Wicca

Σύντομο Ιστορικό

Η λέξη «wicca» προέρχεται από την παλαιότερη γερμανική «wicce» που σημαίνει «σοφό». Ο θρύλος επίσης αναφέρει στην αρχαιότητα ένα συμβούλιο σοφών, Σαξόνων και Κελτών, το οποίο συμβουλεύονταν όλοι οι τότε Άρχοντες. Το συμβούλιο αυτό λεγόταν «witan» (προφέρεται «βιτάν») και η λέξη προέρχεται από την ίδια ρίζα. Το συμβούλιο αυτό είναι κατά πάσα πιθανότητα μυθικό, μιας και δεν υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις για την ύπαρξή του. Οι Γουικανοί όμως υποστηρίζουν πως η θρησκεία και φιλοσοφία Wicca προέρχεται από τους Witan.

Το Wicca όμως έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στην ιστορία στα μέσα του 20^ου αιώνα, μέσω του:

Τζεράλντ Μπ. Γκάρντνερ (Gerald B. Gardner 1884-1964)

Ο Τζεράλντ Μπ. Γκάρντνερ γεννήθηκε στην Αγγλία, στο Blundellands που βρίσκεται κοντά στο Λίβερπουλ, στις 13 Ιουνίου του 1884. Προέρχεται από οικογένεια Σκοτών ξυλοκόπων που όμως εξασκούσαν κληρονομικά και την Τέχνη της Μαγείας. Στο γενεαλογικό τους δέντρο εμφανίζεται και μια κυρία Γκρίσελ Γκάρντνερ (Grissell Gardner) η οποία καταδικάστηκε στην πυρά το 1610 ως Μάγισσα, και που οι οικογένεια ισχυρίζεται πως η Γκρίσελ υπήρξε ο κρίκος μιας ήδη μακριάς κληρονομικής αλυσίδας Μαγισσών.

Ο Τζέραλντ ήταν ο δεύτερος από 3 αδέλφια και από μικρή ηλικία υπέφερε από άσθμα. Για το καλό της υγείας του, η νοσοκόμα του Ζοζεφίν Μακ Κόμπι (Josephine McCombie) έπεισε τους γονείς του να του επιτρέψουν να ταξιδέψει μαζί της στην Ευρώπη. Σε αυτήν την περίοδο, ο νεαρός Τζέραλντ είχε άφθονο χρόνο για διάβασμα, μιας και η νοσοκόμα του τον άφηνε συχνά μόνο ενώ εκείνη τριγυρνούσε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Όταν η Ζοζεφίν παντρεύτηκε κάποιον κύριο από το Σέιλον (Ceylon), πήρε τον Τζέραλντ μαζί της. Εκεί, ο Τζέραλντ δούλεψε σε φυτεία τσαγιού και αργότερα στο Μπορνέο και στην Μαλαισία. Όσο βρισκόταν στην μακρινή ανατολή, ο Τζέραλντ ευχαριστιόταν να γνωρίζει τους ιθαγενείς και να κουβεντιάζει μαζί τους για την φιλοσοφία, την θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμά τους. Η ανατολική φιλοσοφία τον γοήτευε και τον επηρέασε πολύ περισσότερο από την Χριστιανική. Τα τελετουργικά στιλέτα και μαχαίρια τον ενθουσίασαν, ιδιαίτερα τα Μαλαισιανά kris («κρις» – δίκοπο στιλέτο με κυματιστή λεπίδα). Έτσι, το 1939 στην Σιγκαπούρη, εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Kris and Other Malay Weapons» («Το Κρις και Άλλα Μαλαισιανά Όπλα). Το βιβλίο γνώρισε ανέλπιστη επιτυχία, αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα ως βασικό στο είδος του, και ο Γκάρντνερ ως αυθεντία στο θέμα. Επανεκδόθηκε «τιμής ένεκεν» το 1973, μετά τον θάνατο του Γκάρντνερ.

Από το 1923 μέχρι το 1936, η Βρετανική κυβέρνηση προσέλαβε τον Γκάρντνερ ως επιθεωρητή σε φυτείες καουτσούκ και όπιου στις ανατολικές αποικίες. Αυτή του η απασχόληση του προσέφερε μεγάλα εισοδήματα, αρκετά ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί ερασιτεχνικά με την αρχαιολογία.

