Τι είναι;
Ξεκινώντας, θα ήθελα να διευκρινίσω και να τονίσω ότι δεν είναι όλα τα Τάγματα, Ομάδες, Αδελφότητες και Σέκτες ίδια. Υπάρχουν αρκετά, που έχουν ιδρυθεί εδώ και αρκετά χρόνια (μερικά έως και αιώνες) που χαίρουν άριστης φήμης. Δυστυχώς όμως, συγκριτικά με τον συνολικό αριθμό Ταγμάτων, Ομάδων, Αδελφοτήτων και Σεκτών που υπάρχουν, οι καλής φήμης και εγκυρότητας, αποτελούν την μειοψηφία.
Δυστυχώς ο κόσμος βρίθει από Τάγματα, Ομάδες, Αδελφότητες και Σέκτες αμφίβολων έως κακών προθέσεων. Όλοι όσοι ασχολούνται με μεταφυσικά θέματα αρκετό καιρό, θα έχουν σίγουρα συναντήσει ανθρώπους που ανήκουν σε μια τέτοια, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Με αυτήν την πλειοψηφία είναι που θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το άρθρο.
Οι Ομάδες ή Σέκτες:
Συνήθως πρόκειται για μικρές ομάδες ανθρώπων, ξεκινώντας από 5 άτομα και φτάνοντας έως το πολύ 15. Μιλάμε δηλαδή για μικρά «coven». Ο «πυρήνας» τους είναι επίσης ολιγομελής χωρίς να αποκλείεται να είναι μόνο 1 άνθρωπος ο οποίος έχει 1 ή 2 έμπιστούς του. Όλοι οι υπόλοιποι είναι ουσιαστικά θύματα του αρχηγού και των έμπιστών του.
Οι άνθρωποι αυτοί σπάνια γνωρίζουν την Τέχνη και ακόμα πιο σπάνια την εξασκούν πραγματικά. Κατά κύριο λόγο, χρησιμοποιούν μερικά πράγματα που έχουν ακούσει/δει/διαβάσει από δω κι εκεί, για να προσελκύσουν τα θύματά τους. Πρόκειται δηλαδή για λαοπλάνους που οι πραγματικοί τους σκοποί είναι πολύ πιο πεζοί και απτοί: χρηματική εκμετάλλευση ή/και σεξουαλική ή/και εκμετάλλευση των γνωριμιών του θύματος για λόγους που ποικίλουν ή/και πώληση παράνομων υλικών/ουσιών, όπως π.χ. ναρκωτικά ή πολύ απλά, για να ικανοποιήσουν τις διάφορες προσωπικές τους φαντασιώσεις και διαστροφές, που επίσης ποικίλουν.
Δρουν κυρίως ανοργάνωτα, εκτός εάν ο αρχηγός τους έχει περάσει από τάγματα και γνωρίζει καλύτερα πως να οργανώσει την δράση της ομάδα του.
Τέτοιες ομάδες είναι δύσκολο να καταγραφούν και να αριθμηθούν διότι σχηματίζονται και διαλύονται συνέχεια. Σπάνια «αντέχουν» για μεγάλα χρονικά διαστήματα και τα μέλη τους «ανανεώνονται» διαρκώς. Δύσκολα επίσης μπορούν να «κυνηγηθούν» νομικά, διότι -επειδή ακριβώς είναι ανοργάνωτα- πολύ σπάνια υπάρχουν απτές καταγγελίες που μπορούν να δικαιολογήσουν μηνύσεις. Λόγω επίσης του ότι αποτελούνται συνήθως από άτομα με όχι ισχυρές κοινωνικές θέσεις (ίσα-ίσα που κατά κύριο λόγο πρόκειται για άτομα των μέσων και χαμηλών κοινωνικών τάξεων, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα ο κανόνας) και χωρίς σημαντικές γνωριμίες, επιλέγουν να κινούνται πολύ «συντηρητικά» και προσεχτικά.
