«Οι αριθμοί κυβερνούν τα πάντα»
Πυθαγόρας ο Σάμιος
Οι αριθμοί είναι τόσο παλιοί, όσο και η γραφή. Σύντομα, κέρδισαν μια ξεχωριστή θέση στην ανθρώπινη καρδιά, χαρακτηρίστηκαν «η παγκόσμια γλώσσα» αλλά και «η γλώσσα του Σύμπαντος». Χρησιμοποιήθηκαν συχνά πίσω από τα γράμματα για να κωδικοποιήσουν μηνύματα, έννοιες και διδάγματα που οι γράφοντες θέλανε να κρατήσουν μακριά από τα αδιάκριτα μάτια.
Και κάπως έτσι γεννήθηκε μια πανάρχαια τεχνική στηρίζεται αφ’ ενός στη φιλοσοφική ερμηνεία καθ’ ενός από τους αριθμούς – και αφ’ ετέρου στη σύνδεση καθενός από τα γράμματα της αλφαβήτου με έναν συγκεκριμένο αριθμό. Συνδυάζοντας αυτές τις δύο αρχές, κάθε γράμμα, λέξη, όνομα, φράση, ακόμα και ολόκληρο κείμενο, μπορεί να γραφτεί με τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί να δώσει ακόμα μια ερμηνεία διαφορετική από αυτήν που εκφράζει όταν διαβάζεται κανονικά. Η τεχνική αυτή ονομάζεται «Αριθμολογία» και είναι μια από τις αρχαιότερες γνωστές μορφές θρησκευτικής έκφρασης και επικοινωνίας του πολιτισμένου ανθρώπου.
Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος (6ος αιώνας π.Χ.), αν και πολύ μεταγενέστερος της γέννησης της Αριθμολογίας, αναγνωρίζεται ως «πατέρας» της, μιας και υπήρξε ο πρώτος που πίστεψε στους αριθμούς ως ξεχωριστές οντότητες.
Στην προσπάθειά του να κατανοήσει τις αρχές που διέπουν τα μαθηματικά, ο Πυθαγόρας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ολόκληρο το σύμπαν δημιουργήθηκε με την δύναμη των αριθμών και επομένως μπορεί να εκφραστεί με αριθμούς.
Βέβαια, όντας και λάτρης της φιλοσοφίας (της οποίας και θεωρείται πατέρας, αφού εκείνος πρώτος εισήγαγε τον όρο «φιλοσοφία»), τελικά ανήγαγε την Αριθμολογία σε ένα πλήρες φιλοσοφικό, μαθηματικό, ακόμα και μαντικό σύστημα, τόσο ολοκληρωμένο και σε τόσο υψηλότερο επίπεδο απ’ αυτό που βρισκόταν μέχρι τότε, που κέρδισε επάξια τον τίτλο του «πατέρα της Αριθμολογίας».
Την ίδια περίπου εποχή, στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, οι Εβραίοι, ανέπτυξαν την λεγόμενη «Γεματρία» (Από την ελληνική λέξη «γεωμετρία») ή αλλιώς και «Ισοψηφία». Η φιλοσοφία της Γεματρίας στηρίζεται στο ότι, αφού ο κόσμος δημιουργήθηκε από «τον Λόγο του Θεού», η αριθμητική αξία κάθε λέξης ή φράσης ή πρότασης δεν είναι τυχαία, αλλά αντιπροσωπεύει μια δημιουργική δύναμη. Αυτή τη δημιουργική δύναμη μπορούμε να κατανοήσουμε μέσω της αριθμητικής αξίας της λέξης, γνωρίζοντας το εσωτερικό μήνυμα του κάθε αριθμού.
Λίγους αιώνες αργότερα, λέγεται ότι ο Πλάτωνας αποκάλεσε την μελέτη της φιλοσοφίας των αριθμών ως «το υψηλότερο επίπεδο γνώσης».
Το μηδέν, είναι το τέλειο, το απόλυτο που δεν είναι καν αριθμός, αλλά μια ιδέα -η αρχική σπίθα από την οποία τα πάντα θα προέλθουν και τα πάντα θα καταλήξουν. Μπορεί να εκφράσει το τίποτα και -όντας στην ουσία ένας κύκλος- τα πάντα.