Το 1927, παντρεύεται την Αγγλίδα Ντόνα, και επιστρέφει μαζί της στην Αγγλία ως συνταξιούχος πλέον της κυβερνήσεως. Για αρκετά χρόνια αφιερώνει τον χρόνο του σε ταξίδια με αρχαιολογικό σκοπό στην Ευρώπη και την Μικρά Ασία. Όταν επισκέφτηκε την Κύπρο, υποστήριξε πως είδε πράγματα τα οποία είχε ξαναδεί μονάχα στα όνειρά του, και έτσι πίστεψε πως είχε ζήσει στην Κύπρο σε προηγούμενη ζωή. Επηρεασμένος από αυτό το γεγονός, το 1939 γράφει το δεύτερο βιβλίο του «A Goddess Arrives» («Μια Θεά Έρχεται»), αυτή τη φορά μυθιστόρημα αλλά με αρκετά ιστορικά στοιχεία, που αφορά την λατρεία της Αφροδίτης στην Κύπρο το 1450 π.Χ.

Λίγα χρόνια πριν το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γκάρντνερ γνώρισε αρκετούς ανθρώπους οι οποίοι τον μύησαν στα άδυτα της Μαγείας. Έγινε μέλος της Αδελφότητας Crotona, μυστικιστική οργάνωση σχετική με τον Μασονισμό, ιδρυτής της οποίας υπήρξε η Μπέσαντ Σκότ (Besant Scott), κόρη της Θεοσοφίστριας Άνι Μπέσαντ (Annie Besant). Μέσα από αυτήν την Αδελφότητα, ο Γκάρντνερ γνώρισε ένα μέλος το οποίο υποστήριξε πως τον γνώριζε ήδη από την προηγούμενη ζωή του στην Κύπρο, και μάλιστα του περιέγραψε έναν γεγονός το οποίο ο Γκάρντνερ είχε δει σε ένα από τα οράματά του. Μέσα στην ίδια την Αδελφότητα, λειτουργούσε και ένας μικρός μυστικός πυρήνας Κληρονομικών Μάγων, που προσκάλεσαν τον Γκάρντνερ στην μικρή τους κοινότητα, λίγες μόλις μέρες πριν το ξέσπασμα του πολέμου το 1939. Ο Γκάρντνερ μυήθηκε σε αυτήν την Αδελφότητα από την ίδια την Αρχιέρεια και ιδρύτρια της κοινότητας, την Γηραιά Ντόροθυ Κλάτερμπερκ (Dorothy Clutterburck).

Αργότερα, τα μέλη αυτής της μικρής κοινότητας, μαζί με τον Γκάρντνερ, έλαβαν μέρος στην θρυλική πλέον συνάντηση εκατοντάδων Μυστών στην Βόρεια Αγγλία, στις 31 Ιουλίου του 1940, με σκοπό να αποτρέψουν τον Χίτλερ να εισβάλλει στην Βρετανία. 5 από τα μέλη της κοινότητας πέθαναν λίγε μέρες αργότερα, λόγο της μεγάλης αποβολής ενέργειας που είχαν για τον σκοπό, και η υγεία του ιδίου του Γκάρντνερ υπήρξε αρκετά εύθραυστη έκτοτε.

Λίγο μετά τον πόλεμο, το 1946, βάσει τα λεγόμενα του Άρνολντ Κρόθερ (Arnold Crowther), ο Γκάρντνερ γνώρισε τον Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley). Ο Κρόουλυ έχρισε τον Γκάρντνερ τιμητικό μέλος της μυστικιστικής Αδελφότητας Ordo Templi Orientis (O.T.O.) της οποίας ήταν και ο ιδρυτής, και ο Γκάρντνερ υπήρξε για λίγο και Αρχιερέας της. Κατά την διάρκεια που ο Γκάρντνερ συνεργάστηκε με τον Κρόουλυ, λέγεται ότι επηρεάστηκε έντονα από αυτόν, και ότι τον θαύμαζε ιδιαίτερα.

Ο Γκάρντνερ θέλησε να μοιραστεί την απόκρυφη γνώση με το κοινό, ο νόμος όμως της Αγγλίας κατά της Μαγείας του το απαγόρευε. Παρόλ’ αυτά όμως, έκδωσε το 1949 το βιβλίο «High Magic’s Aid» («Βοήθημα Ανώτερης Μαγείας») ως μυθιστόρημα, με το ψευδώνυμο «Scire». Το βιβλίο περιείχε τελετουργίες που είχε μάθει από την Αδελφότητα του Κρόουλυ, καλυμμένες επιμελώς ως μυθιστόρημα, και αφορούσαν την λατρεία του Κερασφόρου Θεού (Παν), μα δεν γινόταν καμία αναφορά στην Θεά.