Τα Τάγματα ή Αδελφότητες:
Πρόκειται για πολύ πιο καλά οργανωμένες ομάδες, πολλών ατόμων και συνήθως με υψηλές θέσεις στην κοινωνία. Ο συνολικός αριθμός ενός τάγματος μπορεί να είναι από 20 έως και 500 άτομα ή και ακόμα περισσότερα!
Ο αρχηγός είναι πάντα ένας, συνήθως με ισχυρή κοινωνική θέση και με σημαντικές γνωριμίες. Γύρω από τον αρχηγό υπάρχει επιτελείο των «εκλεκτών» του, οι οποίοι είναι επίσης εξέχοντα πρόσωπα. Όλοι οι υπόλοιποι είναι ουσιαστικά θύματα του αρχηγού και των έμπιστών του.
Αυτά τα τάγματα συνήθως γνωρίζουν από πολύ καλά έως άριστα τις Σκοτεινές Τέχνες, τις οποίες χρησιμοποιούν τακτικά για ποικίλους λόγους εις βάρος των θυμάτων τους, είτε αυτά είναι μέλη του τάγματός τους είτε όχι. Συνήθως οι τελετές συμπεριλαμβάνουν όργια και θυσία κάποιου ζώου/ζώων. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ακόμα και ανθρώπου!
Τα μέλη/θύματα παίζουν πάντα τον ρόλο του «δότη ενέργειας». Οι αρχηγοί δηλαδή εκμεταλλεύονται την ενέργεια των μελών του τάγματός τους για να εκτελέσουν τις τελετές τους. Σε αντάλλαγμα, τους προσφέρουν κάποια αγαθά/επιθυμίες τους ή εκπληρώνουν κάποιες προσδοκίες τους, ώστε να τα διατηρούν ευχαριστημένους και υγιής δότες. Σε περίπτωση όμως που θελήσει να αποχωρήσει κάποιο μέλος, όλη η οργή του τάγματος πέφτει πάνω του, κι έτσι σπάνια «ξεμπλέκει» κάποιος που έχει μυηθεί σε τέτοιο τάγμα.
Η δράση των ταγμάτων αυτών συμπεριλαμβάνει μια μεγάλη λίστα ποινικών αδικημάτων και εγκλημάτων. Λόγω όμως του ότι οι αρχηγοί τους είναι σε εξέχουσες θέσεις και με πολλές διασυνδέσεις, σπάνια (έως ποτέ) φτάνουν στα δικαστήρια αυτές οι υποθέσεις. Τα θύματά τους σπάνια μιλάνε/καταγγέλουν από φόβο και εάν κάποιο βρει το θάρρος να το κάνει, ή δολοφονείται ή η υπόθεση -δικαστικά πιά- στρέφεται εναντίον του.
Πως «στρατολογούν»;
Οι αρχηγοί και «εκλεκτοί» των ομάδων και τάγματων χρησιμοποιούν τους ίδιους τρόπους στρατολόγησης και η μοναδική τους διαφορά είναι ότι των ταγμάτων είναι πιο καλά οργανωμένη, συντονισμένη και σπάνια καταλαβαίνει το θύμα ότι… είναι θύμα.
1 – Πρώτα επιλέγεται ο στόχος, το θύμα. Αρχικά, ανάλογα το τι θέλουν, γίνεται και η επιλογή. Αν για παράδειγμα αναζητούν χρήματα, το θύμα θα πρέπει να είναι ευκατάστατο. Αν θέλουν κοινωνική ισχύ, τότε το θύμα θα κατέχει επαγγελματική θέση-κλείδι για τον σκοπό τους. Αν σκοπεύουν σε σεξουαλική εκμετάλλευση, τότε το θύμα θα είναι νέο σε ηλικία (όχι πάνω από 35) και όμορφο/εμφανίσιμο, εάν τους ενδιαφέρει η ενεργειακή δύναμη, τότε θα επιλέξουν ανθρώπους με πολύ δύναμη αλλά ελάχιστη πείρα (ώστε να μην τους καταλάβουν) κ.ο.κ.
