ανοίξεις τις σφραγίδες του, γιατί σφάχτηκες και αγόρασες για το Θεό με το αίμα σου ανθρώπους από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος και τους έκανες για το Θεό μας βασιλείς και ιερείς, και θα βασιλέψουν πάνω στη γη’». Αποκάλυψη 5:4-10
Το «σφαγμένο Αρνίο» φυσικά δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Ιησού. Την αναφορά του ως «ρίζα του Δαβίδ» ή αλλιώς ως «ρίζα του Ιεσσαί», που είναι ο πατέρας του Δαβίδ, συναντάμε και στη Παλαιά Διαθήκη, αλλά και στις επιστολές του Παύλου:
«Και κατά την ημέρα εκείνη, προς τη ρίζα του Ιεσσαί, η οποία θα στέκεται σημαία των λαών, σ’ αυτόν θα προστρέξουν τα έθνη, και η ανάπαυσή του θα είναι δόξα» Ησαΐας 11:10.
«Και ο Ησαΐας λέει πάλι: ‘Θα είναι η ρίζα τού Ιεσσαί’ κι ‘αυτός που εγείρεται για να βασιλεύει επάνω στα έθνη• σ’ αυτόν τα έθνη θα ελπίσουν’» Προς Ρωμαίους 15:12.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Κεραμικά, νομίσματα και άλλα αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή της Ιερουσαλήμ και της Καπερναούμ -και σήμερα στεγάζονται στο Ισραηλινό Μουσείο της Ιερουσαλήμ- φέρουν πεντάλφα κλεισμένη σε κύκλο, δηλαδή τη λεγόμενη «Σφραγίδα της Ιερουσαλήμ» ή «Σφραγίδα του Σολομώντα».
[2] Για περισσότερα, δες σχετικό άρθρο για την Πεντάλφα, στην ενότητα Σύμβολα.
Leave a Reply