Eίναι αυτό που φέρνει την μέγιστη αλλαγή. Γι’ αυτό αντιπροσωπεύει το Κοσμικό Αυγό, που από μέσα του ξεχύθηκε ολόκληρο το σύμπαν. Στην Καμπαλά συμβολίζει το Απεριόριστο Φως και στον Μουσουλμανισμό την Θεϊκή ουσία.
Πρόκειται για έναν αριθμό που ταλαιπώρησε αρκετά τους αρχαίους προγόνους μας, αφ’ενός για το εάν είναι πράγματι αριθμός και αφ’ετέρου επειδή γέννησε το φιλοσοφικό ερώτημα του: «πώς γίνεται από το τίποτα να γεννηθεί κάτι;». Ο Ζήνωνας της Ελεάς ασχολήθηκε αρκετά με το μηδέν στα διάσημα «Παράδοξά» του.
Το ένα, είναι η Αρχή των πάντων, η υλοποίηση της ιδέας του μηδέν. Είναι η Θεϊκή Θέληση για Δημιουργία και τα πάντα στην δυνητική τους μορφή, όπως δίδασκαν και οι Πυθαγόρειοι: «Εν τω Παν», δηλαδή «από το Ένα τα Πάντα».
Από την αρχαιότητα ο αριθμός ένα συνδέονταν με τον Απόλυτο Δημιουργό και την Απόλυτη Ενέργεια, διότι στην αρχή, πολύ πριν σχηματιστεί ο κόσμος, υπήρχε μονάχα ο ένας Αυτογένητος Δημιουργός που περιέκλειε μέσα του τα πάντα.
Τίποτα δεν προηγείται του Ενός πέραν του μηδέν, δηλαδή του κενού. Μέσα σ’αυτό το κενό γεννιέται πρώτα η ιδέα της Δημιουργίας. Το Ένα είναι η πρώτη εκδήλωση αυτής της ιδέας, από την οποία όμως δεν έχει ακόμα μορφοποιηθεί κάτι. Συνεπώς, ο αριθμός ένα είναι τα πάντα που υπάρχουν στην πρώτη, «εμβρυακή» τους κατάσταση. Για τον ίδιο λόγο, κατά την αρχαιότητα συνηθίζονταν το ένα να συμβολίζεται μ’ ένα κύκλο.
Το δύο είναι η πρώτη εκδήλωση του Ενός, καθώς χωρίζεται στα δύο. Όπως το γονιμοποιημένο ωάριο πρώτα χωρίζεται στα δύο, ξεκινώντας την διαδικασία δημιουργίας μιας νέας ζωής.
Μια σειρά από διαχωρισμούς θα ακολουθήσουν αυτόν τον πρώτο διαχωρισμό, γι’αυτό από το δύο ξεκινά ο χαρακτηρισμός και η οριοθέτηση όλων των πραγμάτων: φως-σκοτάδι, Ήλιος-Σελήνη, νερό-γη, άνδρας-γυναίκα, καλό-κακό, ζωή-θάνατος, νους-πνεύμα, κ.ο.κ. Όπως πετυχημένα ξεκινά η Γένεση: «Στην αρχή δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη» (Γένεση 1:1).
Θα πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε πως όλα προήλθαν από το ίδιο Ένα.
Ο αριθμός τρία είναι αυτός που προκύπτει μετά την πρώτη δυαδική εκδήλωση του Απόλυτου Ενός. Καθώς ολοκληρώνεται η πρώτη διαίρεση και η σύγκρουση των αντιθέτων, ο αριθμός τρία κατευνάζει την πόλωση του δύο, φέρνοντας και πάλι την αρμονία και την ενότητα. Όπως η ψυχή και το σώμα είναι τα δύο αντίθετα, έρχεται το τρίτο μέρος, το Πνεύμα, για να τα ενώσει σε μια ολότητα και τέλεια ισορροπία. Συνεπώς, ο αριθμός τρία σχετίζεται με την Βασιλεία των Ουρανών και συμβολίζει το Πνεύμα.