2 – Το θύμα παρακολουθείται. Για κάποιο χρονικό διάστημα, δεν προσεγγίζει κανείς από την ομάδα/τάγμα το θύμα, παρά το παρακολουθούν για να συλλέξουν πληροφορίες. Που συχνάζει; Με ποιούς κάνει παρέα; Τι του αρέσει να κάνει (χόμπι); Ποιά η ιστορία του; κλπ.
Το internet είναι ένας πολύ βολικός τρόπος παρακολούθησης εάν το θύμα το χρησιμοποιεί. Μπορούν έτσι να βρουν τι το ενδιαφέρει εύκολα, χωρίς να κινήσουν υποψίες. Οι άνθρωποι των ομάδων και των ταγμάτων σπάνια κατέχουν δικούς τους χώρους στο internet (είτε αυτές είναι ιστοσελίδες, είτε είναι fora, είτε και τα 2), αποφεύγοντας έτσι να δώσουν «στίγμα». Η πλέον διαδεδομένη δράση τους online, είναι να παρακολουθούν αλλά να μην «μιλάνε». Έτσι μάλιστα πολλές φορές επιλέγουν και τα θύματά τους: απλά παρακολούθωντας συζητήσεις, έως ότου να εντοπίσουν το θύμα τους.
3 – Η πρώτη επαφή την κατάλληλη στιγμή. Έχοντας πλέον συλλέξει όσες πληροφορίες θεωρρούν αρκετές, γίνεται η πρώτη επαφή με το θύμα. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, αλλά οι πλέον συνηθισμένοι είναι 2: είτε προσεγγίζοντάς το σε κάποιον από τους χώρους που συχνάζει ή μέσω internet.
Η πρώτη επαφή είναι πάντα εντυπωσιακή: έχοντας συλλέξει ήδη τις απαραίτητες πληροφορίες, κάνουν αναφορά στο θύμα για κάτι που λογικά δεν θα γνώριζε ένας ξένος, είτε αυτό αφορά γεγονός είτε την ψυχοσύνθεση του θύματος. Έτσι το θύμα εντυπωσιάζεται και κερδίζουν την προσοχή του.
Σημαντική όμως είναι η στιγμή της πρώτης επαφής! Η οποία δεν είναι ποτέ τυχαία! Το θύμα θα πρέπει να βρίσκεται σε μια ευάλωτη στιγμή, όταν τα χτυπήματα της μοίρας δεν είναι ευχάριστα. Αυτό μπορεί να είναι από ένα πρόσφατο γεγονός στην ζωή του που το έχει καταβάλει συναισθηματικά έως μια σικέ επίθεση (το τελευταίο είναι συνηθισμένο κολπάκι των ταγμάτων: κάποιοι/ος άγνωστοι/ος επιτίθονται στο θύμα με σκοπό να το κλέψουν ή -αν είναι κοπέλα- να την βιάσουν. Όλο το γεγονός είναι σικέ και ο στρατολόγος εμφανίζεται την κατάλληλη στιγμή σαν σωτήρας). Όταν δεν μπορούν να βρουν την κατάλληλη στιγμή, την δημιουργούν!
