Wicca

Παραδόσεις

To Wicca, ως μια ακόμα Παγανιστική θρησκεία με ελεύθερο δόγμα, ήταν αναμενόμενο να χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία πρακτικών και παραδόσεων. Η ουσία των Πιστεύω καθώς και οι κύριες εορτές (βλ. σχετικό κείμενο) παραμένουν οι ίδιες σε κάθε παράδοση, μα οι πρακτικές ποικίλουν για να ικανοποιήσουν τις συνήθειες, τα έθιμα και όλα όσα είναι πιο οικεία θρησκευτικά, τελετουργικά αλλά και φιλοσοφικά στους εξασκούντες. Αν και, όπως θα δείτε παρακάτω, οι παραδόσεις είναι πάμπολλες, δεν υπάρχει απολύτως καμία αντιπαλότητα μεταξύ των Γουικανών διαφορετικών παραδόσεων. Όπως τονίζουν και οι ίδιοι «είμαστε διαφορετικοί μα όχι αντίπαλοι, και όλοι παιδιά της Θεάς».

Η Γκαρντνεριανή Παράδοση – Ακόλουθοι των διδαγμάτων του Ιδρυτή του κινήματος Wicca, Τζέραλντ Γκάρντνερ (βλ. σχετικό κείμενο). Λειτουργούν πάντα ως ομάδα («covens»), πάντα ακάλυπτοι («skyclad»), δεν μαθητεύουν ποτέ μόνοι και μυούνται πάντα από την αδελφότητα. Ο αριθμός των μελών μιας αδελφότητας μπορεί να ποικίλει, αλλά πάντα είναι επιθυμητό να υπάρχει ίσος αριθμός ανδρών και γυναικών.

Η Αλεξανδριανή Παράδοση – Ακόλουθοι των διδαγμάτων του Άλεξ Σάντερς, ο οποίος ίδρυσε την δική του παράδοση το 1960. Η παράδοση δεν διαφέρει σημαντικά από αυτήν του Γκάρντνερ, μα οι πρακτικές τείνουν να είναι περισσότερο τελετουργικές και επηρεασμένες από την Ιουδαϊκή θρησκεία. Λειτουργούν και πάλι σε αδελφότητες και πάντα ακάλυπτοι.

Η Γεωργιανή Παράδοση (γνωστοί επίσης και ως «Γεωργιανή Εκκλησία») – Ακόλουθοι των διδαγμάτων του Τζόρτζ Πάτερσον, που ίδρυσε την δική του παράδοση το 1970. Η παράδοση είναι ένα κράμα της Γκαρντνεριανής και της Αλεξανδριανής μαζί με κάποια άλλα στοιχεία που έχουν αντληθεί από τις αρχαιότερες θρησκείες. Λειτουργούν επίσης σε αδελφότητες, το «skyclad» είναι προαιρετικό και επίσης επιτρέπεται ο αυτοσχεδιασμός στις τελετές.

Η Αλγκαρντιανή Παράδοση – Ακόλουθοι των διδαγμάτων της Μαρίας Νέσνικ, που ίδρυσε την δική της παράδοση το 1972. Η παράδοση είναι επίσης κράμα της Γκαρντνεριανής και της Αλεξανδριανής, μα πολύ πιο έντονα επηρεασμένη από την Γκαρντνεριανή.

Η Σαξεανή Παράδοση ή αλλιώς Σαξονική – Ακόλουθοι των διδαγμάτων του Ρέϊμοντ Μπάκλαντ. Ο Μπάκλαντ υπήρξε προστατευόμενος του Γκάρντνερ για πολλά χρόνια. Το 1962 μετακόμισε στην Αμερική όπου και ίδρυσε αδελφότητα η οποία λειτουργούσε με τα πρότυπα του Γκάρντνερ. Μετά από πολύχρονη πείρα στις πρακτικές του Γκάρντνερ, παρατήρησε ότι οι πρακτικές αυτές έχουν κάποια «κενά», κάποια ίσως δυσκολία στην εφαρμογή. Έτσι, το 1973, ιδρύει δική του παράδοση η οποία βασίζεται στην Γκαρντνεριανή μα «βελτιώνει» κάποιες πρακτικές εφαρμογές. Οι Σαξεανοί λειτουργούν επίσης σε αδελφότητες, η μαθήτευση δεν γίνεται υποχρεωτικά μέσα στην αδελφότητα, μα η μύηση γίνεται πάντα μέσα σε αυτήν. Το «skyclad» είναι προαιρετικό.