Από την αρχαιότητα η σημασία της Τριάδας ήταν υψηλή, συλλαμβάνοντας ο άνθρωπος από πολύ νωρίς την σπουδαιότητά της και την αρμονία του σύμπαντος που εκφράζεται μέσα από την τριάδα. Για τους αρχαίους μας προγόνους, ο αριθμός τρία αντιπροσώπευε τον Δια, τον Θεό των Θεών, παρόλο που φαινομενικά θα του ταίριαζε περισσότερο ο αριθμός ένα. Όντας όμως ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης και αυτός που μπορούσε τόσο να διαιρέσει όσο και να ενώσει τα πάντα, ο αριθμός τρία είναι σαφώς πολύ πιο ταιριαστός για να τον αντιπροσωπεύσει. Επίσης, τρείς ήταν οι Μοίρες, που ούτε ο ίδιος ο Δίας δεν μπορούσε να ορίσει.
Συνεχίζοντας την σοφία των αρχαιότερων ετών, ο Χριστιανισμός δέχθηκε τον αριθμό τρία ως τον αριθμό της Ολοκλήρωσης και της Θείας Τελειότητας, και η Αγία Τριάδα Πατήρ-Υιός-Άγιο Πνεύμα, είναι η Υπέρτατη τρίπτυχη ενότητα που λατρεύεται στον Χριστιανισμό.
Είναι πρέπον εδώ να κάνουμε μια αναφορά στο πολυσυζητημένο τριψήφιο αριθμό «του Θηρίου», το 666, την «ανίερη τριάδα» όπως καμία φορά αναφέρεται. Είναι σαφές ότι πρόκειται για άλλη μια τριάδα, αλλά γιατί η επιλογή των τριών εξαριών και όχι κάποιου άλλου αριθμού;
Η απάντηση βρίσκεται και πάλι στη πορεία του Ήλιου κατά τη διάρκεια ενός εικοσιτετραώρου και κυρίως στις δύο ιδανικές ημέρες της ισημερίας: Σε μια τέτοια μέρα εμφανίζονται τέσσερις σαφείς φάσεις της ημέρας, μια ανά εξάωρο δηλαδή. Αρχής γενομένης από την ανατολή του Ήλιου (πρώτη φάση), σε έξι ώρες έχουμε τον Ήλιο να μεσουρανεί (δεύτερη φάση), κατόπιν σε έξι ώρες έχουμε τη δύση του Ηλίου (τρίτη φάση) και τέλος σε άλλες έξι ώρες έχουμε τη «σκοτεινότερη ώρα της ημέρας» -τα μεσάνυχτα (τέταρτη φάση).
Τη πρώτη (ανατολή) και τρίτη (δύση) φάση «μοιράζονται» το Φως με το σκοτάδι, αλλά η δεύτερη φάση είναι ολοκληρωτικά του Φωτός και η τελευταία ολοκληρωτικά του σκότους.
Συνεπώς, η κυριαρχία του σκοταδιού ξεκινά με την δύση του Ηλίου, ‘θριαμβεύει’ τα μεσάνυχτα και τελειώνει με την ανατολή του Ηλίου. Τρία εξάρια.
Ομοίως, όσο τολμηρό και σοκαριστικό κι αν ακούγεται, ο αριθμός της Αγίας Τριάδας είναι επίσης το 666, διότι η κυριαρχία του Φωτός ξεκινά με την ανατολή του Ήλιου, θριαμβεύει το μεσημέρι και τελειώνει με την δύση του Ηλίου. Τρία εξάρια, ξανά.
Ο αριθμός τέσσερα χαρακτηρίζει τον εκ νέου διχασμού της δυαδικότητας (δύο φορές το δύο). Μετά τον πρώτο έντονο διχασμό του αριθμού δύο και την ένωση από τον αριθμό τρία, το τέσσερα έρχεται να επαναλάβει τον διχασμό, αυτή τη φορά όμως χωρίς την ένταση και την σύγκρουση του αριθμού δύο.
Ο αριθμός τέσσερα εκδηλώνεται σε υψηλότερες έννοιες της αρχικής δυάδας, για να φέρει μια πιο εκλεπτυσμένη ισορροπία και σταθερότητα. Γι’ αυτό, συνδέεται άμεσα με τα σημεία του ορίζοντα, τις φάσεις του Ήλιου (δύο Ισημερίες και δύο Ηλιοστάσια), τις φάσεις της Σελήνης, τα μέρη ενός εικοσιτετραώρου (αυγή, ημέρα, δειλινό, νύχτα), τα στοιχεία της φύσης, τις εποχές του χρόνου, και φυσικά με το σύμβολο του σταυρού που εμπεριέχει όλ’ αυτά.
