«…Εγώ Είμαι το Φως το Θεϊκό. Όμως, από το Φως απομακρύνομαι…»[1]    Όταν ο Ήλιος μπαίνει στον Οίκο του Αιγόκερου, ταυτόχρονα συμβαίνει το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου με το σύγχρονο ημερολόγιο), που έχουμε την μεγαλύτερη νύχτα του έτους. Για τους αρχαιότερους πολιτισμούς, ο Αιγόκερως χαρακτηρίζονταν ως η «Αρχή και το Τέλος», «το Άλφα και το Ωμέγα», διότι τις ημέρες του Χειμερινού Ηλιοστασίου, ο Ήλιος συμβολικά «πεθαίνει» και «αναγεννάται». Μετά την τριών μηνών φθίνουσα πορεία του, ξεκινώντας από την Φθινοπωρινή Ισημερία, ο Ήλιος φτάνει στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο εξασθενημένος και προσφέρει το ελάχιστο του φωτός του. Για τρεις μέρες η Γη και [ ... ]