4 – Κερδίζεται η εμπιστοσύνη. Σιγά-σιγά «χτίζεται» η εμπιστοσύνη του θύματος στον «στρατολόγο». Εδώ χριάζονται λεπτοί χερισμοί και προσεχτικοί. Ο στρατολόγος δεν θα δώσει ποτέ αφορμή να υποψιαστεί το θύμα κάτι ή να του προσάψει κάτι. Δεν θα κάνει κανένα «στραβοπάτημα». Προσέχει πολύ τι λέει και πως το λέει, τι κάνει και πως το κάνει κι έτσι η λάθος συμπεριφορά είναι ανύπαρκτη. Εμφανίζει ένα προσωπείο σχεδόν τέλειο και αλάθητο, ταυτόχρονα όμως έντεχνα αποφεύγοντας να δώσει πολλές προσωπικές του πληροφορίες και άλλες λεπτομέρειες (επώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, επάγγελμα, εταιρία που εργάζεται, εάν έχει κάποια ερωτική σχέση και κυρίως: συγκεκριμμένο ιστορικό παρελθόν του κ.α.). Αυτό συμβαίνει για να προστατευτεί σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά, ώστε να μην μπορεί μετά το θύμα να τον εντοπίσει. Εν ολίγοις, εμφανίζεται ως «ο τέλειος άνθρωπος». Ένα επίσης πολύ κλασσικό κόλπο, είναι αυτό του «αμαρτωλού που άγιασε». Δηλαδή, ο στρατολόγος εμφανίζεται σαν ένας άνθρωπος που έχει κάνει πολλά άσχημα πράγματα στην ζωή του, αλλά τώρα «βρήκε το φως και την σοφία, και πορεύεται με αυτά και μόνο με αυτά».
Τα τάγματα που είναι πιο οργανωμένα και με περισσότερα άτομα, συχνά-πυκνά θα χρησιμοποιήσουν παραπάνω από 1 άτομο-στρατολόγο. Δηλαδή, εκτός από τον κυρίως στρατολόγο, εμφανίζονται «ως δια μαγείας» κι άλλα άτομα που υποστηρίζουν τον στρατολόγο, τον επαινούν για τις ικανότητές του και δίνουν -ψεύτικες- πληροφορίες για το παρελθόν του, που πάντα είναι άσπιλο ή/και εντυπωσιακό. Μερικές φορές, οι «δορυφόροι» του στρατολόγου προηγούνται χρονικά σαν γνωριμίες του θύματος. Δράση όμως λαμβάνουν μετά την εμφάνιση του κυρίως στρατολόγου και μέχρι να εμφανιστεί αυτός, διατηρούν απλά «χαλαρές» επαφές με το θύμα.
Σε αυτή τη φάση το θύμα επίσης ξεκινά να δέχεται ψυχικές επιθέσεις για να αποδυναμωθεί η αύρα του και το ψυχικό του σθένος. Αραιές και ύπιες, κυρίως με μορφή εφιαλτών. Ταυτόχρονα ξεκινά η εγκαθίδρυση αστρικού δεσμού με τον στρατολόγο.
5 – Κερδίζεται η φιλία. Ο στρατολόγος θα κάνει τα πάντα για να θεωρηθεί ο ιδανικός φίλος του θύματος. Θα το κολακέψει, θα το στηρίξει, θα του κάνει δώρα (μικρά ή μεγάλα), θα το συμβουλέψει πάντα κολακεύοντάς το και κυρίως, θα δώσει την εντύπωση «φύλακα-Άγγελου» και προστάτη. Όλως «περιέργως», από την στιγμή που εμφανίζεται ο στρατολόγος, οι κακοτυχίες στην ζωή του θύματος αυξάνονται! Αυτά είναι σχεδόν όλα σικέ ή/και προκαλούνται με σκοτεινές τελετές. Έτσι δίδεται η ευκαιρία στον στρατολόγο να παρηγορήσει το θύμα κι έτσι να ενδυναμώσει την σχέση του μαζί του. Ταυτόχρονα, έντεχνα ξεκινά ο στρατολόγος να απομακρύνει το θύμα από τους κοντινούς του ανθρώπους, φίλους, γνωστούς και συγγενείς, έμεσα και όχι εύκολα αντιληπτά, κατηγορώντας τους στο θύμα. Στην ίδια φάση, το φέρνει σε επαφή με την ομάδα/τάγμα του, ώστε να «δεθούν» οι σχέσεις θύματος-τάγματος/ομάδας. Έτσι σιγά-σιγά χτίζεται το τελικό χτύπημα: «κανείς δε σ΄ αγαπάει, δε σε νοιάζεται και δε σε καταλαβαίνει όπως εγώ».
