ΑΘΗΝΑΣ Παλλάς μουνογενής μεγάλου Διός έκγονε σεμνή δία μάκαιρα θεά πολεμόκλονε ομβριμόθυμε άρρητε ρητή μεγαλώνυμε αντροδίαιτε ή διέπεις όχθους υψαύχενας ακρωρείους ηδ’ όρεα σκιόεντα νάπαισί τε σην φρένα τέρπεις οπλοχαρής οιστρούσα βροτών ψυχάς μανίαισι γυμνάζουσα κόρη φρικώδη θυμόν έχουσα Γοργοφόνη φυγόλεκτρε τεχνών μήτερ πολύολβε ορμάστειρα φίλοιστρε κακοίς αγαθοίς δε φρόνησις άρσην μεν και θήλυς έφυς πολεματόκε μήτι αιολόμορφε δράκαινα φιλένθεε αγλαότιμε Φλεγραίων ολέτειρα γιγάντων ιππελάτειρα Τριτογένεια λύτειρα κακών νικηφόρε δαίμον ήματα και νύκτας αιεί νεάταισιν εν ώραις κλυθί μου ευχομένου δος δ’ ειρήνην πολύολβον και κόρον ηδ’ υγίειαν επ’ ευόλβοισιν εν ώραις γλαυκώφ’ ευρεσίτεχνε πολυλλίστη βασίλεια ΑΙΘΕΡΟΣ (θυμίαμα κρόκον) Ω Διός υψιμέλαθρον έχων κράτος αιέν ατειρές άστρων ηελίου τε σεληναίης τε μέρισμα πανδαμάτωρ πυρίπνου πάσι ζωοίσιν έναυσμα υψιφανής Αιθήρ κόσμου [ ... ]

εις ΓΑΙΑΝ Γαίαν παμμήτειραν αείσομαι ηϋθέμεθλον πρεσβίστην ή φέρβει επί χθονί πανθ’ υποσ’ εστίν ημέν όσα χθόνα δίαν επέρχεται ηδ’ όσα πόντον ηδ’ όσα πωτώνται τάδε φέρβεται εκ σέθεν όλβου εκ σέο δ’ εύπαιδες τε και εύπαρποι τηλέθουσι πότνια σεύ δ’ έχεται δούναι βίον ηδ’ αφελέσθαι θνητοίς ανθρώποισιν ο δ’ όλβιος ον κε συ θυμώ πρόφρων τιμήσης τω τ’ άφθονα πάντα πάρεστι βρίθει μεν σφιν άρουρα φερέσβιος ηδέ κατ’ αγρούς κτήνεσιν ευθηνεί οίκος δ’ εμπίπλαται εσθλών αυτοί δ’ ευνομίησι πόλιν κάτα καλλιγύναικα κοιρανέουσ’ όλβος δε πολύς και πλούτος οπηδεί παίδες δ’ ευφροσύνη νεοθηλέι κυδιόωσι παρθενικαί τε χοροίς φερεσανθέσιν εύφρονι θυμώ παίζουσαι σκαίρουσι κατ’ άνθεα μαλθακά ποίης ούς κε συ τιμήσης σεμνή θεά άφθονε δαίμον χαίρε θεών [ ... ]