«…Εγώ Είμαι το Φως το Θεϊκό. Όμως, από το Φως απομακρύνομαι…»[1]    Όταν ο Ήλιος μπαίνει στον Οίκο του Αιγόκερου, ταυτόχρονα συμβαίνει το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου με το σύγχρονο ημερολόγιο), που έχουμε την μεγαλύτερη νύχτα του έτους. Για τους αρχαιότερους πολιτισμούς, ο Αιγόκερως χαρακτηρίζονταν ως η «Αρχή και το Τέλος», «το Άλφα και το Ωμέγα», διότι τις ημέρες του Χειμερινού Ηλιοστασίου, ο Ήλιος συμβολικά «πεθαίνει» και «αναγεννάται». Μετά την τριών μηνών φθίνουσα πορεία του, ξεκινώντας από την Φθινοπωρινή Ισημερία, ο Ήλιος φτάνει στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο εξασθενημένος και προσφέρει το ελάχιστο του φωτός του. Για τρεις μέρες η Γη και [ ... ]

«…Εγώ είμαι που βλέπω, και με τα μάτια μου ανοιχτά, όλα είναι Φως…»ESOTERIC ASTROLOGY, Alice Bailey    188 αστέρια σχηματίζουν τον ιδιαίτερα μεγάλο αστερισμό του Ταύρου που απεικονίζεται ως ένας μεγαλόσωμος, εύρωστος ταύρος. Στις αρχαιότερες ηλιακές θρησκείες, ο Ταύρος πάντα συνδέονταν με έναν ή και παραπάνω υπέρτατους Θεούς και συμβόλιζε την αρσενική Θεϊκή δύναμη. Στην αρχαία Ελλάδα όπως και στη Ρώμη, ο Ταύρος ήταν το ιερό σύμβολο του Δία και του Ποσειδώνα. Για τους Εβραίους είναι ο ίδιος ο Ιεχωβάς, «ο Ταύρος του Ισραήλ». Έναν Ταύρο συναντάμε και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, ως ένα από τα τέσσερα πλάσματα που πλαισιώνουν [ ... ]