Σε αυτή τη φάση οι ψυχικές επιθέσεις και οι εφιάλτες αυξάνονται σε συχνότητα και δύναμη.
6 – Κανείς δε σ΄ αγαπάει, δε σε νοιάζεται και δε σε καταλαβαίνει όπως εγώ – το τελικό χτύπημα. Κατά την διάρκεια της «φιλίας» τους, ο στρατολόγος έχει ήδη επιτύχει να απομακρύνει ένα μέρος των φίλων και γνωστών του θύματος, πείθοντάς το ότι δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης, διασφαλίζοντας έτσι την σιγή του θύματος σε αυτούς που πιθανότατα θα μπορέσουν να «τραβήξουν» το θύμα μακριά από τον κίνδυνο. Κι όσο πιο επικίνδυνο γι αυτούς θεωρρήσουν κάποιον κοντινό του θύματος άνθρωπο, τόσο πιο επιθετικό θα φροντίσουν να κάνουν το θύμα εναντίον του.
Τώρα είναι η στιγμή του τελικού χτυπήματος: να το κάνει υποχείριό του. Όσοι φίλοι και γνωστοί δεν έχουν ήδη απομακρυνθεί, απομακρύνονται δια της βίας, είτε αυτό σημαίνει με απειλές ή/και ξυλοδαρμό ή πείθοντας το θύμα ότι όλοι τους εκμεταλλεύονται ή/και κάτι θέλουν από αυτό… εκτός φυσικά από τον ίδιο. Πρόκειται για ένα φτηνό ψυχολογικό κόλπο. Προβάλλουν δηλαδή τους δικούς τους σκοπούς πάνω στα κοντινά πρόσωπα του θύματος, μπερδεύοντάς το έτσι το θύμα υπέρ τους. Το θύμα είναι πλέον αδιάφορο ή/και επιθετικό απένταντι στους κοντινούς του ανθρώπους και θεωρρεί ότι μόνο ο στρατολόγος και οι φίλοι του είναι οι άνθρωποι που πραγματικά το νοιάζονται. Έτσι, η περίπτωση του να βοηθήσει και να γλυτώσει κάποιος το θύμα από τον κίνδυνο, εξαλείφεται. Το θύμα είναι πλέον υποχείριο των επιτήδιων…
7 – Η συνέχεια… Απαλλαγμένοι πια από τα κοντινά του θύματος πρόσωπα, αλλά και διασφαλίζοντας το ότι και να έρθει σε επαφή το θύμα μαζί τους, δεν θα επηρρεαστεί ενάντια στον στρατολόγο, ο στρατολόγος και οι υπόλοιποι θα χαρίσουν στο θύμα μια περίοδο ευτυχίας, γεμάτη χαρμόσυνες καταστάσεις, γεγονότα και πολλά-πολλά κομπλιμέντα. Μετά από τόσο καιρό κακοτυχιών, το θύμα απολλαμβάνει μια ευχάριστη περίοδο, ενδυναμώνοντας έτσι την απομάκρυνση από τα κοντινά του πρόσωπα. Αφού περνάει τόσο καλά χωρίς αυτούς, τότε δεν τους χριάζεται…
8 – Κι όμως… Κατά την διάρκεια αυτής της ευτυχισμένης περιόδου, ξεκινά η εκμετάλλευση. Γίνεται σταδιακά και τόσο έντεχνα που το θύμα δεν το αντιλαμβάνεται καν. Νομίζει ότι κάνει αυτό που θέλει ή/και αυτό που είναι το σωστό. Σταδιακά επίσης τα ευχάριστα γεγονότα μειώνονται.