Η Χριστιανική Παράδοση – Κράμα του Χριστιανικού Δόγματος και του Wicca. Εμπνεύστρια αυτής της παράδοσης θεωρείται η Ντιον Φόρτιουν, παρ’ όλο που δεν είναι η ιδρύτρια. Ο Θεός και η Θεά λαμβάνουν την μορφή του Χριστού και της Παρθένου, εορτάζονται οι Χριστιανικές εορτές μαζί με αυτές του Wicca, με τελετουργικά που είναι ένα κράμα και των δύο. Αν και ο Χριστιανισμός είναι μια καθαρά τελετουργική θρησκεία, οι πρακτικές των Χριστιανο-Γουικανών είναι περισσότερο επηρεασμένες από το Wicca, επομένως πολύ λιγότερο τελετουργικές και περισσότερο φυσικές. Λειτουργούν κυρίως σε αδελφότητες και είναι ίσως η πιο διαδεδομένη παράδοση στην χώρα μας.

Η Εκατιανή Παράδοση – Παράδοση που λατρεύει την Θεά με την μορφή της ελληνικής σεληνιακής Θεάς Εκάτης. Η παράδοση γενικά είναι έντονα επηρεασμένη από τα αρχαία ελληνικά δρώμενα. Στόχος επίσης είναι η αναβίωση της αρχαίας θρησκείας αλλά και η μοντερνοποίησή της ώστε να ταιριάζει με την σημερινή εποχή.

Η Διονυσιακή Παράδοση – Άλλη μια παράδοση επηρεασμένη από τα αρχαία ελληνικά δρώμενα του Θεού Διονύσου. Η παράδοση εστιάζει πρακτικά στην έκσταση και την έντονη συναισθηματική φόρτιση, που πιστεύεται πως βοηθούν στην απελευθέρωση του νου από τους φυσικούς περιορισμούς. Λειτουργούν κυρίως σε ομάδες, εορτάζονται όλες οι Διονυσιακές εορτές μαζί με τις Γουικανές. Μια επίσης αρκετά διαδεδομένη παράδοση στην χώρα μας.

Η Φεριανή Παράδοση –  Είναι κυρίως μοναχικοί ή λειτουργούν σε μικρές ομάδες. Τα διδάγματα αντλούν από όλους τους μεγάλους δασκάλους του Wicca γι’ αυτό θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και Εκλεκτικοί. Ιδρυτής θεωρείται ο Βίκτορ Άντερσον που υπήρξε ίσως ο πρώτος που μίλησε για απόλυτη αυτονομία στις πρακτικές.

Η Ντιανική Παράδοση – Η Ντιανική Παράδοση έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της στην δεκαετία του ’70 και έχει χαρακτηριστεί ως το φεμινιστικό κίνημα του Wicca, ιδρυτής της οποίας είναι η Αν Φορφρίντομ. Τα μέλη στις αδελφότητες είναι συνήθως αποκλειστικά γυναίκες, χωρίς όμως αυτό να είναι κανόνας. Η παράδοση δίνει περισσότερη έμφαση στην Θεά, η οποία λατρεύεται ως Τριπλή Θεά, δηλαδή Παρθένα, Μητέρα και Γηραιά. Ο Θεός δεν παραγκωνίζεται απόλυτα, μα σίγουρα έρχεται σε «δεύτερη μοίρα». Το «skyclad» είναι προαιρετικό μα είναι πάντα απαραίτητο να υπάρχει Αρχιέρεια σε κάθε τελετή, η οποία εκπροσωπεί την Θεά.

Η Βρετανική Παράδοση – Η παράδοση επηρεάζεται έντονα από τα γραπτά των Τζάνετ & Στιούαρτ Φάραρ, την Γκαρντεριανή παράδοση αλλά και την αρχαία Κέλτικη θρησκεία. Λειτουργούν σε αδελφότητες οι οποίες έχουν κάποια βασική ιεραρχία, ξεκινώντας από «μαθητευόμενος» και φτάνοντας ως «αρχιερέας/αρχιέρεια» και διαχωρίζοντας τα καθήκοντα και δικαιώματα μέσα στην αδελφότητα ανάλογα με τον βαθμό.