Είναι σύμβολο του χρόνου και της Θείας γνώσης, αλλά και σύμβολο της ενσάρκωσης του Πνεύματος. Φέρνοντάς το στον άνθρωπο, συμβολίζει τις εποχές στην ζωή του ατόμου (βρεφική, παιδική, ενήλικη, ηλικιωμένη), αλλά και τις σπουδαιότερες ικανότητές του, που τον διαχωρίζουν από τα υπόλοιπα πλάσματα της γης: την νοημοσύνη, την αντίληψη, την φαντασία και τον λόγο.
Ο αριθμός πέντε σχετίζεται με τις πέντε συνειδητές αισθήσεις (όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή) και θεωρείται ο αριθμός που συνδέει το Θείο με το επίγειο, το Πνεύμα με την ύλη. Γι’ αυτό για τους αρχαίους Έλληνες ο αριθμός πέντε χαρακτηρίζει τον Ερμή, τον αγγελιοφόρο Θεό και ψυχοπομπό.
Για τους Πυθαγόρειους, επειδή είναι το αποτέλεσμα της πρόσθεσης περιττού και άρτιου αριθμού (2+3), συμβολίζει την ένωση σε ιερό γάμο του θηλυκού και αρσενικού.
Με το πέρασμα των αιώνων, ο αριθμός πέντε συνδέθηκε και με την λεγόμενη «πέμπτη μορφή της Φύσης», αυτήν δηλαδή που δίνει ζωή στην ύλη. Άλλωστε, είναι πασίγνωστη η λεγόμενη «Πεντάλφα», η σχηματική παρουσίαση της φιλοσοφίας του αριθμού πέντε και του μηνύματός του, το αρχαιότατο σύμβολο που εμφανίζεται σ’ όλες τις θρησκείες του κόσμου, αρχαιότερες και νεότερες (για περισσότερες πληροφορίες για την Πεντάλφα, βλ. σχετικό άρθρο στην ενότητα Σύμβολα).
Ο αριθμός έξι συνδέεται με τις προσφερόμενες ζωοφόρες δυνάμεις και είναι η υψηλότερη εκδήλωση του αριθμού τρία (δύο φορές το τρία).
Είναι ο αριθμός της ομορφιάς, της γοητείας και της χάρης, και θεωρείται τόσο μητρικός όσο και πατρικός αριθμός, διότι δεν είναι μονάχα η μητέρα που προσφέρει, αλλά και ο πατέρας. Κατ’ επέκταση, ο αριθμός έξι είναι αριθμός και της πρόνοιας.
Επίσης, επειδή εάν προσθέσουμε τους πρώτους τρεις αριθμούς, προκύπτει το έξι (1+2+3=6), για τους Πυθαγόρειους χαρακτηρίζεται ως ο πρώτος τέλειος αριθμός.
Η ανάλυση του αριθμού επτά, απαιτεί βιβλίο ολόκληρο. Πρόκειται για τον πιο πολυσυζητημένο και αναλυμένο αριθμό της πρώτης δεκάδας. Φαίνεται να έχει πάντα τον «πρώτο λόγο» σε οτιδήποτε σχετίζεται με μυστήριο, πνευματισμό και μεταφυσική. Για χιλιετίες ήταν επτά οι γνωστοί πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Επτά τα Χριστιανικά μυστήρια, επτά και τα θαύματα του κόσμου. Επτά τα θανάσιμα αμαρτήματα αλλά επτά και οι σπουδαιότερες αρετές. Επτά οι σημαντικότεροι αρχαίοι σοφοί μας, επτά οι αρχαίες τέχνες, επτά οι νότες στην μουσική, επτά και τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου. Είναι ο αριθμός της πρώτης ολοκλήρωσης, αφού ο Θεός χρειάστηκε έξι μέρες για να δημιουργήσει τον κόσμο και την έβδομη ξεκουράστηκε, έχοντας ολοκληρώσει το έργο. Ταυτόχρονα, επτά είναι τα επίπεδα του Παράδεισου, επτά και τα αντίστοιχα της Κόλασης. Η λίστα είναι πραγματικά τεράστια…
Στην αρχαιότητα ήταν συνδεδεμένος με την αγνότητα και την παρθενία. Στην αρχαία Ελλάδα συνδέονταν με την Θεά Αθηνά και για τους Πυθαγόρειους ονομάζονταν αριθμός «αμήτωρ» και θεωρούνταν σύμβολο τελειότητας, επειδή προέρχεται από το άθροισμα του 3 και του 4, που εκφράζουν τα δύο τέλεια γεωμετρικά σχήματα: το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο. Ομοίως μπορούμε να πούμε ότι είναι ο αριθμός που ενώνει το Θεϊκό τρία με το γήινο τέσσερα.