Επίσης, οι αρχηγοί των ομάδων/ταγμάτων φροντίζουν να ικανοποιούν κάποια βασικά πράγματα για να διαφυλλάξουν την πίστη του θύματος. Π.χ. το επιθυμητό και αυτό για το οποίο δουλεύουν συνέχεια, είναι οι φιλίες και οι ερωτικές σχέσεις να γίνονται μεταξύ των μελών της ομάδας/τάγματος και να μην ανακατεύονται οι άλλοι, οι «εκτός». Θα φροντίσουν να αποφύγουν να κάνει το θύμα νέες φιλίες ή/και ερωτικές σχέσεις. Όποιος το πλησιάζει πολύ και κερδίζει την εμπιστοσύνη του, φροντίζουν ή να τον «τραβήξουν» κι αυτόν κοντά τους ή να τον ξεφορτωθούν (εάν είναι επικίνδυνος γι αυτούς ή άχρηστος). Αυτό γίνεται είτε υποβάλοντας το θύμα να απομακρυνθεί, είτε τρομάζοντας/απειλώντας τον ίδιο τον νέο φίλο/σύντροφο. Κι όσο πιο επικίνδυνη γι αυτούς θεωρήσουν την νέα γνωριμία του θύματος, τόσο πιο γρήγορα θα φροντίσουν να την ξεφορτωθούν.
Αυτό έχει τριπλό λόγο:
1ον, τα μέλη θεωρρούν ότι έχουν όλα όσα χριάζονται μεταξύ τους.
2ον, ελέγχονται πιο εύκολα.
3ον, τους κρατάνε υποχείρια, διότι εάν σκεφτούν να φύγουν, αμέσως προκύπτει και το ερώτημα «και που να πάω; ποιόν να εμπιστευτώ και ποιός θα με βοηθήσει;» αφού πιά όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους σχετίζονται, είναι της ίδιας ομάδας/τάγματος. Θα χριαστεί μεγάλη αποφασιστικότητα για να κάνουν το βήμα της φυγής και λίγοι την διαθέτουν αυτήν την αποφασιστικότητα.
Από εκεί και πέρα είναι θέμα του θύματος. Κάποιοι αντιλαμβάνονται το λάθος και προσπαθούν να ξεφύγουν, άλλοι το αντιλαμβάνονται αλλά δειλιάζουν να φύγουν και παραμένουν μέσα, καταστρέφοντας ταυτόχρονα την ζωή τους κι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται ποτέ. Αυτοί οι τελευταίοι, είναι που θα γίνουν οι μελλοντικοί έμπιστοι του αρχηγού ή ακόμα και ο ίδιος ο αρχηγός μετά την αποχώρηση του υπάρχοντος (όταν πρόκειται για τάγματα).
9 – Φέρε και τον/την φίλο/η σου. Συχνά-πυκνά στρατολογούνται όχι μονάχα ένα άτομο, αλλά 2, 3, 4 ή ακόμα και 5 άτομα, καμιά φορά και παραπάνω (ανάλογα το πόσα μπορούν να «χειριστούν» ταυτόχρονα) που είναι μεταξύ τους φίλοι ή συγγενείς. Έτσι θα έχουν «με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια».
Αυτή η στρατολόγηση γίνεται ή ταυτόχρονα ή αργότερα, μετά την στρατολόγηση του ενός.
Ταυτόχρονα: ισχύουν τα ίδια βήματα, αλλά αυτή τη φορά ο στρατολόγος δεν είναι ένας, αλλά τουλάχιστον 2 και στοχεύουν σε παρέες των οποίων τα άτομα πληρούν τα χαρακτηριστικά τα οποία αναζητούν. Πλησιάζουν με τον ίδιο τρόπο όλη την παρέα, στοχεύοντας και προσπαθώντας αρχικά να «τραβήξουν» το άτομο της παρέας που έχει την μεγαλύτερη εκτίμηση ή/και επιρροή στην παρέα. Τα πρώτα 3 βήματα εφαρμόζονται σε αυτόν. Εάν κερδίσουν αυτόν, οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν ευκολότερα και σχεδόν από μόνοι τους, διότι θα λειτουργήσει η ψυχολογία «ο φίλος του φίλου μου, είναι και δικός μου φίλος».