Η Κέλτικη Παράδοση – Η παράδοση βασίζεται στην θρησκεία των αρχαίων Κελτών και των Δρυίδων. Οι πρακτικές εστιάζουν περισσότερο σε αυτές για θεραπεία, εργάζονται κυρίως με βότανα και ορυκτά και προτιμούνται οι επικλήσεις Αερικών και Στοιχειακών πνευμάτων. Εκεί που οι γνώσεις για τις πρακτικές των αρχαίων είναι άγνωστες, καλύπτονται με Γκαρντνεριανές πρακτικές. Οι περισσότερες «Πράσινες Μάγισσες» και «Εκλεκτικοί Δρυίδες» ακολουθούν αυτήν την παράδοση.

Η Βορινή Οδός ή αλλιώς Ασατρού – Η παράδοση βασίζεται στην θρησκεία του Νορβηγικού Πάνθεου. Σκοπός είναι η αναβίωση της αρχαίας αυτής θρησκείας. Εκτός από τις Γουικανές εορτές, η παράδοση εορτάζει όλες τις μεγάλες εορτές του Νορβηγικού Πάνθεου καθώς και άλλες 4 Ηλιακές εορτές-φεστιβάλ φωτιάς.

Η Στρεγιανή Παράδοση ή αλλιώς Οι Στρεγιανές Μάγισσες –  Παράδοση που ξεκίνησε από την Ιταλία και βασίζεται στα διδάγματα ενός κοριτσιού που έζησε τον 14^ο αιώνα στην Ιταλία, εν ονόματι Αράντια. Ο θρύλος θέλει την Αράντια μοναδική κόρη της σεληνιακής ελληνορωμαϊκής Θεάς Ντιάνα. Η Στεργιανή παράδοση είναι μία από αυτές που κερδίζουν συνέχεια «έδαφος» στην Αμερική.

Πέκτι Γουίτα (Pecti Wita) – Δεν είναι τόσο παράδοση όσο το σύνολο των μαθητευόμενων του Εντέν Μπρίκ, που δίδασκε στο σπίτι του στην Σκοτία. Ο Μπρίκ μετρά τώρα 90 έτη ζωής και πρόσφατα δήλωσε πως δεν θα διδάξει άλλο. Οι μαθητευόμενοί του αριθμούνται σε αρκετές δεκάδες που πλέον έχουν δημιουργήσει τις δικές τους αδελφότητες και συνεχίζουν το έργο και την διδασκαλία του Μπρίκ. Η παράδοση βασίζεται στην ισορροπία αρσενικού-θηλυκού, ηλίου-σελήνης, Θεού και Θεάς, και συχνά αναφέρεται ότι τα διδάγματα του Μπρίκ είναι η αυθεντική διδασκαλία του Wicca.

Ντεμπόραν Γουίτσντομ (Deboran Witchdom) ή αλλιώς Γουίκεντομ – Η παράδοση ιδρύθηκε από την Κλώντια Χαλντέιν το 1990. Βασίζεται επίσης στις ισορροπίες και προσπαθεί να ξαναχτίσει την Τέχνη έτσι όπως θα ήταν αν δεν είχε διακοπεί από τα Χρόνια της Φωτιάς. Λειτουργούν σε αδελφότητες που δεν έχουν ιεραρχία παρά μόνο 3 βασικούς διαχωρισμούς των Μαθητών, των ορκισμένων Μάγων/Μαγισσών και των Γηραιών. Οι ιδρυτές της κάθε αδελφότητας τιτλοφορούνται «Ρόμπιν» & «Μάριον» και οι δεύτεροι που είναι κατά κάποιο τρόπο οι «αναπληρωματικοί» τιτλοφορούνται «Η Παρθένα» και «Ο Πράσινος Άνθρωπος». Όλες οι αδελφότητες είναι ανοιχτές για τα μη μέλη σε κάθε μεγάλη εορτή (Σάμπατ).