Ο αριθμός οκτώ θεωρείται ο αριθμός των καρμικών επιρροών από τις οποίες καλούμαστε να πληρώσουμε «καρμικά χρέη». Είναι ένας απόλυτα ανθρώπινος αριθμός με πολλές απαιτήσεις, διότι ο σκοπός του οκτώ είναι η αποπλήρωση αυτών των χρεών με αποτέλεσμα την κάθαρση που θα οδηγήσει τελικά στην ψυχική ανάταση/Ανάσταση. Γι’αυτό και είναι ο ιερότερος αριθμός για τους Σουφιστές, τους Γνωστικούς του Μουσουλμανισμού. Όντας ο υλικός αριθμός που θα γίνει ο σύνδεσμος με το Θείο, ο αριθμός οκτώ συχνά καλείται και ο «Διάμεσος των Θεών».
Ο αριθμός εννέα ανήκει στους ιερότερους αριθμούς, από την αρχαιότητα ακόμα, καθώς είναι επίσης το αποτέλεσμα της τριπλασίασης του ιερού αριθμού τρία (3×3=9). Ξεκινώντας από το ότι χρειάζονται εννέα μήνες για να ολοκληρωθεί μια ανθρώπινη εγκυμοσύνη (ένα θαύμα που γοήτευε τους ανθρώπους από την αρχή της ύπαρξής τους), ο αριθμός εννέα σχετίστηκε με τη πρόοδο και τη μετάβαση σε μια διαφορετική πραγματικότητα. Όπως δηλαδή το μωρό όταν ολοκληρώσει τον εννέα μηνών κύκλο της κύησης αφήνει πίσω του τη πραγματικότητα της ζωής μέσα στη μήτρα της μητέρας του και περνά στη τελείως διαφορετική πραγματικότητα της ύπαρξης στον υλικό κόσμο.
Όμως, ο αριθμός εννέα μονάχα προμηνύει την αλλαγή, δεν είναι η αλλαγή. Είναι το μεταβατικό εκείνο στάδιο όπου αφήνουμε μια πραγματικότητα για μια άλλη. Ο αριθμός εννέα πρέπει να ολοκληρωθεί για να περάσει στον αριθμό δέκα, που είναι η πραγματική αλλαγή.
Ο αριθμός δέκα για τους Πυθαγόριους είναι ο ιερότερος αριθμός όλων. Συμβολίζει την Αναγέννηση, το τέλος ενός κύκλου και την αρχή ενός νέου. Ο συμβολισμός αυτός προκύπτει από την ένωση των δύο ψηφίων που απαρτίζουν τον αριθμό δέκα, δηλαδή το ένα και το μηδέν – την αρχή και το τέλος – το Άλφα και το Ωμέγα.
Ακόμα και μεμονωμένα αυτά τα δύο ψηφία, είναι ίσως τα δύο σημαντικότερα, τόσο για τους φιλόσοφους όσο και για τους επιστήμονες. Το μηδέν, είναι το τέλειο, το απόλυτο που δεν είναι καν αριθμός, αλλά μια ιδέα -η αρχική σπίθα από την οποία τα πάντα θα προέλθουν και τα πάντα θα καταλήξουν. Μπορεί να εκφράσει το τίποτα και -όντας στην ουσία ένας κύκλος- τα πάντα. Το ένα, είναι η Αρχή των πάντων, η υλοποίηση της ιδέας του μηδέν, η δημιουργία. Προσθέτοντας τα δύο αυτά ψηφία, το ένα και το μηδέν, φυσικά έχουμε ως αποτέλεσμα το ένα, την επιστροφή στην αρχή.