Εάν το άτομο της παρέας που επιλέξανε δεν καταφέρουν να το επηρρεάσουν, ξαναδοκιμάζουν σε άλλο, μέχρι να «πετύχουν» αυτόν που θα επηρρεάσει τους υπόλοιπους υπέρ τους. Όσοι αντιδρούν, παραγκωνίζονται, σπέρνοντας την διχόνοια.
Αργότερα: Όταν έχουν πια σιγουρέψει ένα θύμα, δεν αποκλείεται να το εκμεταλλευτούν και ως δόλωμα για τους συγγενείς του ή γνωστούς του. Το πλέον συνηθισμένο βήμα είναι μια πολύ ύπουλη τακτική η οποία θα λειτουργήσει ανάποδα από την αρχική:
Αρχικά, υποβάλλεται το θύμα να πιστέψει ότι όσους περισσότερους φέρει, τόσους περισσότερους «θα σώσει». Σταδιακά ξεκινά και η υποβολή ότι «αυτούς που άφησες πίσω σου, μην τους κατηγορείς διότι δεν γνωρίζαν τι είναι καλό για σένα και γι αυτούς. Μπορείς όμως να τους σώσεις!» κλπ, μέχρι να πιστέψει το θύμα ότι πρέπει να τους φέρει κι αυτούς στην ομάδα/τάγμα για το καλό τους. Ταυτόχρονα, γίνεται και «πλύση εγκεφάλου» ώστε να σιγουρευτεί ότι… «δεν θα πάνε για μαλλί για να βγούν κουρεμένοι». Δηλαδή, σιγουρεύουν το να πιστέψει το θύμα πως ότι και να του πούνε για το αντίθετο οι φίλοι και συγγενείς, θα πρέπει 1ον να μην τους πιστέψουν διότι είναι «παραπλανημένοι» και 2ον να αναφέρουν στον αρχηγό της ομάδας/τάγμα ή/και στους έμπιστούς του, άμεσα και απόλυτα όλα όσα συζητιούνται με τους φίλους/συγγενείς τους.
Όταν είναι έτοιμο, το θύμα εμφανίζεται/επικοινωνεί με τον φίλο/συγγενή του. Παράλληλα παρακολουθείται εν αγνοία του από έναν στρατολόγο.
Το θύμα θα ακολουθήσει την τακτική που του υπέδειξαν: να πείσει τον φίλο/συγγενή ότι άδικα τον κατηγόρησε παλαιότερα, διότι τώρα γνωρίζει ότι απλά δεν ήξερε (ο φίλος ή ο συγγενής) το καλό τους. Ήρθε όμως πάλι πίσω, για να δείξει και σ΄ αυτόν το καλό του….
Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις, το θύμα πείθεται να στρατολογήσει με εκβιασμό. Ότι εάν δηλαδή δεν στρατολογήσει τους φίλους ή/και συγγενείς του ή εάν δεν δώσει τις πληροφορίες που χριάζεται ο στρατολόγος γι αυτούς, θα του κάνουν κάποιο κακό.
Εχετε το νου σας και τα ματια σας ανοιχτα!
Ευχαριστώ θερμά: τον Ψυχοθεραπευτή Δημήτρη Κ., την Ψυχολόγο Δέσποινα Ζ., την Ερευνήτρια & Παραψυχολόγο Ειρήνη Μ., τον Ερευνητή Γιώργο Π., τον Συγγραφέα Χρήστο Κ. και τους Ελένη Μ., Σοφία Λ., Αλέξανδρο Μ., Κώστα Κ., που μοιράστηκαν μαζί μου τις εμπειρίες τους, για την πολύτιμη βοήθειά τους στην συγκέντρωση πληροφοριών γι αυτό το άρθρο.
(για λόγους ελπίζω ευνόητους, προτιμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους)
Leave a Reply