Όταν το 1951 καταρρίφθηκε ο νόμος κατά της Μαγείας, ο Γκάρντνερ ιδρύει την δική του Αδελφότητα. Οι πρακτικές προέρχονταν από την δουλειά του Κρόουλυ, μα ο Γκάρντνερ εισήγαγε δικά του στοιχεία και φιλοσοφία. Το 1953, μυεί στην Αδελφότητά του την Ντορίν Βαλιέντε (Doreen Valiente) και μαζί συνεργάζονται και δημιουργούν και εκδίδουν βιβλίο με τίτλο «Book of Shadows» («το Βιβλίο των Σκιών»), το οποίο θεωρείται πλέον η αυθεντική Γκαρντνεριανή Παράδοση.

Το 1954, εκδίδει βιβλίο το οποίο για πρώτη φορά μιλά ξεκάθαρα για την μοντέρνα εξάσκηση της Μαγείας, με τίτλο «Witchcraft Today» («Η Μαγεία Σήμερα») και υποστηρίζει πως η Μαγεία όπως την γνωρίζουμε σήμερα είναι η Τέχνη που επιβίωσε από την Παγανιστική θρησκεία των Μαγισσών που έζησαν κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα. Το βιβλίο γνωρίζει αφάνταστη επιτυχία, οι Αδελφότητες ξεκινούν να «φυτρώνουν σαν μανιτάρια» και ο Γκάρντνερ γίνεται ο πλέον περιζήτητος άνθρωπος από τα ΜΜΕ. Ο κόσμος του «φορά» τον τίτλο «ο Βρετανός Αρχηγός των Μαγισσών», ένας τίτλος τον οποίο ο ίδιος δεν συμπάθησε ποτέ, όπως δεν συμπάθησε την δημοσιότητα, η οποία δεν ήταν αυτό που αναζητούσε. Έτσι, το 1959, εκδίδει το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «The Meaning of Witchcraft» («Η Έννοια της Μαγείας»).

Το 1960, σε δεξίωση που γινόταν στο παλάτι του Μπάκινγκχαμ, ο Γκάρντνερ αναγνωρίστηκε για την κοινωνική του προσφορά στις ανατολικές αποικίες. Τον ίδιο χρόνο πεθαίνει η γυναίκα του και ο ίδιος ταλαιπωρείται και πάλι από άσθμα.

Τον χειμώνα του 1963, λίγο πριν φύγει για Λίβανο, γνωρίζει τον Ρέιμοντ Μπάκλαντ (Raymond Buckland), τον προσκαλεί στην Αδελφότητά του και αργότερα, η Αρχιέρειά του Μονίκ Γουίλσον (Monique Wilson) γνωστή και ως Γηραιά Όλγουεν, μυεί τον Μπάκλαντ στην Αδελφότητα.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1964, ο Γκάρντνερ ξεψύχησε μέσα στο πλοίο που τον έφερνε από το Λίβανο πίσω στην πατρίδα του. Τον θάνατό του θρήνησαν όχι μονάχα οι κοντινοί του άνθρωποι, μα χιλιάδες άνθρωποι στην Αγγλία και την Αμερική, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από τα έργα και τα βιβλία του.

Η Ντορύν Βαλιέντε χαρακτήρισε δημοσίως τον Γκάρντνερ ως έναν άνθρωπο με παντελή έλλειψη μοχθηρίας, γενναιόδωρο, με μαγικές δυνάμεις σημαντικές, μα όχι αξιοσημείωτες. Τόνισε πως η πραγματική δύναμη του Γκάρντνερ υπήρξε στην λατρεία του για γνώση, αλλά κυρίως για την διαιώνιση της γνώσης, ώστε οι νέοι να μπορέσουν να γνωρίσουν το έργο των παλιών και να το συνεχίσουν.

Ο Μπάκλαντ, μετά τον θάνατο του Γκάρντνερ, μετακομίζει στην Αμερική και συνεχίζει το έργο του δασκάλου του.

Ο ίδιος ο Γκάρντνερ, λίγο πριν τον θάνατό του, είχε πει:

«Νομίζω πως πρέπει να αποχαιρετήσουμε τον Μάγο και την Μάγισσα. Φοβάμαι πως η Τέχνη είναι καταδικασμένη, λόγω των μοντέρνων συνθηκών, της συρρίκνωσης των οικογενειών, μα κυρίως λόγω της εκπαίδευσης. Το μοντέρνο παιδί δεν ενδιαφέρεται. Πιστεύει πως οι Μάγοι και οι Μάγισσες είναι αρλούμπες…»

Πέθανε προτού προλάβει να δει πόσο το έργο του ενέπνευσε την αναγέννηση της Μαγείας και της Αρχαίας Θρησκείας. Το Wicca σήμερα, του οποίου υπήρξε εμπνευστής, είναι η 8^η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο, ήδη επίσημα αναγνωρισμένη στην Αγγλία και την Αμερική, και εξαπλώνεται ταχύτατα! Ταχύτερα απ’ ότι και ίδιος μπορούσε ποτέ να φανταστεί.