Η Παράδοση του 1734 – Ο αριθμός 1734 θεωρείται κρυπτογράφημα του ονόματος με το οποίο λατρεύεται η Θεά σε αυτήν την παράδοση. Η φιλοσοφία βασίζεται στα ιδανικά του ποιητή Ρόμπερτ Κοκρέιν, κληρονομικού Μάγου. Οι πρακτικές επηρεάζονται έντονα από αυτές των Σαξόνων αλλά διανθίζονται και από άλλες παραδόσεις.

Η Καληδονιακή Παράδοση – Οι ακόλουθοί της προσπαθούν να διατηρήσουν τα έθιμα και τις εορτές των αρχαίων Σκοτσέζων.

Η Εκλεκτική Παράδοση – Δεν είναι τόσο παράδοση όσο ιδεολογία. Οι Εκλεκτικοί «ανακατεύουν» όλες τις παραδόσεις, δημιουργώντας μια οδό που τους χαρακτηρίζει απόλυτα. Λειτουργούν είτε σε αδελφότητες είτε αυτόνομα.

Η Κληρονομική Παράδοση – Δόγμα είναι πως το χάρισμα της Μαγείας είναι κληρονομικό. Οι ακόλουθοι μαθητεύουν με την διδασκαλία κάποιου μέλους της οικογένειας που εξασκεί την Τέχνη. Εάν όμως ο κληρονομικός «κρίκος» έχει χαθεί και ο μαθητευόμενος δεν έχει κάποιον συγγενή εν ζωή που να γνωρίζει την Τέχνη, τότε θεωρείται χρέος του να μάθει μόνος και να συνεχίσει την «αλυσίδα» της οικογένειάς του. Όταν αυτό είναι δυνατό, λειτουργούν σε οικογενειακές ομάδες.

Οι «Μάγισσες της Κουζίνας» – Μοναχικοί εξασκούντες και συνήθως ακόλουθοι της Εκλεκτικής Παράδοσης. Το ενδιαφέρον και ο σκοπός των πρακτικών εστιάζεται στο σπίτι και την οικογένεια. Συνήθως έχουν κάποιον σύνδεσμο με κάποια αδελφότητα, με την οποία όμως λειτουργούν μονάχα όταν θέλουν να κάνουν κάτι που απαιτεί την δύναμη παραπάνω από ενός ατόμου.

Η Σαμανική Παράδοση – Ένα κράμα Σαμανισμού και Γκαρντνεριανής Παράδοσης, ιδρυτής της οποίας είναι η Σίλβερ Ράβενγουλφ. Οι ακόλουθοι λειτουργούν συνήθως σε αδελφότητες που τηρούν τα Σαμανικά έθιμα και πρακτικές, αρκετά όμως απλοποιημένα και … ακίνδυνα.

Η Τευτονική Παράδοση – Κράμα των αρχαίων θρησκειών, εθίμων και τελετουργικών της Νορβηγίας, Δανίας, Ισλανδίας, Σουηδίας και Γερμανίας. Ο Θεός και η Θεά λαμβάνουν μορφές που εναρμονίζονται με αυτές τις θρησκείες. Εορτάζονται όλες οι αρχαίες μεγάλες εορτές αυτών των δογμάτων και σκοπός είναι η αναβίωσή τους. Λειτουργούν κυρίως σε αδελφότητες.

Οι Παραδοσιακές Μάγισσες – Συνήθως μοναχικοί εξασκούντες που ακολουθούν τα αρχαία θρησκευτικά δρώμενα και πρακτικές της περιοχής τους, διανθίζοντάς τα με τα διδάγματα του Wicca και εκσυγχρονίζοντας τα ώστε να μπορούν να εναρμονιστούν με το σήμερα. Μια οδός που απαιτεί πολύ έρευνα για την ιστορία και τα έθιμα του εκάστοτε τόπου.

Το Ουαλικό Δόγμα ή αλλιώς «Οι Μάγισσες των Δέντρων» – Παράδοση που βασίζεται στην αρχαία ουαλική θρησκεία. Ο Θεός και η Θεά λαμβάνουν μορφές που εναρμονίζονται με αυτήν την θρησκεία. Εορτάζονται όλες οι αρχαίες μεγάλες εορτές αυτού του δόγματος και σκοπός είναι η αναβίωσή της. Λειτουργούν κυρίως σε αδελφότητες.