Ο αριθμός ένδεκα, για την Πυθαγόρια Αριθμολογία, χαρακτηρίζεται ως «κυρίαρχος αριθμός», διότι είναι δύο μονάδες, δηλαδή οι δύο Αρχές: η Γέννηση και η Αναγέννηση. Ο αριθμός ένδεκα όμως, δίνει περισσότερη έμφαση στην Αναγέννηση.
Μετά την φυσική του γέννηση, ο άνθρωπος ίσως βιώσει την ανάγκη να αναζητήσει την πνευματική του αφύπνιση. Αμέσως μόλις συνειδητοποιήσει αυτήν την ανάγκη, θα προσπαθήσει να κάνει κάτι για την ικανοποιήσει. Με την πρώτη του προσπάθεια, κάνει ένα καθοριστικό βήμα: περνά από την ιδέα στην πράξη -στον αριθμό ένδεκα.
Ο αριθμός ένδεκα είναι η πρώτη υλοποίηση των πνευματικών ιδεών, η πρώτη εφαρμογή τους. Είναι ο αριθμός που «ανοίγει έναν νέο κύκλο», ένα «μονοπάτι» προς την πνευματική αφύπνιση, την διαίσθηση, τον ιδεαλισμό, τον οραματισμό και τη Θεϊκή γνώση.
Ο αριθμός δώδεκα είναι ένας αριθμός με μεγάλη σημασία για όλες τις θρησκείες καθώς φυσικά και για τον εσωτερισμό και τον μυστικισμό. Δώδεκα οι Θεοί του Ολύμπου, δώδεκα οι άθλοι του Ηρακλή, δώδεκα οι γιοί του Οντίν, δώδεκα οι φυλές του Ισραήλ, δώδεκα οι μαθητές του Χριστού, δώδεκα οι μεγάλοι Ιμάμηδες του Ισλαμισμού, δώδεκα οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης, κ.ο.κ.
Όντας οι αρχαιότερες θρησκείες άμεσα συνδεδεμένες με τα άστρα και το ημερολόγιο του εκάστοτε λαού, ο αριθμός δώδεκα κάνει την εμφάνισή του στη πρώιμη αστρονομία για τη μέτρηση μηνών, ημερών, ωρών. Δώδεκα οι μήνες του Ηλιακού έτους που αντιστοιχούν στα δώδεκα ζώδια, δώδεκα οι ώρες της ημέρας και αντίστοιχα δώδεκα οι ώρες της νύχτας. Η σύνδεση μεταξύ άστρων, πλανητών και ημερολογιακής μέτρησης είναι πανάρχαια τακτική, που επιβιώνει μέχρι σήμερα.
Η απόκρυφη σημασία του αριθμού δώδεκα είναι, κατά συνέπεια, εξίσου μεγάλης σπουδαιότητας. Θεωρείται ο αρχαίος αριθμός της ολοκλήρωσης, που σηματοδοτεί επίσης το τέλος της παιδικής ηλικίας και την αρχή της ενηλικίωσης. Όντας ο αριθμός που μπορεί να προκύψει από τον αριθμό τρία ως τον τέλειο επουράνιο αριθμό, και τον αριθμό τέσσερα ως τον τέλειο επίγειο αριθμό, χαρακτηρίστηκε ο αριθμός της τάξης και της τελειότητας.
Επιπλέον, καθώς είναι αριθμός πολλαπλάσιος του τρία, υποδηλώνει επουράνια κατανόηση και σοφία, και το μέρος εκείνο της γνώσης του προέρχεται από την προσωπική εμπειρία, επιτρέποντας σ’ ένα αίσθημα γαλήνης να κυριαρχεί ακόμα και στις πιο αντίξοες καταστάσεις.
ΠΗΓΕΣ:
Esoteric Astrology της Alice A. Bailey
http://www.pronews.gr/istoria/140742_o-pythagoreios-symvolismos-ton-arithmon
https://charisnumerology.wordpress.com/
http://www.newsbomb.gr/prionokordela/story/684069/o-arithmos-7-giati-einai-ieros-kai-symvolikos
http://4gym-xanth.xan.sch.gr/number7.htm
http://www.crystalinks.com/numerology.html
http://www.whats-your-sign.com/spiritual-meaning-of-numbers.html
Leave a Reply